کمک جلبک‌ها به زنده ماندن فضانوردان در مریخ. چراغی که آب دریا را آشامیدنی می‌کند!

کمک جلبک‌ها به زنده ماندن فضانوردان در مریخ!

یک زیست‌راکتور جدید، دانشمندان را قادر به رشد سیانوباکتری‌ها در شرایطی مانند مریخ کرده است که نوید حفظ بقای فضانوردان در سیاره سرخ را می‌دهد.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، با نزدیک شدن به مهلت هدف تعیین شده برای انجام اولین ماموریت انسانی در مریخ، دانشمندان در حال انجام آزمایشاتی هستند تا سیاره سرخ را هرچه بیشتر برای استقرار انسان‌ها مهمان‌نواز کنند.

یک آزمایش جدید منتشر شده در مجله Frontiers in Microbiology که توسط محققان دانشگاه "برمن" آلمان انجام شده برای اولین بار نشان داده است که "سیانوباکتری آنابینا"(Anabaena cyanobacteria) یا همان خزه‌های بالارو یا جلبک‌های سبز و آبی می‌توانند در شرایط جوی مریخ با موفقیت رشد کنند.

فضانوردان در مریخ به اکسیژن، آب، غذا و سایر مواد مصرفی احتیاج دارند. بنابراین این یک پیشرفت قابل توجه است، زیرا ایجاد سیستم‌های بیولوژیکی پایدار پشتیبانی از زندگی را بسیار آسان می‌کند.

اعتقاد بر این است که رونق سیانوباکتری‌ها که ۲.۴ میلیارد سال پیش اتفاق افتاده است، عامل اساسی در پیدایش جو قابل تنفس زمین بوده است. وجود سیانوباکتری به جو زمین اکسیژن داده است. به همین دلیل، دانشمندان تاکنون در حال بررسی این مسئله بودند که چگونه می‌توان از سیانوباکتری‌ها، اکسیژن برای زندگی در مریخ و احتمالاً در سیارات دیگر تولید کرد.

با این حال، فشار جو مریخ همیشه مشکل ساز بوده است. در این آزمایش، محققان یک راکتور زیستی به نام "اتموس"(Atmos) ساختند که فشار جوی آن تقریباً ۱۰ درصد فشار زمین است و فقط از موادی که در مریخ یافت می‌شود، استفاده می‌کند.

این زیست‌راکتور همچنین دارای آب است که می‌توان آن را از یخ‌های مریخ که در مکان‌های خاصی از این سیاره به فراوانی یافت می‌شوند، گرفت. علاوه بر این، این راکتور یک خاک مریخی شبیه‌سازی شده دارد که محققان آن را با مخلوط کردن مواد معدنی موجود در مریخ تهیه کردند.

این زیست‌راکتور که دارای ۹ ظرف شیشه‌ای و فولادی است، پیوسته با دقت کنترل و نظارت می‌شود.

"سیپرین ورسوکس" زیست‌اخترشناس گفت: در اینجا ما نشان می‌دهیم که سیانوباکتری‌ها می‌توانند از گازهای موجود در جو مریخ، با فشار کلی کم به عنوان منبع کربن و نیتروژن استفاده کنند.

وی افزود: تحت این شرایط، سیانوباکتری‌ها توانایی رشد در آب حاوی تنها گرد و غبار مریخ را حفظ کردند و هنوز هم می‌توانند برای تغذیه میکروب‌های دیگر مورد استفاده قرار گیرند. این می‌تواند به پایداری مأموریت‌های طولانی مدت در مریخ کمک کند.

این تیم اکنون می‌خواهد روی توسعه این زیست‌راکتور کار کند که ممکن است روزی زندگی در مریخ را ممکن سازد.

"ورسوکس" گفت: راکتور زیستی ما سیستم کشت و پرورشی نیست که ما در مریخ از آن استفاده خواهیم کرد، بلکه برای آزمایش روی زمین ساخته شده است.  اما نتایج ما به طراحی یک سیستم کشت مریخی کمک خواهد کرد. ما می‌خواهیم از این اثبات مفهوم به سیستمی برسیم که بتواند در مریخ به طور موثر استفاده شود.

سیانوباکتری‌ها را همچنین به عنوان جلبک‌های فیروزه‌ای، باکتری‌های فیروزه‌ای یا سیانوفیت‌ها می‌شناسند. سیانوباکتری‌ها اتوتروف بوده و برای تولید مواد غذایی نیاز به نور و آب دارند. آنها بی‌هوازی هستند، یعنی نیازی به اکسیژن ندارند. در زمان پیدایش این باکتری‌ها اکسیژن در جو زمین وجود نداشت. آنها دارای کلروفیل هستند و فتوسنتز می‌کنند. اغلب آن‌ها متحرک هستند.

سیانوباکتری­‌ها قدیمی‌ترین پروکاریوت‌های فتوسنتز­کننده روی زمین هستند. این میکروارگانیسم­‌ها به‌طور گسترده‌­ای در خاک­‌های طبیعی، آب­‌های شیرین و زیستگاه‌­های دریایی توزیع شده‌اند و دارای تنوع مورفولوژیکی قابل ملاحظه‌ای هستند. تاریخچه تکاملی طولانی این میکروارگانیسم‌ها به صورت قابل توجهی گواهی بر موفقیت سیانوباکتری‌­ها برای زنده ماندن در زیستگاه‌­های متعدد و قدرت تحمل اکولوژیکی بالای آنها می‌دهد. علاوه­ براین، سیانوباکتری­‌ها با یک قدرت تحمل اکولوژیکی بالا با دما، نور، شوری، رطوبت، شرایط قلیایی توسعه یافته‌اند و دارای بسیاری از خصوصیات و سازگاری‌­ها هستند که توزیع گسترده و موفقیت آنها در بقا را توضیح می‌دهد.

اصطلاح «متابولیسم سیال یا لغزنده»، کوتاه‌ترین و در عین حال گویاترین توجیهی است که برای این گستردگی به کار می‌رود. نوعی انعطاف‌پذیری متابولیک که شاید منحصر به فرد باشد و تنها در مورد زیستگاه‌ها صدق نمی‌کند. هنوز مکانیسم خوگیری و سازگاری‌های خاص سیانوباکتری‌ها به شرایط محیطی و سیالیت‌هایی که به عنوان مثال در تغییر آرایش سیستم‌های فتوسنتزی و رنگیزه‌های این موجودات در مواجهه با تغییرات سریع شرایط محیطی به وقوع می‌پیوندد برای صاحب‌نظران روشن نیست.

انتهای پیام

چراغی که آب دریا را آشامیدنی می‌کند!

یک نورگیر نمک‌زدا که توسط "هنری گلوگائو" طراحی شده است، یکی از نامزدهای نهایی جایزه "طراحی لکسوس 2021" است که با انرژی پاک و بدون هیچ هزینه‌ای، آب دریا را قابل شرب می‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، یک طراح به نام "هنری گلوگائو" یک نورگیر سقفی به شکل یک چراغ سقفی ساخته است که هم روشنایی را برای مناطق فقیرنشین و بی‌بهره از برق فراهم می کند و هم می‌تواند آب آشامیدنی رایگان را برای ساکنان فراهم کند.

این طرح، انرژی خورشید را در روز برای روشنایی خانه‌ها در شب ذخیره می‌کند و همچنین با تقطیر آب دریا می‌تواند آب آشامیدنی فراهم کند.

این طرح موسوم به "نورگیر نمک‌زدای خورشیدی"(Solar Desalination Skylight) یکی از نامزدهای نهایی کسب جایزه "Lexus Design Award 2021" است که کاملاً منطبق با اصول طراحی و مهندسی برای آینده‌ای بهتر است.

این نورگیر از ترکیبی از انرژی رایگان و فراوان خورشید و آب دریا برای ارائه خدمات اساسی به محله‌های فقیرنشین استفاده می‌کند و با انرژی پاک و بدون هزینه خورشید، هم روشنایی را به ارمغان می‌آورد و هم آب دریا را قابل شرب می‌کند.

این نورگیر نمک‌زدای خورشیدی با تبخیر آب دریا از طریق انرژی خورشید کار می‌کند. آب دریا در طول روز از طریق یک لوله به داخل این نورگیر کاسه‌ای شکل می‌رود و تابش خورشید این آب شور را تقطیر می‌کند و سپس می‌توان از یک شیر که در پایین نورگیر تعبیه شده است، برای استخراج آب آشامیدنی استفاده کنند.

این نورگیر سپس در شب، از نمک به جا مانده از فرآیند تصفیه برای تولید بار الکتریکی و تأمین روشنایی استفاده می‌کند.

این طرح، ارزان، عملیاتی و کاربردی است که از منابع فراوان برای حل دو مشکل اساسی ساکنان محله‌های فقیرنشین استفاده می‌کند.

این طرح یکی از شش نامزد نهایی کسب جایزه Lexus Design Award 2021 است. "گلوگائو" رقابت سختی برای کسب این جایزه دارد، چرا که سایر طراحی‌ها نیز مانند یک سیستم خنک کننده مترو مبتنی بر سفال که از منبع باد تولید شده توسط قطارها استفاده می‌کند و بی‌نهایت بار قابل استفاده است، قابل توجه هستند.

انتهای پیام

درمان آلزایمر با دو داروی جدید

ایسنا/خراسان رضوی دانشمندان دانشگاه شفیلد انگلستان دو ترکیب جدید کشف کرده‌اند که می‌تواند به تولید داروهای جدید برای درمان بیماری تخریب‌کننده حافظه کمک کند.

به نقل از نیوز، برخلاف درمان‌های موجود برای بیماری آلزایمر، داروهای جدید امیدوارکننده می‌توانند سه رکن که شامل پلاک، آمیلوئید یا تنگل در سلول‌های مغزی و یک مولکول خاص متصل به مغز را که باعث کاهش شناختی در بیماران می‌شود را هدف قرار دهند. رویکرد جدید دو روش درمانی بالقوه برای زوال عقل را شناسایی کرده است، اما ممکن است سایر بیماری‌ها  مانند سرطان را نیز درمان کند.

پروفسور شیمی دارویی، بینینگ چن اظهار کرد: «تصور می‌شود بیش از ۵۰ میلیون نفر با بیماری آلزایمر زندگی می‌کنند و برخلاف آزمایش‌های بالینی اخیر هیچ موفقیتی در درمان با مصرف دارو وجود نداشته است که هر سه عامل اصلی ایجادکننده این بیماری پیچیده را هدف قرار دهد. پروژه ما باهدف مقابله با چالش‌های سخت در کشف دارو ارائه شده است و این اولین موفقیت ما در استفاده از یک رویکرد با چند هدف برای شناسایی داروهای جدید علیه یک بیماری چندعاملی مانند آلزایمر است.»

وی ادامه داد: نه‌تنها روشی جدید در درمان آلزایمر ایجاد کرده‌ایم، بلکه دو داروی جدید را نیز شناسایی کرده‌ایم. ما بسیار خوشحالیم که این تلاش جمعی که چندین شریک علمی و صنعتی را درگیر کرده بسیار موفقیت‌آمیز بوده است.

کشف علت بیماری آلزایمر

با افزایش سن، خطر ابتلاء به انواع اشکال زوال عقل نیز افزایش می‌یابد. آلزایمر، رایج‌ترین شکل زوال عقل است که ۸۰ درصد موارد را به خود اختصاص می‌دهد. سازمان بهداشت جهانی پیش‌بینی کرده است که شرایط شناختی در کمتر از ۳۰ سال بیش از ۱۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

گروه شفیلد با ایجاد رویکرد جدیدی در داروهای درمان آلزایمر  منجر به کشف  دو روش درمانی بالقوه شد. داروهای جدید می‌توانند مسیرهای مختلف ایجاد آلزایمر را درگیر کنند. آن‌ها همچنین موجب بهبود رویکردهای قبلی برای ایجاد درمان‌های جدید بیماری‌های تضعیف‌کننده می‌شوند.

پروفسور چن توضیح می‌دهد که علل پیچیده ایجاد آلزایمر حول دو پروتئین طبیعی در مغز می‌چرخد. اولین پروتئین، بتا آمیلوئید (Aβ) می‌تواند باعث ایجاد پلاک در اطراف سلول‌های مغزی شود و از برقراری ارتباط صحیح نورون‌ها جلوگیری می‌کند.

پروتئین دوم، تاو (Tau) که سلول‌های سمی درون سلول‌های مغزی  ایجاد می‌کند و مانع  انتقال مواد مغذی ضروری می‌شود. این دو رویداد به‌هم‌پیوسته‌اند و دانشمندان معتقدند که مولکول سوم، PrPᶜ  وقتی به آمیلوئید بتا متصل شود، منجر به اختلال شناختی متمایز و مسمومیت عصبی معمول در بیماری آلزایمر می‌شود. بتا آمیلوئید، تاو و PrPᶜ سه ستون را تشکیل می‌دهند که اکنون دانشمندان معتقدند باعث آسیب عملکرد مغز می‌شود.

درمان

تاکنون، آخرین آزمایش‌های دارویی برای بیماری آلزایمر فقط بتا آمیلوئید را هدف قرار داده است. این روش‌های درمانی سعی در جلوگیری از ایجاد پلاک در پروتئین و تاثیر بر پروتئین تاو دارند و تاکنون ثابت‌شده است که این رویکرد ناموفق بوده است.

مطالعه جدید مشخص کرد که این دو داروی جدید نه‌تنها به بتا آمیلوئید متصل می‌شوند، بلکه اثر متقابل آن با PrPᶜ را نیز مسدود می‌کنند و آرایش تاو را ازبین می‌برند. محققان این ترکیبات را از طریق یک فرآیند پیچیده غربالگری مولکولی کشف کردند.

دانشمندان با استفاده از برنامه‌های رایانه‌ای شروع به جستجوی هزاران مولکول برای شناسایی داروهای امیدوارکننده کردند. در مرحله بعدی، آزمایش‌های ترکیبی انجام دادند تا دریابند کدام ترکیبات بهترین اتصال آمیلوئید بتا را دارند. نتایج تلاش محققان ۶ نامزد معرفی کرد که دانشمندان آن‌ها را در مدل‌های سلول بنیادی آزمایش کردند.

آزمایش‌های نهایی دو ترکیب را شناسایی کرد که هر سه مسیر درگیر در توسعه بیماری آلزایمر را هدف قراردادند. این گروه اکنون امیدوار است با بهینه‌سازی این ترکیبات جدید در کاندیداهای دارویی برای انجام مطالعات پیش بالینی و بالینی برای ادامه تحقیقات خود بودجه کسب کند.

نتایج این یافته‌ها در نشریه Chemical Science منتشرشده است.

انتهای پیام

کشف دروازه‌ای مشابه دروازه رنگین بابل درتخت جمشید ایران! ---و-- شهرمرده روم باستان از دل شن ها بیرون کشیده شد! +تصاویر

کشف دروازه‌ای مشابه دروازه رنگین بابل درتخت جمشید ایران!

• 22 بهمن 1399 10:00

تخت‌جمشید با آثار متحیّرکننده‌اش، تا حدودی برایمان از تاریخ هخمنشیان می‌گوید، امّا همچنان آثار کمی از این سلسله تاریخی در دست داریم و هنوز قطعات از پازل پیدا نشده‌اند تا بتوانیم طرح کلی هخامنشیان را پیدا کنیم. این مسئله به خصوص درباره پادشاهی کوروش که آثار خیلی کمی از او داریم، اهمیت بیشتری دارد. ولی ناامید نمی‌شویم چون با تلاش باستان‌شناسان و پژوهش‌های دنباله‌دارشان، کم‌کم غبار ابهام از چهره تاریخ پر رمز و راز این سلسله کنار خواهد رفت. البته، جای تعجب هم ندارد، آثارشان به حدود 2500 سال پیش برمی‌گردد! گذشت این همه سال به این ویرانی و فراموشی دامن می‌زند.

حالا از این‌ها بگذریم و برویم سراغ یافته جدیدی که دنیا را متحیّر کرد! کشف دروازه کوروش که نزدیک تخت‌جمشید پیدا شد...

باستان‌شناسان از دل خاک چه یافته‌اند؟

هیأت باستان‌شناسی مشترک ایرانی‌ایتالیایی به سرپرستی مشترک علیرضا چاوردی (از دانشگاه شیراز) و پی‌یر فرانچسکو کالیری (از دانشگاه بولونیا) از سال 1390 تا 1399، مجموعه اسناد و مدارک باستان‌شناسی را در تل آجری پارسه، نزدیک تخت‌جمشید، طی 10 فصل کاوش پیدا کرده‌اند.

باستان‌شناسان دروازه‌ای در سه کیلومتری شمال‌غرب تختگاه تخت‌جمشید کشف کرده‌اند که ابعادش 30 در 40 متر با ارتفاع 12 متر بوده است. مرکز این بنا، کریدوری دارد که در مرکزش، اتاقی مستطیلی (8 در 12) قرار داشته. داخل این اتاق هم 4 صندلی نشیمن بوده و راهروی مرکزی از دو طرف به سمت پردیس هخامنشی باز میشده است.

مواد و مصالح دروازه از خشت و آجر است و نمای داخلی و بیرونی‌اش با آجرهای رنگی تزیین شده بوده. بخش پایینی و ازاره‌های دیوار به گل‌های لوتوس مزیّن بوده و بدنه و نمای دیوارها، انواع پنل‌های حیوانات اسطوره‌ای، نمادها و سمبل‍های اعتقادی ایران باستان، ایلامیان و مردم بین‌النهرین طراحی شده. مهمتر از این طراحی‌ها، کتیبه‌هایی به خط و نگارش بابلی و ایلامی است که در اتاق مرکزی پیدا شده؛ چرا که همیشه کتیبه‌ها، مستقیما از آن زمان با ما سخن می‌گویند و اطلاعات مهمی به ما می‌دهند.

محل کشف دروازه کوروش

منبع عکس: ایرنا

شگفتی این دروازه چیست؟

علیرضا عسکری چاوردی (باستان‌شناس و سرپرست ایرانی هیأت کاوش) گفته است مجموع اسناد نگارشی، مواد و مصالح ساخت بنا، موتیف‌های به کار رفته در تزیین نما، تاریخ‌گذاری کربن 14 و جنبه‌های تقدس و تشرّف این دروازه، نشان می‌دهد این دروازه بعد از سال 539 (قبل از میلاد)، به افتخار فتح بابل به دستور کوروش ساخته شده است. این در حالی بود که فرزند کوروش، همزمان با حکومت پدرش، در شهر بابل به مدّت هشت سال فرمانروا بود و سال 529 (قبل از میلاد)،  به پادشاهی ایران رسید.

بنابراین، این شباهت دروازه‌ای که پیدا شده با دروازه بابل که شهرت بسیاری دارد، توجه همگان را جلب کرده است.

گفته شده، کوروش به دلیل اهمیّت مذهبی و فتح بابل (مهمترین شهر دنیای باستان)، دستور ساخت این دروازه را داده است. کمبوجیه (فرزند کوروش) به خاطر علاقه‌اش به بابل، آشنایی‌ دیرینه‌اش با بابلی‌ها و همچنین پیوندهای فرهنگی بابلیان با جهان باستان، ساخت و ساز مجموعه بزرگ معماری شهر پارسه را به سبک بابلی ادامه داد و در دوره او بود که دروازه پردیس شهر پارسه در بخش فیروزی آن به بهره‌برداری رسید.

بنابراین، به نظر می‌رسد این دروازه حتّی پیش از تخت‌جمشید و برای کاخ فیروزی (که الان تخریب شده)، ساخته شده. 

دروازه بابل

منبع عکس: خبرگزاری مهر | علی رجبی

طرح بازسازی شده از تزئینات دروازه کوروش

منبع عکس: ایرنا

شرایط بازدید از این دروازه چگونه است؟

کاوش این محوطه تا پایان سال 1399 ادامه دارد. امّا گویا قرار است این سایت موزه برای بازدید عموم آماده شود و به همین جهت، اقدامات حفاظتی گسترده‌ای از طرف میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی (به ویژه پایگاه میراث تخت‌جمشید) و موسسه ایزمئو ایتالیا برای حفاظت از سازه‌های خشتی و آجرهای لعابدار این دروازه فراهم شده.

بر اساس گفته‌ها مدیر پایگاه میراث جهانی تخت‌جمشید (حمید فدایی)، فصل دهم کاوش محوطه تُل آجری در آذر 99 کلید خورده و محوطه در حال آماده‌سازی برای بازدید است و قرار است شرایط این محوطه به عنوان «سایت موزه» برای بازدید عموم فراهم شود. همچنین بیان کردند که این محوطه، درک تازه‌ای از گستره پایتخت هخامنشیان به ما می‌دهد و این مسئله بسیار مهمی است.

محل قرار گیری دروازه کوروش

منبع عکس: ایرنا

بنابراین، این اثر یافت شده از هخامنشیان در محوطه تل آجری، اثری ارزشمند برای ایران و جهان است که شباهت‌های جالبی با آثار بین‌النهرین و شوش دارد. همچنین، قطعه‌ای از پازل مبهم تاریخ هخامنشیان (به خصوص حکومت کوروش و کمبوجیه) محسوب می‌شود که دید بهتری از آن دوران به ما می‌دهد. 

امیدواریم با تکمیل پژوهش‌ها، شاهد اطلاعات بیشتری از این دوره طلایی تاریخی باشیم.

شهر مرده روم باستان پس از 1000 سال از دل شن ها بیرون کشیده شد! +تصاویر

• 1 آبان 1399 07:0019.8K

ما معمولاً خدمت‌رسانی به جامعه را حاصل اندیشه‌های مدرن می‌دانیم و می‌پنداریم این عمل پدیده‌ای است که شاید از 3 یا 4 قرن پیش در ساختارهای اجتماعی شکل گرفته باشد.

برای مثال بسیاری فکر می‌کنند که مراکزی چون خانه سالمندان توسط دموکراسی‌های مدرن به جامعه آورده شده‌اند و نتیجه‌ تفکر امروزی می‌باشند که اگر کسی به کشورش خدمت کرده باشد، شایسته آن است که در سال‌های پیری‌اش تحت مراقبت قرار بگیرد. ولی واقعیت آن است که بشر این آداب را از قرن‌های دور رعایت می‌کند.

حدود سال 100 میلادی، امپراطور مارکوس تراژان تصمیم گرفت شهری را برای سربازها بنا کند تا کسانی که برای لژیون آگوستای سوم جنگیده بودند و پس از آن می‌خواستند دوران بازنشستگی‌شان را سپری کنند، زندگی راحت‌تری را نسبت به آنچه در کمپ‌ها و جنگ‌های نظامی تجربه کرده بودند داشته باشند.

تاریخ‌دانان می‌گویند که تراژان (که خود در آغاز یک سرباز بود) در دوره امپراتوری‌اش از جهات مختلفی به رفاه اجتماعی توسعه بخشید. وی پایه‌گذار پاسگاه رفاهی به نام تاموگادی در یکی از استان‌های آفریقا می‌باشد تاموگادی از اقدامات او در راستای چشم‌انداز مورد نظرش برای تأمین رفاه افرادش به شمار می‌رفت. این مکان پس از رشد و توسعه یافتن، میزبان یک چمعیت 10000 نفری بود.

ولی شوربختانه، این مکان به هدفی برای تخریب‌گران و غارتگران تبدیل شد و طی قرن‌ها متحمل حملات متعددی گردید.

یکی از این حمله‌ها به نام واندال که در سال 430 میلادی صورت گرفت، آسیب شدیدی به شهر وارد کرد، کشته‌های بسیاری بر جای گذاشت و ساختمان‌های فراوانی را از بین برد. پس آن نیز حمله‌های گوناگون به‌طور پیوسته ادامه یافتند و آسیب و خسارت بیشتری را به شهروندان شهر تیمگاد وارد کردند، این شهر نهایتاً در سال 700 میلادی متروکه شد.

این پایان کار نبود، چرا که یک طوفان شن از صحرای بزرگ آفریقا تمامی شهر را در خاک مدفون کرد و آن را از دیده‌ها پنهان نمود.

تاموگادی حدود 1000 سال زیر خاک مدفون ماند. اما در سال 1765میلادی یک گردشگر اسکاتلندی به نام جیمز بروس آن را پیدا کرد. او و گروهش شب و روز کار کردند و زحمت کشیدند تا شواهدی از تیمگاد را از خاک بیرون بیاورند، ولی با امکانات آن زمان به هیچ نحوی نمی‌شد این مدارک سنگین را به انگلستان منتقل کرد.

مقامات آن زمان انگلستان زیاد به گفته‌های بروس اطمینان نداشتند و تیمگاد تا یک قرن دیگر هم زیر خاک ماند. اما در سال 1881 که فرانسوی‌ها این ناحیه را تحت سلطه خود درآوردند، تیمگاد به‌طور کامل کندوکاو شد.

امروزه این شهر به‌عنوان نمونه‌ای عالی از معماری رومی شناخته شده است و بسیاری از سازه‌های آن (مانند حمام‌های رومی‌اش) همگی سالم مانده‌اند.

در یکی از حمام خانه‌های تیمگاد موزاییک زینتی‌ای داشت و جلوی درب ورودی‌اش نوعی «دمپایی» بود که رومی‌ها هنگام ورود به حمام آن را به پا می‌کردند. شاید حیرت‌آورتر از همه این‌ بود که بیرون حمام خانه حک شده بود: «Bene Lava» که یعنی «خود را کامل بشویید»؛ توصیه‌ای که خیلی به درد روزهای کرونایی ما هم می‌خورد و الآن می‌توان آن را به‌عنوان یک توصیه در همه سرویس‌های بهداشتی جهان نصب کرد.

اکنون بقایای شهر در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌اند و آن‌ها گواهی خاموش برای کیفیت زندگی شهروندان این اجتماع رومی هستند و روش‌های آن‌ها را درباره مسائل گوناگون اجتماعی مانند تفریحات و آموزش (کتابخانه مستحکم شهر) نشان می‌دهند. آثار با ارزش این شهر اکنون در موزه‌ای نزدیک به محل آن نگهداری می‌شوند.

تاریخ‌دانان، باستان شناسان و دیگر کارشناسان می‌گویند که این مکان برای دانش‌آموزانی که به مطالعه دوره روم باستان می‌پردازند، حرف‌های بسیاری برای گفتن خواهد داشت. چراکه می‌توان از طریق آن نیم‌نگاهی به یک تمدن بسیار کهن انداخت و نمونه‌های ساخت و سازی که به خاطرش رومی‌های باستان را ستایش می‌کنیم، از نزدیک مشاهده کرد.

تیمگاد یکی از آن جاهایی است که تا خودتان به چشم ندیده باشید، شکوهش را باور نمی‌کنید. امیدواریم که  امکان بازدید از همه مکان‌های شگفت‌آور تاریخی ازجمله این سکونتگاه امپراطوری روم در آفریقا به‌زودی فراهم گردد.