از «کاهش وزن ناگهانی» بیشتر بدانید

کاهش وزن غیر قابل توضیح می تواند نشانه ای از مشکل تیروئید باشد. پرکاری تیروئید که به نام بیماری گریوز نیز شناخته می شود یک نوع بیماری خود ایمنی است که انتشار مقادیر بیش از اندازه از هورمون تیروئید توسط غده تیروئید را موجب می شود.

هنگامی که کلمه سوء تغذیه را می شنوید، احتمالا بیشتر تصویر کودکانی رنجور و گرسنه در کشورهای در حال توسعه در ذهن شما نقش می بندد. با این وجود، سوء تغذیه یا عدم دریافت مواد مغذی مناسب به مقدار مناسب در هر نقطه از جهان وجود دارد و می تواند هر فردی در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد. در حقیقت، نزدیک به 50 درصد از بیماران بستری در بیمارستان های سراسر جهان به خوبی تغذیه نمی شوند یا در معرض خطر سوء تغذیه قرار دارند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ریدرز دایجست"، بستری شدن در بیمارستان می تواند به سوء تغذیه منجر شود زیرا در شرایطی که بیماران از مراقبت درمانی بهره می برند، ممکن است به میزان درست و کافی مواد مغذی برای یک زندگی سالم دریافت نکنند. اگر سوء تغذیه در طولانی مدت ادامه داشته باشد، این شرایط می تواند تاثیر قابل توجهی بر سلامت فرد داشته باشد و به کاهش وزن بدون دلیل منجر شود.

در شرایطی که افراد مسن در معرض خطر بیشتری به واسطه مصرف دارو یا کاهش اشتهای ناشی از افزایش سن قرار دارند، یک رژیم غذایی نامتعادل می تواند به شکل گیری سوء تغذیه در افراد جوان و احتمالا سالم نیز منجر شود. بهترین روش برای درمان سوء تغذیه پیشگیری از آن پیش از جدی شدن شرایط است. بر همین اساس، باید نسبت به مصرف وعده های غذایی متعادل حاوی میزان کافی از پروتئین، چربی، و کربوهیدارت ها اطمینان حاصل شود. اگر در بیمارستان بستری شده اید، توجه ویژه ای به مواد مغذی داشته باشید و در این زمینه با پزشک خود صحبت کنید تا از تغذیه مناسب حین حضور و پس از ترک بیمارستان اطمینان حاصل شود.

در ادامه با برخی دلایل که کاهش غیر قابل توضیح وزن می تواند نشانه ای از یک مشکل جدی باشد بیشتر آشنا می شویم.

از دست دادن عضلات (کم ماهیچگی)

پژوهش ها نشان داده اند که نادیده گرفتن سلامت عضله یکی از دلایل اصلی زوال توده عضلانی با افزایش سن است. اصطلاح فنی که برای این شرایط به کار می رود «سارکوپنیا» یا کم ماهیچگی است که می تواند از اوایل دهه چهارم زندگی فرد آغاز شود و به کاهش وزن غیر قابل توضیح و کاهش قدرت، انرژی و تحرک وی منجر شود.

در شرایطی که تغییرات هورمونی می توانند بر روند ساخت و ذخیره عضله با افزایش سن تاثیرگذار باشند، بیشتر موارد کم ماهیچگی با تغذیه نامناسب و کم تحرکی پیوند خورده اند. یکی از بهترین گزینه ها برای پیشگیری از تحلیل رفتن ماهیچه ها و کاهش وزن مرتبط با آن افزودن پروتئین و ویتامین D بیشتر به رژیم غذایی است. افراد مسن به پروتئین بیشتری برای عضله سازی نیاز دارند زیرا بدن با افزایش سن از کارایی کمتری در پردازش پروتئین برخوردار می شود. همچنین، افزودن تمرینات کار با وزنه به برنامه ورزشی ایده خوبی محسوب می شود.

سرطان

به طور کلی، سرطان می تواند موجب کاهش وزن شود، اما انواع مختلفی از سرطان مانند ریه، لوزالمعده، مجاری صفراوی و روده بزرگ وجود دارند که در زمینه کاهش وزن غیر قابل توضیح شناخته شده‌تر هستند. عملکرد غیر طبیعی سلول های سرطانی می تواند شرایط را از کنترل خارج کرده، سوخت و ساز را تسریع کند، و با استفاده از منابع موجود تمام بدن را فرسوده سازد که این شرایط به کاهش وزن منجر می شود.

درمان سرطان نیز می تواند به کاهش وزن منجر شود. پرتو درمانی و شیمی درمانی اغلب به کم اشتهایی منجر می شوند و می توانند موجب شکل گیری عوارض جانبی مانند تهوع، استفراغ، و دردهای دهان شوند که تمایل بیمار به غذا خوردن را کاهش می دهند.

پرکاری تیروئید

کاهش وزن غیر قابل توضیح می تواند نشانه ای از مشکل تیروئید باشد. پرکاری تیروئید که به نام بیماری گریوز نیز شناخته می شود یک نوع بیماری خود ایمنی است که انتشار مقادیر بیش از اندازه از هورمون تیروئید توسط غده تیروئید را موجب می شود. این شرایط سوخت و ساز را تسریع می کند و کار را به جایی می رساند که بدن کالری بیشتری نسبت به آن چه می تواند مصرف کند، می سوزاند.

از جمله دلایل پر کاری تیروئید می توان به تیروئیدیت هاشیموتو، مصرف برخی داروهای مشخص مانند لیتیوم، پرتو درمانی گردن، عمل جراحی تیروئید، بارداری، و کمبود ید اشاره کرد. بررسی سلامت تیروئید از طریق آزمایش خون امکان پذیر است.

اچ‌آی‌وی و ایدز

سندرم نقص ایمنی اکتسابی که به نام ایدز نیز شناخته می شود، یک بیماری مزمن و بالقوه تهدیدکننده جان انسان است که به واسطه ویروس نقص ایمنی انسانی (اچ‌آی‌وی) شکل می گیرد. اچ‌آی‌وی می تواند جذب مواد مغذی را برای بدن دشوار سازد که به سوء تغذیه منجر می شود و می تواند اشتها را کاهش دهد. در شرایطی که هنوز درمانی برای اچ‌آی‌وی یا ایدز کشف نشده است، برخی داروها می تواند به طور قابل توجهی پیشرفت بیماری را کند کنند و به فرد مبتلا اجازه دهند یک زندگی عادی داشته باشد.

بیماری زخم گوارشی

زخم های گوارشی یا پپتیک در پوشش داخلی معده و همچنین بخش بالایی روده کوچک ایجاد می شوند. این زخم ها موجب شکل گیری درد و افزایش تولید اسید می شوند که به رفلاکس منجر می شود. از آنجایی که نشانه اصلی زخم های گوارشی درد در ناحیه معده است، اغلب به کاهش اشتها منجر می شوند. اصلاحات در سبک زندگی به همراه مصرف دارو بهترین روش برای درمان این بیماری و کاهش وزن مرتبط با آن است.

افسردگی

افسردگی یک اختلال خلقی است که به یک احساس مداوم غم و از دست دادن علاقه به بیشتر چیزها - حتی گزینه هایی که فرد تا پیش از این از آنها لذت می برده است - منجر می شود. در شرایطی که افزایش وزن یکی از نشانه های ابتلا به افسردگی می تواند باشد، کاهش وزن نیز از نشانه های آن است. یکی از عوارض جانبی افسردگی کم اشتهایی است که به طور طبیعی منجر به کاهش وزن فرد مبتلا می شود. با مراجعه به پزشک می توانید بهترین روش درمانی را برای مقابله با افسردگی و کاهش وزن مرتبط با آن پیدا کنید.

نارسایی احتقانی قلب

این بیماری مرگبار زمانی رخ می دهد که قلب قادر به پمپاژ خون و اکسیژن کافی نیست. یکی از نشانگرهای مهم این بیماری یا وخیم‌تر شدن شرایط قلب، کاهش وزن سریع و غیر قابل توضیح است (از دست دادن حداقل 7.5 درصد از وزن عادی بدن طی شش ماه) که به نام کاشکسی قلبی شناخته می شود.

از آنجایی که روده همانند اندام های دیگر بدن به جریان خون مناسب نیاز دارد، پژوهشگران بر این باورند که کاهش جریان خون می تواند عامل نشانه های مشکلات گوارشی و کاهش وزن مرتبط با نارسایی قلبی باشد. اگر خود شما یا فردی دیگر کاهش وزن سریع به همراه تنگی نفس، سرفه مزمن، خستگی، و تهوع را تجربه می کند، بلافاصله به پزشک مراجعه کرده تا احتمال نارسایی احتقانی قلبی بررسی شود.

دیابت

ما اغلب دیابت را با افزایش وزن و چاقی مرتبط می دانیم، اما کاهش وزن می تواند یکی از نشانه های شگفت آور ابتلا به دیابت باشد. زمانی که بدن دیگر قادر به تولید انسولین کافی نیست، گلوکز در جریان خون شکل نمی گیرد تا به عنوان انرژی استفاده شود. هنگامی که نارسایی انسولین وجود دارد، بدن سوزاندن چربی و عضله را برای کسب انرژی آغاز می کند که این شرایط به کاهش وزن بدن منجر می شود.

اعتیاد به الکل

الکل می تواند به شکل گیری نفخ منجر شود و اعتیاد به الکل می تواند کاهش چشمگیر وزن را به همراه داشته باشد. این شرایط به واسطه احساس پری افزایش یافته و سیری زودهنگام شکل می گیرد. افزون بر این، اعتیاد به الکل می تواند به شکل گیری بیماری زخم گوارشی منجر شود که این شرایط نیز کاهش وزن را موجب می شود

قرنطینه یک شهر ۳۰ هزار نفره در چین به علت شیوع بیماری طاعون خیارکی

قرنطینه یک شهر ۳۰ هزار نفره در چین به علت شیوع بیماری طاعون خیارکی

چند روز پیش یک مرد ۳۸ ساله به علت ابتلا به بیماری «طاعون خیارکی» در منطقه ای از شهر Yumen، واقع در شمال غربی چین، جان خود را از دست داد. پس از این اتفاق و جهت جلوگیری از شیوع این بیماری مهلک، مقامات دولتی چین، تصمیم گرفتند تا راه های رفت و آمد به Yumen را مسدود نمایند.

Yumen جمعتی ۱۰۰.۰۰۰ نفره دارد و بخشی از آن که قرنطینه شده، بالغ بر ۳۰ هزار شهروند را در خود جای داده است. طاعون یا «مرگ سیاه» یک بیماری واگیردار است که از طریق نیش کک آلوده به این باکتری، به انسان منتقل می شود. جوندگان، به خصوص موش ها، این کک ها را به انسان منتقل می کنند. طبق گزاراشات، به نظر می رسد مرد چینی در اثر ارتباط با یک موش خرما به این بیماری دچار شده و جان خود را از دست داده است.

علاوه بر اینکه راه های دسترسی به Yumen محدود شده، ۱۵۱ نفر از کسانی که با بیمار ارتباط نزدیک داشته اند نیز در قرنطینه قرار گرفته اند. به گفته مقامات محلی، ذخیره های برنج، آرد و روغن شهر به مدت یک ماه نیاز ۳۰.۰۰۰ شهروند این منطقه را جوابگو خواهد بود. اما هنوز هیچ گزارشی در رابطه با اینکه این قرنطینه تا چه مدت به طول خواهد انجامید، منتشر نشده است.

به گزارش رویترز، طاعون خیارکی در چین بسیار نادر است و بیشتر اوقات این مهم در مناطق روستایی به وقوع می پیوندد. از سال ۲۰۰۹، ۱۲ نفر به این بیماری خطرناک مبتلا شده اند که ۴ نفر آن ها جان خود را از دست داده اند. آنتی بیوتیک های جدید، قادر هستند این بیماری را درمان کنند، اما برای این اتفاق نیاز است تا طاعون به سرعت تشخیص داده شود، چرا که باکتری آلوده می تواند ظرف ۲۴ ساعت مرگ بیمار را رقم زند.

طاعون یا «مرگ سیاه» در قرن چهاردم در اروپا شیوع پیدا کرد و بالغ بر ۲۵ میلیون نفر را به کام مرگ فرو برد.

منبع:

theverge ، ویکی پدیا (طاعون) ، (wikipedia (Bubonic plag

• دانش

ویروس چیست و چگونه با ایجاد بیماری بشر را از پای در می آورد؟

 

اغلب ما حداقل یک بار در زندگی مان سرما خورده ایم یا دچار آنفلوآنزا شده ایم و در چنین شرایطی، بدن انسان بسیار آسیب پذیر است. تب، سرفه، گلودرد و بسیاری دردهای دیگر، نشانه های ابتلا به بیماری هستند و این بیماری ها توسط ویروس ها وارد بدن انسان شده و به دیگری منتقل می شوند.

ویروس ها صرفا این بیماری های ساده را سبب نمی شوند، بلکه مسبب ایدز، ابولا، هپاتیت و هرپس نیز هستند. اما چه چیزی سبب می شود که این ویروس ها تا این حد خطرناک باشند و سیستم ایمنی بدن انسان گاهی اوقات در برابر آن از پای در آید؟

هر سلول در بدن انسان، به عنوان یک واحد مستقل، توانایی زندگی و رشد را دارد و در کنار یکدیگر، جامعه ای بزرگ تشکیل می شود. اما ویروس ها عملا هیچ شباهتی به سلول های بدن انسان و حتی باکتری ها ندارند. اندازه ویروس ها معمولا بین 17 تا 300 نانومتر برآورد می شود و هر کدام از این واحدها به صورت مستقل می توانند حامل DNA تخریبگری باشند.

ویروس ها تقریبا یک هزارم باکتری ها هستند و باکتری ها نیز ده ها مرتبه از اکثر سلول های بدن انسان کوچک تر هستند. حالا تصور کنید ویروسی که هزاران برابر از سلول بدن انسان کوچک تر است، می تواند طی عملیاتی ساده، همه چیز را تحت کنترل گرفته و نابودگری عظیم باشد.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید تا بیشتر با ویروس ها و پروسه سرماخوردگی های عادی آشنا شویم.

ویروس چیست؟

یک ویروس یا ویریون از قسمت های زیر تشکیل شده است:

• اسید نوکلئیک: رشته های تکی یا دوتایی DNA یا RNA که حاوی اطلاعات حیاتی ویروس هستند.
• پوشش پروتئینی: DNA یا RNA را احاطه کرده و از آن محافظت می کند.
• غشای لیپیدی: پوشش پروتئینی را احاطه می کند (در بعضی ویروس های خاص مثل آنفلوآنزا یافت می شود و به آن ها ویروس های غلاف دار گفته می شود).

در مبحث ظاهر و پیچیدگی، ویروس های بسیار گسترده هستند. بعضی ها مانند یک توپ هستند و برخی دیگر ظاهری مانند یک ماه نورد آپولو دارند.

برخلاف سلول های انسانی و باکتریایی، ویروس ها حاوی آنزیم های بسیاری نیستند (ترکیباتی که به واکنش ها سرعت می بخشند) و درون خود چیزی نگه نمی دارند. در عوض، فقط یک یا دو آنزیم در اختیار دارند تا با استفاده از آن ها کد ژنتیکی خود را رمزگشایی کنند.

بنابراین، ویروس برای آنکه بتواند زندگی خود را وارد مرحله ای پیشرفته تر کند، نیاز به مزرعه ای بزرگ دارد، جایی که اجازه رشد و تکثیر به آن داده شود، چیزی مثل سلول های حیوانی، گیاهی و باکتری ها. سلول میزبان، هر آنچه که یک ویروس برای رشد لازم داشته باشد را در اختیارش قرار می دهد و تکثیر ویروس ادامه می یابد.

بیرون از سلول میزبان، ویروس ها هیچ قابلیتی نخواهند داشت و صرفا کپسولی هستند حاوی رشته های ژنتیکی. به همین دلیل، ویروس ها را نه می توان موجود زنده خطاب کرد و نه غیر زنده خواند اما اغلب محققین و دانشمندان معتقدند که ویروس ها به دلیل داشتن DNA و RNA و رشد و تکثیر در بدن جانداران دیگر، موجود زنده به حساب می آیند.

یک ویروس چگونه سلول را مبتلا می سازد؟

ویروس ها همه جا هستند و منتظرند تا یک سلول میزبان پیدا کرده و وارد آن شوند. ممکن است از طریق بینی، دهان، سطح خراشیده پوست و یا زخم ها وارد بدن شوند و زمانی که وارد شدند، یک سلول برای میزبانی پیدا می کنند.

برای مثال، ویروس سرماخوردگی و آنفلوآنزا سلول های دستگاه تنفسی یا دستگاه گوارش را مورد حمله خود قرار می دهند. ویروس نقص ایمنی انسان یا HIV که سبب بیماری ایدز می شود نیز، سلول های T از سیستم دفاعی را تخریب می کنند.

فارغ از نوع سلول میزبان، تمام ویروس ها چرخه لیتیک را می پیمایند تا فعالیت خود را آغاز کنند:

1. یک ویروس به سلول میزبان متصل می شود.
2. ویروس، ماده ژنتیکی خود را به درون سلول میزبان تزریق می کند.
3. کد ژنتیکی جدیدی که وارد سلول شده، آنزیم های سلول میزبان را برای بازتولید و نشر خود در اختیار می گیرد.
4. آنزیم ها شروع به ساخت تکه های جدید از روی ویروس می کنند.
5. تکه ها کم کم به هم متصل شده و ویروس جدیدی را در داخل سلول میزبان شکل می دهند.
6. هزاران ویروس جدیدی که با استفاده از کمک آنزیم های میزبان ساخته شده اند، باعث از بین رفتن سلول شده و از آن خارج می شوند. ویروس های جدید سپس این چرخه را تکرار می کنند.

تمام ویروس ها چند نوع پروتئین روی پوشش پروتئینی یا غلاف خود دارند که سبب می شود سلول میزبان خاصی را شناسایی کرده و به سراغ آن بروند. در حقیقت، ویروس ها در تماس با اولین سلولی که قرار بگیرند قرار نیست وارد آن شوند. پروتئین های سطی سبب می شود تا این ذرات ریز به غشای سلول میزبان بچپسبند. برخی ویروس های غلاف دار هم بدون هیچ مشکلی از غشای سلول عبور می کنند، به این علت که جنس پوشش بیرونی هر دو از لیپید است.

این ویروس ها به سادگی و پس از ورود به سلول محتوای خود را آزاد می کنند اما ویروس هایی که نمی توانند به سادگی از غشا عبور کنند، باید با ترفندهایی ماده ژنتیکی خود را به درون سلول تزریق نمایند.

درون سلول چه رخ می دهد؟

به محض ورود، آنزیم های ویروسی کنترل امور را در دست گرفته و کودتایی علیه آنزیم های سلول میزبان به پا می شود. به جای آنکه تمام انرژی در اختیار آنزیم های سلول برای تقسیم سلولی قرار بگیرد، آنزیم های ویروسی با دیکته کردن قوانین از روی ژنتیک ویروس، کنترل سلول و آنزیم ها را در دست می گیرند. پس از تولید DNA یا RNA، آنزیم ها پروتئین سازی را هم آغاز می کنند تا محتوای ژنتیکی وارد آن ها شده و یک واحد ویروسی مجزا و کامل را ساخته باشند. پس غلاف لیپیدی که بالاتر از آن صحبت کردیم چگونه پدید می آید؟

وقتی که ویروس های جدید ساخته شدند، دو راه برای خروج خواهند داشت:

1. لیز کردن سلول یا به عبارتی متلاشی کردن دیواره.
2. به صورت سوزنی و با فشار به غشای سلولی، بخشی از سلول را به دور خود پیچیده و خارج می شوند. در حقیقت ویروس ها غلاف لیپیدی محافظ خود را تولید نمی کنند، بلکه از سلول میزبان قرض می گیرند.

به محض آزاد شدن، واحد جدید قادر است به همان اندازه تخریب گر باشد و ویروس های جدید را آلوده کند. از آنجایی که سرعت تولیدمثل ویروس ها بسیار بالاست و از روی هر ویروس هزاران نمونه درون یک سلول ساخته می شود، سرعت شیوع آن در بدن نیز بسیار سریع است.

طی چند مرحله، ویروس وارد بدن شده، شما را از پای می اندازد و سپس بدن به مقابله با آن می پردازد. مراحل یک سرماخوردگی ساده به خوبی نحوه کارکرد ویروس ها را توضیح می دهد:

1. شخصی مبتلا در نزدیکی شما عطسه می کند و ویروس در هوا پخش می شود.
2. نفس می کشید و ویروس درست به ردیف سلول های پوششی سینوس درون بینی شما می چسبد.
3. ویروس به سلول های پوششی حمله کرده و تولیدمثل ویروس های جدید را سریعا آغاز می کند.
4. سلول میزبان از هم می پاشد و ویروس وارد جریان خون می گردد و به شش ها می رسد. به دلیل اینکه چند ردیف از سلول های پوششی سینوس خود را از دست داده اید، مایعات داخلی بدن به سادگی وارد کانال بینی شده و آبریزش بینی پیدا می کنید.
5. حالا نوبت به گلو می رسد. با تخریب بافت های این ناحیه و تکثیر بی رویه، گلودرد ایجاد می گردد.
6. ویروس هایی که وارد جریان خود شده اند به تمام بدن انتشار یافته اند و عضلات را هم مورد حمله مستقیم قرار داده اند و در نتیجه بدن درد ایجاد می گردد.

ویروس ها غافل از اینکه سیستم ایمنی بدن حواسش به همه چیز هست، به فعالیت خود بی وقفه ادامه می دهند. سیستم ایمنی متوجه عفونت می شود و شروع به ساخت موادی شیمیایی با نام پیروژن کرده و دمای بدن را بالا می برد.

این تب در واقع نشانه مثبتی است، یعنی سیستم ایمنی بدن شما در اوج مداخله قرار گرفته و عوامل بیگانه را شناسایی کرده. با بالا رفتن دمای بدن، تولیدمثل ویروسی آهسته تر می شود. عمده فعالیت های بدن انسان در درجه حرارت 37 درجه سانتی گراد یا 98.6 درجه فارنهایت صورت می پذیرد و با بالارفتن دما، آنزیم ها هم از کار می افتند.

این پاسخ ایمنی تا زمانی که ویروس ها کاملا از بین بروند ادامه می یابد. با این حال، اگر عطسه کنید و جلوی خروج ویروس ها را نگیرید، عوامل بیماری زا را آزاد کرده اید و منتظر یک میزبان تازه گذاشته اید.

چرخه لیزوژنی

برخی ویروس ها مانند هرپس تناسلی یا HIV زمانی که وارد سلول میزبان شوند بلافاصله تولیدمثل را آغاز نمی کنند. در عوض، دستورالعمل ژنتیکی خود را وارد کدهای ژنتیکی سلول میزبان می کنند و منتظر می مانند تا سلول تقسیم خود را آغاز کند. وقتی سلول تقسیم می شود، ویروس هم با آن تقسیم شده و وارد هر دو سلول جدید می شود.

ممکن است زمان زیادی بگذرد و ویروس همینگونه خفته و در نهاد ژنتیکی سلول میزبان باقی بماند اما یه تغییر ناگهانی ویروس را بیدار می کند. کد ژنتیکی ویروس از زنجیره جدا شده و همانند توضیحاتی که بالاتر ارائه شد، کنترل امور سلول را به دست می گیرد. این چرخه را چرخه لیزوژنی می نامند.

به دلیل اینکه ویروس ها صرفا اطلاعات ژنتیکی هستند که توسط یک پوشش پروتئینی احاطه شده اند و به دلیل اینکه هیچ واکنش بیوشیمیایی مخصوص به خود ندارند، می توانند سال ها بدون میزبان زنده بمانند و از بین نروند.

برخی ویروس ها هم بدون هیچ مشکلی، سال ها درون کد ژنتیکی سلول میزبان باقی مانده و علائمی از خود نشان نمی دهند. برای مثال، قطعا شنیده اید که مبتلایان به بیماری ایدز ممکن است تا ده الی بیست سال پس از دریافت ویروس هیچ علامتی از خود نشان ندهند اما با این حال قادرند تا ویروس را به فردی دیگر انتقال دهند.

کاهش شیوع

ویروس ها مدت زمان زیادی خارج از بدن یا سلول میزبان به حالت غیر زنده باقی می مانند اما از بین نمی روند. در واقع با توجه به اینکه چیزی جز چند رشته DNA یا RNA نیستند، زندگی خاصی ندارند اما در عین حال کاملا صحیح و سلامت سر جای خود قرار دارند. شیوع ویروس ها از این راه ها صورت می پذیرد:

• حاملین زنده – پشه ها و کک ها
• هوا
• انتقال مستقیم مایعات بدن از شخصی به شخص دیگر – بزاق، عرق، ترشحات بینی، خون، ترشحات دستگاه تناسلی مرد و زن
• سطوحی که مایعات بدن قبلا روی آن ریخته و حالا خشک شده اند

برای کاهش ریسک شیوع و تماس با ویروس ها، می توانید موارد زیر را به کار گیرید:

• عین عطسه و سرفه، بینی و دهان خود را بپوشانید
• دست های خود را مرتبا بشویید، خصوصا پس از استفاده از سرویس بهداشتی و پیش از خوردن غذا
• از تماس با مایعات ترشح شده از بدن دیگران تا حد امکان بپرهیزید

با به کارگیری موارد فوق، صرفا شانس ابتلا به ویروس ها را کاهش خواهید داد اما هیچگاه در برابر نفوذ ویروس ها به درون بدن خودتان در امان نخواهید بود.

مصرف داروهای شیمیایی برای تقویت سیستم ایمنی

برخلاف باور عمومی، آنتی بیوتیک ها هیچ تاثیری روی ویروس ها ندارند. اغلب آنتی بیوتیک ها به مبارزه مستقیم با باکتری ها می روند و مانع تولید ماده ژنتیکی یا دیواره سلولی شان می شوند. در حقیقت، آنتی بیوتیک ها در برابر چرخه های بیوشیمیایی باکتری می ایستد اما باکتری عملا چرخه بیوشیمیایی ندارد که آنتی بیوتیک ها روی آن اثر بگذارند.

بنابراین استفاده سر خود از آنتی بیوتیک ها در مواقع سرماخوردگی عملا بی فایده است.

ایمنی سازی با آلوده سازی خفیف بدن آغاز می گردد؛ دقیقا همانند کاری که واکسن ها انجام می دهند. بدن با بیماری آشنا شده و می داند که در موقع لزوم کدام آنتی بادی را باید تولید کند تا در برابر ویروس بایستد. به دلیل تولیدمثل دائمی، ویروس ها به آهستگی تغییر می کنند. اما گاهی اوقات اشتباهات صورت پذیرفته در کدهای ژنتیکی شان سبب ایجاد جهش و تغییر می شود.

این تغییر ممکن است روی پوشش پروتئینی تاثیر بگذارد و در نتیجه ویروسی جدید را پدید آورد. در نتیجه واکسن های امسال، در برابر ویروس های سال بعد مقاومتی از خود نشان نمی دهند.

حتما در مورد شیوع ویروس هایی نظیر ابولا شنیده اید که سبب کشته شدن صدها نفر شده اند. اوایل قرن بیستم، آنفلوآنزا هم انسان های بسیاری را از پای درآورد. اما همه ویروس ها کشنده نیستند. برای مثال، همه ما سرماخوردگی را تجربه کرده ایم و حالا صحیح و سلامت این مطلب را می خوانیم.

با این حال، اگر این ویروس های به ظاهر بی خطر به فردی که سیستم ایمنی بسیار ضعیفی دارد (کودکان، کهنسالان، افراد مبتلا به ایدز و سرطان) حمله کنند ممکن است خطرساز شوند.

منبع:

HowStuffWorks