قرص دیجیتالی که ورود خود را به معده اطلاع می‌دهد مجوز گرفت و دانشمندان دوربینی ساخته‌اند که با آن می‌توان داخل بدن را دید.
قرص دیجیتالی که ورود خود را به معده اطلاع می‌دهد مجوز گرفت
این سازمان به یک شرکت داروسازی ژاپنی و یک شرکت فناوری آمریکایی مجوز داده است تا این سیستم را که "سیستم دیجیتال ردیابی خوردن دارو" نام گرفته در آمریکا عرضه کنند.
این سیستم در قرصی بکار گرفته شده که در بیماری‌های روانپزشکی استفاده می‌شود و آریپیپرازول (ابیلیفای) نام دارد. در داخل این قرص یک حسگر/فرستنده قرار دارد که از موادی ساخته شده که در دستگاه گوارش جذب می‌شوند. وقتی این قرص در تماس با ترشحات معده قرار می‌گیرد، حسگر فعال می‌شود و آغاز فرآیند هضم را بعلاوه برخی ویژگی‌های فیزیولوژیک مثل میزان فعالیت دارو ثبت می‌کند.
این اطلاعات به چسبی که بیمار روی پوستش چسبانده و از آنجا را به اپلیکیشنی در موبایل ارسال می‌شود. در صورت موافقت بیمار، این اطلاعات از طرق اینترنت می‌تواند در اختیار مراقبان بیمار، پزشکان و کادر درمانی و مراجع دیگر قرار بگیرد.
سازمان غذا و داروی آمریکا مجوز استفاده از آریپیپرازول دیجیتال را فقط برای درمان اسکیزوفرنی و حملات مختلط افسرگی-شیدایی در اختلال دوقطبی نوع اول یا درمان کمکی در افسردگی صادر کرده است.
مصرف این قرص دیجیتال در روانپریشی (سایکوز) ناشی از دمانس ممنوع است. همچنین معمول نیست آیا استفاده از آن در کودکان بی‌ضرر است یا نه.
یکی از مشکلات درمان بیماری‌های روانپزشکی، خودداری بیمار از خوردن دارو است، اما تولیدکنندگان این سیستم می‌گویند روشن نیست که آیا این قرص دیجیتال می‌تواند به این کمک کند که بیمار حتما دارویش را مصرف کند.
علاوه بر این تولیدکنندگان این سیستم می‌گویند مطلع شدن از شروع هضم قرص ممکن است بین نیم ساعت تا دو ساعت طول بکشد و گاهی ممکن است سیستم نتواند آن را ردیابی کند بنابراین، از این قرص برای ردیابی "لحظه به لحظه" و اینکه آیا در موارد اورژانس هضم و جذب دارو آغاز شده یا نه نباید استفاده شود
- دانشمندان دوربینی ساخته‌اند که با آن می‌توان داخل بدن را دید.
این دوربین به پزشکان کمک خواهد کرد حین بررسی اعضای داخلی بدن، ابزارهای پزشکی مثل آندوسکوپ را از بیرون ببینند و آنها را ردیابی کنند.
این دوربین، منبع نور در داخل بدن را تشخیص می‌دهد، مثل نور چراغی که در انتهای لوله منعطف آندوسکوپ قرار دارد.
تا به حال پزشکان مجبور بودند از روش‌های تصویربرداری مثل رادیوگرافی (اشعه ایکس) برای ردیابی این ابزارها در داخل بدن استفاده کنند.
GETTY IMAGESپروفسور کو دالیوال استاد دانشگاه ادینبورگ می‌گوید این وسیله قابلیت‌های بسیار وسیعی را در اختیار پزشکان می‌گذارد.
او می گوید: "امکان دیدن جای ابزارهای پزشکی در داخل بدن برای بسیاری از کاربردهای درمانی حیاتی است چون می‌توانیم با حداقل تهاجم به بدن، بیماری را درمان کنیم."
آزمایش نمونه اولیه این دوربین نشان داده که دوربین می‌تواند در شرایط عادی منبع نور را از پشت بیست سانتی‌متر بافت بدن ردیابی کند.
نور آندوسکوپ می‌تواند از بدن بگذرد اما معمولا این پرتوها پراکنده شده یا پس از برخورد به بافتهای بدن برمی‌گردد و مستقیما از داخل به بیرون بدن حرکت نمی‌کند.
از این رو دنبال کردن این نور پراکنده برای فهمیدن اینکه وسیله طبی دقیقا در کجای بدن وجود دارد مفید نیست چون تصویر واضحی به دست نمی‌دهد.
این دوربین جدید فوتونها (واحد کوانتومی نور) را ردیابی می‌کند و بقدری حساس است که کوچکترین اثر نور را که از بافتهای بدن عبور کرده ردیابی می‌کند.
این دوربین همچنین می‌تواند مدتی را که طول کشیده پرتو نور از بافتهای بدن بگذرد اندازه بگیرد و به این ترتیب جای دقیق ابزار پزشکی را در داخل بدن مشخص کند.
تولید این دوربین مشترک بین دانشگاه ادینبورگ و دانشگاه هریوت-وات بوده که متخصصان علوم دیگر از جمله فیزیک با همکاری پزشکان، این مشکل طبی را بررسی کرده و فناوری های پیشرفته موجود را برای غلبه بر آن طراحی و تولید کردند.
