موضوع: اسرار آمیزترین نقاط روی زمین را بشناسید | |||||
|
** به دلیل وجود عکسهای دلخراش دیدن این ایمیل به افراد زیر 16 سال توصیه نمیشود
مردم مناطق مختلف جهان از گذشته های دور تاکنون از شیوه
های گوناگونی برای تعامل با جنازه مردگان خود استفاده می کنند. برخی از
این شیوه ها همچنان وجود دارند و برخی دیگر به تاریخ پیوسته اند.
در این ایمیل به برخی شیوه های قدیمی تعامل با پیکر مردگان در مناطق مختلف جهان می پردازیم.
هندوستان
در مناطق مختلف هندوستان از شیوه سوزاندن جنازه ها پس از مرگ افراد و
ریختن خاکستر آن در رودخانه استفاده می شود. در دوران قدیم در برخی از
قبایل، زنان نیز به همراه جنازه همسر متوفی خود به صورت ارادی یا اجباری،
سوزانده می شدند. با وجود اینکه هم اکنون سوزاندن همسر زنده شخص متوفی جرم
است اما هر از چند گاهی در برخی از مناطق، چنین اتفاقی روی می دهد.
این شیوه متعلق به چین قدیم است که براساس آن، تابوت ها به صورت معلق از مکان های مرتفع آویزان می شوند. برخی مواقع ممکن است این کفن ها به زمین سقوط کنند و باعث تکه تکه شدن جنازه ها یا باقی مانده اجساد شوند.
تبت
اهالی تبت جنازه مردگان خود را به عنوان صدقه برای پرندگان عرضه می کنند.
آنها جنازه مردگان خود را تکه تکه می کنند و سپس در مناطق مرتفع مانند قله
کوه ها یا تپه های بلند قرار می دهند تا پرندگان و حیوانات شکارچی سراغ
این جنازه ها بیایند.
اواخر قرن نهم مومیایی کردن جنازه ها در برخی از مناطق جهان وجود داشت. این جنازه های مومیایی شده تا سال ها سالم باقی می مانند.
قبل از اینکه طاعون در سراسر اروپا گسترش یابد در برخی از مناطق، مردم این منطقه شیوه عجیبی دست می زدند. آنها جنازه مردگان خود را در مرداب ها دفن می کردند اما گسترش طاعون باعث شد این شیوه متوقف شود.
زردشتی ها معتقد به نجاست جنازه مردگان هستند به همین دلیل آنها در سال های دور ، جنازه ها را در مکانی با عنوان برج های خاموش قرار می دادند تا پرندگان شکارچی آنها را بخورند. سپس استخوان ها را به دورن دخمه می انداختند... برج های خاموش حفره دایره ای شکل هستند که باعث می شود پرندگان در هنگام پرواز، جنازه ها را ببینند.
استرالیا
بخشی از بومیان استرالیا در زمان های دور، جنازه مردگان خود را در بالای
درخت می بستند تا پرندگان شکارچی بتوانند از آنها تغذیه کنند.
بخش دیگری از ساکنان اصلی استرالیا به نام ابوریگین پس از مرگ افراد، او
را در میان شاخ و برگ های زیاد بر روی یکی از مناطق مرتفع قرار می دهند و
پس از متلاشی شدن جنازه، استخوان ها را جمع آوری کرده و آنها را رنگ می
زنند و به عنوان گردنبند استفاده می کنند یا اینکه بر روی دیوار خانه های
خود از آنها استفاده می کنند.
وایکینگ ها یا ساکنان قدیمی دانمارک، جنازه های مردگان خود را در کنار وسایل شخصی آنها درون کشتی های بادبانی قرار می دادند و سپس کشتی ها را وسط دریا برده و آنها را آتش می زدند.
به رغم اینکه شیوه پخش کردن خاکستر مردگان در فضا هنوز عملی نشده است اما برخی همچنان به چنین شیوه ای علاقمند هستند.
ایران کشوری پهناور با اقوام مختلف است. با وجود آنکه در شهرهای بزرگ مراسم عروسی بیشتر شبیه مراسم ازدواج در کشورهای غربی شده است اما در گوشه و کنار ایران این مراسم همچنان با آداب و رسوم محلی برگزار میشود. در ادامه تصاویری از برگزاری برخی عروسی های سنتی در نقاط مختلف ایران را خواهید دید.
عروسی های سنتی قشقایی
سه عروس قشقایی و زنان قشقایی که با لباسهای سنتی آنها را همراهی میکنند.
عروسی سنتی قشقایی در روستای رود فاریاب در شهرستان برازجان.
عشایر ایل قشقایی در بسیاری از نقاط ایران حضور دارند با این حال مرکز اصلی این ایل استان فارس است.
عروسی های سنتی در ایل بختیاری
مراحل مختلف مراسم عروسی در ایل بختیاری در آداب و رسوم این قوم کهن ریشه دارند.
مراسم عروسی کرمانج در شمال خراسان
عروسی سنتی در روستای "آدینه قلی" خراسان شمالی
عروسی کرمانچ با آداب و سنن خاص منطقه شمال خراسان برگزار می شود.
مراسم عروسی های سنتی ایل "یار مطاقلو" در همدان
شرکت زنان درعروسی های سنتی ایل یار مطاقلو با لباسهای سنتی
عروسی های سنتی در شهرستان کلات در شمال خراسان
مراسم سنتی عروسی در شهرستان کلات سبزوار طی ۳ شبانه روز برگزار میشود. شب اول عروسی اقوام داماد گردهم میآیند. شب دوم حنابندان است که در آن عاشیقها (نوازندگان محلی) سازهای محلی میزنند و حنا را به خانه عروس میبرند. در این شب عروس و داماد توسط ساقدوشها حنا میبندند. عروس کشان روز سوم است.
عروسی های سنتی آذری
هنوز در مناطقی از آذربایجان شرقی و غربی در ایران، مراسم عروسی به صورت سنتی برگزار می شود.
عروسی های سنتی ترکمنها در گرگان
عروسی ترکمنها چندین مرحله دارد که عبارتند از: قودا بولماق، پذیرایی، مصائب (مصاحب)، گلین آلماق (عروس کشی)، اوجه، اللش درمه و قایتارمق.
عروسی های سنتی قزاقها در گرگان
"قزاقمحله" در مرکز شهر گرگان قرار دارد و یکی از محلههای قدیمی شهر گرگان است.
مراسم عروسی های سنتی در گیلان
عروسی های سنتی با اسب و لباس تالشی در غرب استان گیلان.
عروسی های سنتی در قشم
مراسم عروسی های سنتی در قشم که با آداب و سنن محلی برگزار می شود.
عروسی های سنتی هرمزگان
مراسم عروسی سنتی در منطقه هشت بندی هرمزگان همراه با سازهای محلی.
مراسم عروسی ترکمن ها همراه با آئین هایی است که از گذشته های دور به یادگار مانده و همچنان در میان این قوم باقی مانده است.
ازدواج و جشن عروسی در میان ترکمن ها آداب و رسوم ویژهای دارد که از گذشته های دور همچنان حفظ شده است. رسوم ترکمن ها برای ازدواج از مراحل نخست خواستگاری آغاز می شود؛ پس از آنکه خانواده تصمیم می گیرند برای فرزند خود همسری انتخاب کنند آن را با نزدیکان و بزرگان خاندان در میان می گذارند و پس از انتخاب عروس از طرف خویشان داماد، چند نفر از اقربا چنانچه مرد باشند نزد پدرِعروس و اگر زن باشند نزد مادرِعروس براى گفتگو مىروند.
در صورت موافقت که اصطلاح ترکمنى "سوزآتمک" است روز مناسبى را که براى خواستگارى خوشایند باشد انتخاب کرده و یکى دو روز قبل از حرکت به منزل عروس گردنبندى که از مسکوکات طلا است بهوسیلهٔ دختر کوچکى از طرف داماد که به گردن او آویخته است به منزل افراد خانواده عروس برده مىشود ؛ بدین معنى که روز خواستگارى معین است و مدعوین دعوت مىشوند و هر منزلى با آلاچیقى به فراخور حال خویش سکه با انعامى بدان اضافه مىکند.
در آن روز گوسفندى ذبح کرده و سینه آن را به شکل مثلث درآورده و به گوشههاى او سکههاى طلا یا نقره آویزان مىکنند و زنها نانهاى روغنى مخصوص در چندین ظرف در موقع حرکت عروس آماده مىکنند. این نانها بر دو نوع است: "قاتلمه" و "اکمک" که اولى ضخیم و دومى نازک است.
در روز موعود عدهاى از کسان داماد با وسایل حاضر که در قدیم میان "کوچرو"، شتر و در این روستا و شهرنشین "چمور" یا طوایف ساکن ارابه و اسب بود و امروزه بیشتر با اتومبیل به طرف منزل عروس با تمام وسایل که عبارتند از: نانها روغنی، کلهقند و سینهٔ گوسفند که به آن اشاره رفت مىروند و عدهاى از کسان عروس در آن روز از واردین استقبال مىکنند.
در میان واردین چند نفر از ریشسفیدان (آقسقلهای) طایفه خواستگارى را در میان حاضران که از طرف داماد و عروس هستند عنوان مىکنند و مهریه عروس را نقداً تعیین نموده و کسان داماد مراجعت مىکنند.
کسى که مىخواهد زن ببرد. هرچه مقرر شده، پول نقد دارد مىدهد، ندارد گاو و گوسفند و شتر و اسب معادل و چه مقرره قیمت کرده به پدر و مادر یا برادر آن دختر مىدهد و تمام آن وجه از آن پدر و مادر است. جهیز شرط نیست، بسته به میل پدر و مادراست. بعد دختر را بهترتیب شرع خودشان عقد کرده، به خانه داماد مىآورند. خرج عروسى و مهمانى عروسى خانه، تماماً به عهده آن طایفه است.
در آئین سنتی ازدواج ترکمنی هرکس هرچه دارد مجاتاً مىدهد و دو روز یا سه روز یا بیشتر عروسى مىگیرند و از سایر طوایف وعدهخواهى مىکنند.
سن ازدواج در میان ترکمنها ۱۵ یا ۱۶ سالگى براى پسران و ۹ یا ۱۰ سالگى براى دختران است. همچنین جهیزیه که شامل قالی، قالیچه، پشتی، صندوق و پوشاک می شود را عروس با خود به خانه شوهر می برد. ابوطالب ندری عکاس مهر در جریان برگزاری یکی از آئین های ترکمنی به میان آنان رفته تا از آداب و رسوم عروسی ترکمن ها عکاسی کند؛ عکس های او بیشتر آمیخته شدن رسوم قدیم عروسی ترکمن ها با آداب جدید را نشان می دهد.
منبع: فرارو