حقیقت تلخ دنیای مدرن امروزی به زبان کاریکاتور

موضوع: حقیقت تلخ دنیای مدرن امروزی به زبان کاریکاتور

هنر همیشه مجموعه ای از عکس های شگفت انگیز و منظره های خیره کننده نیست، گاهی می تواند به عنوان عاملی برای تغییر و نشانی برای اعتراض باشد. استیو کاتز معتقد است که بسیاری از چیزها در جهان باید به گونه ای متفاوت باشد. کار کردن نباید باعث از بین بردن شخصیت شود و نباید برای کسب پولی بی ارزش روحی نابود شود. مصرف گرایی نباید زندگی ما را مانند معاونی در دست بگیرد. و رسانه های اجتماعی، که ما نیازمند این هستیم که این مانع را مشتاقانه به بیرون از خودمان پرتاب کنیم. آیا زندگی بهتر از این نخواهد شد؟ استیو کاتز یک تصویرگر و انیماتور ساکن لندن است. در چالش انتخاب بین کارکردن در مک دونالد و درس خواندن در رشته هنرهای زیبا او دومی را انتخاب کرد. او قبل از شروع به کار به عنوان یک نویسنده آزاد در Glueisobar به عنوان یک مفهوم کلی از هنرمند نمایشنامه مصور مشغول به فعالیت بود. کاتز فیلم ها و تصاویر زیادی را خلق کرده که زندگی مدرن را مورد نقد قرار داده است. او می گوید که جنون بشریت یک استخر بی پایان از الهام است.

معنای رنگ‌ پرچم کشورهای دنیا چیست ؟

موضوع: معنای رنگ‌ پرچم کشورهای دنیا چیست ؟

هر کشور با ترکیبی از رنگ‌های مختلف، پرچم و نمادی منحصر به فرد برای خود و مردمش ساخته است که به عنوان هویت آن کشور به شمار می‌رود. اما واقعا پشت این انتخاب رنگ‌ها مفهومی پنهان است یا مردم هر کشور به طور تصادفی آن‌ها را کنار هم قرار داده‌اند؟ این ایمیل را تا آخر مرور کنید تا در جریان چگونگی معنای رنگ پرچم چند کشور قرار بگیرید. ایران: سبز، سفید و قرمز در فرهنگ ایرانی سبز نشان‌دهنده‌ی رشد و شادی، سفید به معنای صلح و قرمز متناظر با شجاعت، آتش و عشق است. عبارت "الله اکبر" ۲۲ بار روی این پرچم تکرار شده (۱۱ بار بر روی قرمز و ۱۱ بار بر روی سبز) که نماد روز ۲۲ بهمن است. نماد وسط پرچم نیز طراحی زیبایی از کلمه‌ی الله به شمایل گل لاله است. آمریکا: آبی، قرمز و سفید از سال ۱۷۷۵ میلادی، ۲۸ شکل مختلف از این پرچم ارائه شده است که هرکدام در تعداد ستاره و خطوط موازی متفاوت هستند. نسخه‌ی امروزی این پرچم از روز استقلال در سال ۱۹۶۰ معرفی شده و دارای ۱۳ خط افقی نشان‌دهنده‌ی ۱۳ مستعمره‌ای است که ادعای استقلال کردند و تبدیل به اولین ایالت‌های عضو اتحادیه شدند و ۵۰ ستاره نشان‌دهنده‌ی ۵۰ ایالت فعلی ایلات متحد‌ه‌ی آمریکا است. بریتانیا: قرمز، سفید و آبی پرچم انگلستان متشکل از صلیب قرمز سنت جورج (قدیس حامی انگلستان)، صلیب سنت پاتریک(قدیس حامی ایرلند) و صلیب ضربدری سنت اندرو (قدیس حامی اسکاتلند) است. با این که ویلز نیز جزئی از انگلستان است، اما در پرچم به آن اشاره‌ای نشده است، چرا که ویلز زمان طراحی پرچم، بخشی از خاک انگلیس بود. کانادا: قرمز و سفید مدت زیادی نیست که علامت برگ افرا، روی پرچم رسمی کانادا قرار گرفته است. این پرچم در سال ۱۹۶۵ و پس از بحث‌های طولانی لِستر بی پیرسون (نخست وزیر وقت) طراحی شد. برگ درخت افرا ۱۱ گوشه‌ی پرچم چنان با کانادا عجین است که هر ساله روز ملی کانادا، پرچمی با همین شکل و شمایل ساخته می‌شود. فرانسه: قرمز، سفید و آبی رنگ سفید پرچم فرانسه نشان‌دهنده‌ی پادشاه بوده و هم چنین رنگ خانه‌ی بِربِن (Bourbon) است که تا پیش از انقلاب فرانسه بر این کشور حکمرانی می‌کرد. قرمز و آبی نشان دهنده‌ی شهر پاریس هستند؛ این دو رنگ توسط انقلابیونی مورد استفاده قرار گرفته بود که در سال ۱۷۸۹ به سمت باستیل روانه شدند. آلمان: مشکی، قرمز و طلایی وابستگی آلمانی‌ها به این سه رنگ به سال ۱۸۴۰ بازمی‌گردد که پارلمان فرانکفورت مشکی، قرمز و طلایی را به عنوان رنگ‌های رسمی آلمان اعلام کرد. گفته می‌شود که این رنگ‌ها نشان‌دهنده‌ی دموکراسی هستند و شکل فعلی پرچم پس از اتحاد دو آلمان معرفی شد. چین: قرمز و طلایی قرمز نشان‌دهنده‌ی انقلاب کمونیستی در چین و پنج ستاره‌ی طلایی و ارتباط آن‌ها نماد اتحاد مردم چین تحت رهبری حزب کمونیست این کشور (CPC) است. جهت ستاره‌ها (چهار ستاره‌ی کوچکتر در اطراف یک ستاره‌ی بزرگ) نشان‌دهنده‌ی اتحاد در کنار خوبیِ برتر است. اتریش: قرمز و سفید اعتبار طراحی این پرچم مربوط به لئوپولد پنجم، دوک اتریش در سال ۱۲۳۰ است. بر اساس افسانه، طراحی این پرچم از روی لباس سفید رزم لئوپولد بود که پس از بازگشت از جنگ به خون آغشته شده بود. هنگامی که وی کمربندش را باز کرد، قسمتی از لباس که زیر کمربند بود، همچنان سفید بود. یونان: آبی و سفید مفهوم ۹ خط نشان‌دهنده‌ی ۹ سیلاب عبارت "آزادی یا مرگ" (به زبان یونانی) و صلیب سفید در گوشه‌ی سمت چپ نشان‌دهنده‌ی مسیحیت اُرتدکس شرقی، مذهب رسمی یونان است. استرالیا: آبی، قرمز و سفید

پس از آزاد شدن نلسون ماندلا از زندان در سال ۱۹۹۰، پرچم جدیدی برای آفریقای جنوبی انتخاب شد. مشکی، سبز و طلایی از تابلوهای کنگره‌ی ملی آفریقایی ماندلا گرفته شد، و قرمز، آبی و سفید از پرچم قدیمی ترانسوال گرفته شده است. گفته می‌شود که شکل Y مانند مربوط به همگرایی فرهنگ‌های کشور است.


نپال: آبی، قرمز و سفید

شکل غیرمتداول پرچم نماد قلل هیمالیا و ماه و خورشید نشان‌دهنده‌ی آرامش و ثبات است. رنگ قرمز لاکی این پرچم، رنگ گل صد تومانی، گل ملی کشور است و مرز آبی آن نشان‌دهنده‌ی صلح است. برزیل: سبز، زرد، آبی و سفید پرچم فعلی برزیل به طور رسمی روز ۱۵ نوامبر ۱۸۸۹ انتخاب شد. رنگ سبز آن نماد جنگل‌ها و دشت‌های شاداب و انبوه این کشور است. لوزی زردرنگ میان آن نماد ثروت برزیل در منابع طلا و دایره‌ی میان آن و ستاره‌هایش نماد آسمان پرستاره‌ی این کشور است. شعار روی پرچم برزیل "Orderm e Progresso" که به "نظم و پیشرفت" ترجمه می‌شود. نیجریه: سبز و سفید خط‌های سبز نماد ثروت، طراوت پوشش گیاهی و صنعت کشاورزی و خط سفید میان نماد میل این ملت به صلح و یکرنگی است. این پرچم در ابتدا توسط مایکل تایوو آکینمومی، دانشجوی ۲۳ ساله‌ای طراحی شد و رسما از یکم اکتبر ۱۹۶۰ مورد استفاده قرار گرفت. ویتنام: قرمز و زرد قرمز براق نشانه‌ی کمونیسم و همچنین نماد خون‌های ریخته شده در جنگ برای استقلال کشور است. ستاره‌ی پنج‌پر زرد نیز نشانه‌ی اتحاد کارگران، سربازان، مردم عادی، جوانان و خردمندان است. هند: زعفرانی، سفید، سبز و آبی هنگامی که این پرچم در سال ۱۹۳۱ معرفی شد، خط سبز نشانه‌ی مسلمانان و خط زعفرانی نشانه‌ی هندوها و خط سفید نماد میل به صلح میان آنان بود. چرخ آبی‌رنگ میان دارای ۲۴ شاخه، نماد ۲۴ ساعت روز است.

تاریخچه ساخت حرم مطهر امام رضا(ع) در مشهد

تاریخچه ساخت حرم مطهر امام رضا(ع) در مشهد

حرم امام رضا (ع) در مشهد مقدس

آرامگاه امام رضا (ع) در مشهد یکی از معروف‌ترین بناهای مذهبی ساخته شده در ایران است؛ بنایی که با برخورداری از متنوع‌ترین ویژگی‌ها و عناصر معماری ایرانی – اسلامی، هر ساله پذیرای میلیون‌ها زائر و گردشگر است و تا به امروز بارها مورد بازسازی و توسعه قرار گرفته است.

مشهد که در ابتدا روستای کوچکی بود، در خاک توس و در دهکده سناباد بنا شد. این مکان با دفن هارون الرشید در آن اهمیت یافت و به "بقعه هارونیه" شهرت یافت. پس از دفن هارون، به دستور مأمون آرامگاهی به سبک معماری خراسانی در اطراف قبر ساخته می‌شود.

امام رضا (ع) پیش از سفر به مرو، این مکان را به عنوان محل دفن خود به همراهانش نشان داد. پس از شهادت امام در توس، پیکر او را در همین بقعه به خاک سپردند و نام آنجا به "مشهدالرضا" تغییر کرد. تا زمان ظهور سربداران، قبر هارون‌الرشید در پایین قبر امام قابل رؤیت بود، اما سربداران صورت قبر هارون را محو کردند.

چه کسی اولین گنبد حرم را ساخت؟

پس از شهادت امام، او را در قسمت بالای قبر هارون‌الرشید دفن کردند. این بقعه در دوران سامانیان، دیالمه و غزنویان بارها مورد تعمیر و افزودن تزیینات قرار گرفت، اما نخستین گنبد بر روی حرم امام رضا در دوران حکومت سلطان سنجر سلجوقی بر فراز قبر ایشان نصب شد. جنس این گنبد از کاشی و دارای مقرنس‌های آیینه‌کاری شده بود که تا به امروز هم به جا مانده است. سلطان محمد خوارزمشاه نیز از کسانی بود که حرم را با مرغوب‌ترین کاشی‌های آن زمان تزیین کرد و دستور داد دو محراب به حرم اضافه کنند. مناره گنبد در دوره غزنویان و به دستور ابن معتز حاکم شیراز بنا شد.

صحن عتیق و سردر ایوان ساعت حرم امام رضا(ع) - در دوره قاجار سال 1309ق

طبق اسناد به جا مانده از مورخان دوره‌های مختلف، حرم امام رضا (ع) از معدود بناهایی بود که در حمله مغولان به ایران تخریب نشد و تنها آسیب‌های جزئی به آن وارد شد. مغولان با اینکه با حمله به خراسان، شهر را غارت کرده و مردم را به قتل رساندند، اما پس از غارت اموال حرم، به بنای اصلی آن آسیبی نرساندند. آسیب‌های جزئی حاصل از حمله مغول بعدها در دوره‌های مختلف ترمیم شد.

شکوه هنرهای هنرمندان ایرانی در آرامگاه امام هشتم

دوران تیموریان از دوره‌های درخشان معماری حرم امام رضا است. در آن دوران به دستور همسر شاهرخ تیموری، مسجد گوهرشاد، یکی از زیباترین و معروف‌ترین مساجد اسلام، توسط هنرمندان و معماران ایرانی در سمت قبله حرم و صحن جنوبی آن ساخته شد. به عقیده بسیاری از کارشناسان مسجد گوهرشاد به لحاظ فرم و معماری در جهان اسلام بی نظیر است. کتیبه‌های ورودی مسجد گوهرشاد در هیچ کجای جهان اسلام نظیر ندارد.

این مسجد با ایوان‌های ‌بلند و طاق‌های خوش نقش و کاشیکاری‌های نفیس از زیباترین مساجد ساخته شده در ایران است. معمار این مسجد قوام‌الدین شیرازی است. مدرسه پریزاد، مدرسه دودر و مدرسه بالاسر نیز در همین دوران به مجموعه حرم اضافه شدند. در زمان نادر شاه افشار ایوان صحن تیموری طلاکاری شد و نقاشی دیوارهای حرم را تجدید کردند.

پس از به قدرت رسیدن صفویان و رسمی شدن مذهب شیعه در ایران، بر شکوه و عظمت حرم افزوده شد. شاه تهماسب، شاه عباس و شاه سلیمان صفوی، از پادشاهانی بودند که در بازسازی و توسعه حرم نقش داشتند. شاه تهماسب مناره‌های حرم را بازسازی و طلاکاری کرد و به دستور او خشت‌های کاشی روی گنبد را به طلا تبدیل کردند. این گنبد با روکش طلا همان گنبدی است که هم‌اکنون در نمای بیرونی وجود دارد. علاوه بر این، ایوان امیرعلی شیر و گلدسته کنار گنبد را هم طلاکاری کرد.

کمال‌الدین محمدو یزدی، از معماران معروف آن دوره به دستور شاه عباس روکشی از مس و طلا بر گنبد ساخت. همچنین در این دوران متن کتیبه گنبد به دست علیرضا عباسی خوشنویس و با حروف طلایی بر زمینه فیروزه‌ای به خط ثلث نوشته شد. از دیگر تحولات حرم در این دوره می‌توان به توسعه صحن عتیق، احداث ایوان شمالی و اطاق‌ها، غرفه‌ها، سردرها، و ایوانهای شرقی و غربی آن، ایجاد رواق توحیدخانه و نیز گنبد الله وردی‌خان اشاره کرد.

نمای سقاخانه و فضای داخلی صحن عتیق حرم امام رضا(ع) - دوره قاجار سال 1275ق

در دوران قاجاریه هم به حرم امام رضا (ع) توجه ویژه‌ای شده و سومین ضریح در دوران حکومت فتحعلی‌شاه ساخته شد. بنای صحن آزادی مربوط به این دوره است. در این عهد، ایوان غربی صحن آزادی به طلا آراسته و به ایوان ناصری معروف شد. در همین دوران، کاشی‌کاری و تزیینات صحن آزادی انجام شد. علاوه بر این، در سال 1275 هجری قمری، قائم مقام نوری اقدام به آینه‌کاری روضه منوره کرد و در همین دوره بود که رواق‌های توحیدخانه، دارالحفاظ و دارالسیاره نیز آینه‌کاری شدند. در دوران پهلوی دوم نیز تعمیراتی در حرم انجام شد، اما بخش بزرگی از توسعه حرم امام رضا (ع)، پس از پیروزی انقلاب صورت گرفت.

ضریح به بخش دربرگیرنده‌ی قبر امام گفته می‌شود که زائران از پشت آن قبر امام را زیارت می‌کنند. از ابتدا ضریح در مرکز بنای حرم نبود، بلکه در سمت چپ آن قرار داشت. در دوره‌های گذشته ضریح‌های مختلفی روی مزار نصب شد. اولین ضریح در حرم امام رضا که از جنس چوب و طلا بود در زمان شاه تهماسب صفوی و در سال 957 هجری قمری نصب شد که بر روی کتیبه‌های آن سوره "هل اتی" به خط ثلث نوشته شده بود. دومین ضریح از جنس فولاد مرصع بود که در سال 1160 به دستور شاهرخ میرزا نوه نادر شاه افشار ساخته و نصب شد. این ضریح تا به امروز در حرم نگه‌داری می‌شود.

سومین ضریح حرم امام رضا (ع) در سال 1238 هجری قمری و در زمان فتحعلی‌شاه قاجار از جنس فولاد ساخته و بر روی ضریح دوم نصب شد. این ضریح دارای ورقه‌های طلاکوب و طوق‌های طلای جواهر نشان بود و بر روی آن سوره "هل اتی" و "یس" به خط ثلث نوشته شده‌است. این ضریح در سال ۱۳۳۸ هجری شمسی به علت پوسیدگی پایه‌هایش به موزه آستان قدس رضوی انتقال داده شد و چهارمین ضریح از جنس طلا و نقره در سال 1338 شمسی به جای آن نصب شد. این ضریح توسط حاج محمدتقی ذوفن اصفهانی و با استفاده از مصالحی چون نقره، طلا، آهن، مفرغ و چوب گردو ساخته شد.

نمای ضریح فولادی حرم امام رضا (ع) - سال 1315

پنجمین ضریح حرم امام رضا (ع) پس از یک برگزاری یک مسابقه هنری بین هنرمندان ایرانی انتخاب شد. طرح انتخاب شده از محمود فرشچیان، هنرمند و مینیاتوریست ایرانی بود. در این ضریح علاوه بر توجه به مبانی هنر اصیل ایران اسلامی، نمادهایی از معماری دوره‌های پیشین را نیز دیده می‌شود. ساخت این ضریح از سال 1372 تا 1379 طول کشید و آن را از فولاد و چوب گردو ساختند. در چهار جهت آن ۱۴ محراب به نشان چهارده معصوم که همگی به یک محراب بزرگ‌تر که آن نیز به کلمه "الله" ختم می‌شود، قرار دارد.

ساخت پنجمین ضریح حرم امام رضا (ع) از سال 1372 تا 1379 طول کشید

قلمزنی این ضریح توسط استاد خدادادزاده اصفهانی انجام شد.دو سوره "یس" و "هل اتی"، در بالای ضریح مطهر امام رضا (ع) به صورت کتیبه دور تا دور ضریح نوشته شده است. هر دو کتیبه و دیگر خطوط بیرونی و داخلی ضریح مطهر که مشتمل بر آیاتی از قرآن و اسماء‌الحسنی است توسط استاد موحد خوشنویسی شده است. در پوشش داخلی ضریح پنجم برای اولین بار از هنر خاتم‌کاری استفاده شد.

گنبد حرم امام رضا (ع)

نخستین گنبد حرم امام رضا (ع) در آغاز قرن ششم هجری و توسط سلطان سنجر سلجوقی از کاشی ساخته شد. این گنبد بارها مورد بازسازی و تعمیر قرار گرفت. گنبد حرم از آجر ساخته شده، و سپس روی آن را با الواح مسی، که روکشی از طلا دارد پوشانده‎اند. تذهیب این گنبد برای آخرین بار در سال ۱۰۱۰ تا ۱۰۱۶، در زمان شاه عباس صورت گرفته، و به طوری که از گفته‎های محققان برمی‎آید، رویه و سطح این گنبد پیش از آن کاشی‎کاری بوده است.

نخستین گنبد حرم امام رضا (ع) در آغاز قرن ششم هجری ساخته شد

گنبد طلای حرم امام رضا (ع) دارای دو پوشش در سقف حرم و بالای آن است. پوشش سقف که به صورت مقعر و مقرنس است به نام "قبه" شناخته می‌شود. کتیبه‌هایی که در اطراف گنبد وجود دارند که از نکات جالب آن اشاره به ماجرای پیاده رفتن شاه عباس صفوی از اصفهان به مشهد است که به خط ثلث توسط علیرضا عباسی نوشته شده است.

مناره‌های حرم امام رضا (ع)

مناره به معنای جای نور و روشنایی است و در معماری به بنایی گفته می‌شود که بر فراز ایوان اصلی مساجد، زیارتگاه‌ها و مدارس دینی می‌ساختند و بر بلندای آن اذان می‌گفتند و یا به اطراف نور می‌انداختند. این بنا علاوه بر این ویژگی، محلی برای هدایت مسافران بود.

مناره با روکش طلا در بناهای حرم امام رضا (ع)

در حرم دو مناره با روکش طلا وجود دارد که یکی از آن‌ها نزدیک گنبد و دیگری مقابل آن و در قسمت بالای ایوان عباسی (صحن انقلاب) واقع شده است. مناره نزدیک گنبد در زمان ساخت گنبد بنا شده، اما مناره دوم از آثار دوره نادری است. از نکات قابل توجه معماری مناره‌ها این است که با وجود فاصله‌ی زیادی که با یکدیگر دارند، وقتی کسی از سمت جنوب اماکن متبرکه و خیابان امام رضا به سمت حرم می‌آید، چنین می‌پندارد که گنبد میان دو مناره قرار گرفته است.

ایوان‌های حرم امام رضا (ع)

حرم امام رضا (ع) دارای چند ایوان است که نمونه‌های قابل توجهی در معماری ایرانی – اسلامی هستند. ایوان جنوبی که به "ایوان طلا" معروف است توسط امیر‌علیشیر نوایی، وزیر سلطان حسین بایقرا در قرن نهم هجری ساخته شد. این ایوان که 21 متر ارتفاع دارد از خشت‌های طلا ساخته شده و دارای چهار در است و سطح آن در زمان نادرشاه افشار طلاکاری شد. ایوان عباسی در زمان شاه عباس صفوی ساخته شد. ارتفاع آن 22 متر است. ایوان غربی حرم نیز با 24 متر از بلندترین بناهای حرم است و بر سر در آن، ساعت بزرگی وجود دارد، به همین دلیل به آن ایوان ساعت نیز گفته می‌شود.

ایوان شرقی یا ایوان نقاره‌خانه نیز مانند ایوان غربی از دو ایوان مجزا تشکیل شده است. بر بلندای این بنا که 26 متر ارتفاع دارد ساختمان نقّاره‌خانه قرار دارد. نواختن نقاره، برای آگاهی از نزدیک شدن پایان وقت نماز است که در طول سال به جز ایّام محرم و صفر و دیگر ایّام سوگواری، همه روزه در دو نوبت، 10 دقیقه پیش از طلوع و غروب آفتاب نواخته می‌شود. علاوه بر آن، در شب‌های عید پس از نماز مغرب و عشا و روزهای عید، زمان تحویل سال نو و اعلام عید فطر و سحرهای ماه مبارک رمضان نیز نقاره نواخته می‌شود.

سقاخانه را در دوران سلطنت نادر شاه افشار و بین سال‌های 1144 تا 1145 از سنگ مرمر ساختند

سقاخانه حرم امام رضا (ع)

از بناهای معروف حرم امام رضا (ع)، سقاخانه‌ای است که هم‌اکنون در وسط صحن انقلاب واقع شده است. سقاخانه را در دوران سلطنت نادر شاه افشار و بین سال‌های 1144 تا 1145 از سنگ مرمر ساختند. استاد اسماعیل طلاکار سقفی گنبدی شکل بر روی آن ساخت و پوششی هشت‌ضلعی روی آن قرار داد و سپس آن را طلاکاری کرد. این بنا در سال 1347 بازسازی شد.

منبع : ایسنا