می‌داند دنبال چه
می‌گردید، به چه چیزهایی علاقه دارید و کجاها رفته‌اید. خیلی چیزهای دیگر
را هم می‌داند و نگه می‌دارد. وقتی درباره گوگل حرف می‌زنیم، حریم خصوصی
شما چندان هم خصوصی نیست.
گوگل می‌گوید: "وقتی از خدمات گوگل استفاده می‌کنید، درباره اطلاعات خود به ما اعتماد می‌کنید." تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
اما
آن چه ممکن است همه از آن خبر نداشته باشیم این است که گوگل این امکان را
هم می‌دهد که بخشی از سابقه اطلاعاتی را که به اشتراک می‌گذارید، از بین
ببرید.
در این مطلب چند امکان را برای پاک کردن رد پا در گوگل مرور می‌کنیم:
۱. پاک کردن فعالیت‌ها در گوگل
هر بار که در گوگل دنبال چیزی می‌گردید، این شرکت جست‌وجوی شما را به حساب کاربریتان پیوند می‌دهد.
گوگل هر فعالیت دیگری مانند پر کردن فرم یا گشت زدن در جی‌میل را هم ثبت و ضبط میکند.
همه این اطلاعات در صفحه‌ای به نام My Activity ذخیره می‌شود. این دقیقا جایی است که برای پاک کردن فعالیت‌هایتان باید به آن سر بزنید.
در این صفحه، هم می‌توانید از امکان search
یا جست‌وجو برای پیدا کردن صفحه یا کلمه خاصی که دنبالش هستید استفاده
کنید، هم این که در یک بازه زمانی مشخص، تمام یا بخشی از فعالیت‌های قبلی
را پاک کنید.
برای پاک کردن کل سابقه می‌توانید از " nuclear option" استفاده کنید.
اگر
بخواهید در این صفحه چیزی را پاک کنید گوگل درباره پیامدهای احتمالی این
کار به شما هشدار می‌دهد، اما واقعیت این است که پاک کردن سابقه جست‌وجو و
گشت و گذار در گوگل باعث نمی‌شود که شما در آینده از بهره بردن از امکانات
آن محروم شوید.
۲. تمام سابقه‌تان را در یوتیوب پاک کنید
گوگل رد تمام جست‌وجوهای شما را در یوتیوب و آنچه را در این سایت تماشا می‌کنید نگه می‌دارد.
این سابقه هم به راحتی قابل پاک کردن است. به صفحه History
در منوی سمت چپ صفحه بروید و روی دکمه "Clear all search history" و
"Clear watch history" کلیک کنید. یا این که می‌توانید جست‌وجو یا ویدیوی
خاصی را در یوتیوب پیدا و پاک کنید.
۳. چطور پای شرکت‌های تبلیغاتی را از حسابتان کوتاه کنید
گوگل نه‌تنها زیر و روی زندگی شما را می‌داند، بلکه این اطلاعات را دراختیار شرکت‌های تبلیغات آنلاین می‌گذارد.
به همین دلیل است که شما مرتب با آگهی‌های تبلیغاتی مرتبط با جست‌وجوهای قبلی خود روبرو می‌شوید.
اگر
از دست این این آگهی‌ها خسته شده‌اید، می‌توانید به صفحه‌ای بروید که شما
را در جریان اطلاعاتی می‌گذارد که به تبلیغاتچی‌ها می‌رسد.
برای این کار در حساب گوگل خود لاگ‌این کنید و به بخش "Personal info & privacy" بروید.
آنچه این بار به آن نیاز دارید گزینه "Ads Settings" است. روی آن کلیک کنید و به "Manage ads settings" بروید.
اینجا
می‌توانید دکمه "Ads personalisation" را پیدا کنید. اگر این گزینه را از
کار بیندازید، دیگر آگهی‌هایی را که به خاطر ثبت و ضبط اطلاعاتتان در گوگل
می‌گرفتید، دریافت نمی‌کنید.
حق نشر عکسGoogle - Mark Shea
گوگل به شما هشدار می‌دهد که به نفعتان نیست که این
کار را بکنید چون دیگر آگهی‌های مربوط به علایقتان را نخواهید دید. انتخاب
با شماست.
اما گزینه‌ای وجود ندارد که بتوانید دریافت آگهی را به کل متوقف کنید.
۴. سابقه مکان و موقعیت خود را در گوگل پاک کنید
اگر از گوشی اندروید استفاده می‌کنید، گوگل فهرست جاهایی را که رفته‌اید و موبایل و تبلت با خود داشته‌اید در Timeline حفظ میکند.
برای پاک کردن تمام اطلاعات رفت و آمدهایتان از نقشه گوگل باید به لینک بالا بروید.
در
آنجا می‌توانید ردیاب موقعیت را خاموش و سابقه گشت و گذارتان را پاک کنید؛
یک روز خاص، یک بازه زمانی یا کل آن را. حتی می‌توانید یک مسیر خاص را که
رفته‌اید یا جای مشخصی را که در آن توقف داشته‌اید با فشار دادن دکمه waste
basket button از سابقه گوگل و شاید خاطره خودتان محو کنید.
قرص دیجیتالی که ورود خود را به معده اطلاع می‌دهد مجوز گرفت
این سازمان به یک شرکت داروسازی ژاپنی و یک شرکت فناوری آمریکایی مجوز داده است تا این سیستم را که "سیستم دیجیتال ردیابی خوردن دارو" نام گرفته در آمریکا عرضه کنند.
این سیستم در قرصی بکار گرفته شده که در بیماری‌های روانپزشکی استفاده می‌شود و آریپیپرازول (ابیلیفای) نام دارد. در داخل این قرص یک حسگر/فرستنده قرار دارد که از موادی ساخته شده که در دستگاه گوارش جذب می‌شوند. وقتی این قرص در تماس با ترشحات معده قرار می‌گیرد، حسگر فعال می‌شود و آغاز فرآیند هضم را بعلاوه برخی ویژگی‌های فیزیولوژیک مثل میزان فعالیت دارو ثبت میکند.
این اطلاعات به چسبی که بیمار روی پوستش چسبانده و از آنجا را به اپلیکیشنی در موبایل ارسال می‌شود. در صورت موافقت بیمار، این اطلاعات از طرق اینترنت می‌تواند در اختیار مراقبان بیمار، پزشکان و کادر درمانی و مراجع دیگر قرار بگیرد.
سازمان غذا و داروی آمریکا مجوز استفاده از آریپیپرازول دیجیتال را فقط برای درمان اسکیزوفرنی و حملات مختلط افسرگی-شیدایی در اختلال دوقطبی نوع اول یا درمان کمکی در افسردگی صادر کرده است.
مصرف این قرص دیجیتال در روانپریشی (سایکوز) ناشی از دمانس ممنوع است. همچنین معمول نیست آیا استفاده از آن در کودکان بی‌ضرر است یا نه.
یکی از مشکلات درمان بیماری‌های روانپزشکی، خودداری بیمار از خوردن دارو است، اما تولیدکنندگان این سیستم می‌گویند روشن نیست که آیا این قرص دیجیتال می‌تواند به این کمک کند که بیمار حتما دارویش را مصرف کند.
علاوه بر این تولیدکنندگان این سیستم می‌گویند مطلع شدن از شروع هضم قرص ممکن است بین نیم ساعت تا دو ساعت طول بکشد و گاهی ممکن است سیستم نتواند آن را ردیابی کند بنابراین، از این قرص برای ردیابی "لحظه به لحظه" و اینکه آیا در موارد اورژانس هضم و جذب دارو آغاز شده یا نه نباید استفاده شود
دانشمندان دوربینی ساخته‌اند که با آن می‌توان داخل بدن را دید.
این دوربین به پزشکان کمک خواهد کرد حین بررسی اعضای داخلی بدن، ابزارهای پزشکی مثل آندوسکوپ را از بیرون ببینند و آنها را ردیابی کنند.
این دوربین، منبع نور در داخل بدن را تشخیص می‌دهد، مثل نور چراغی که در انتهای لوله منعطف آندوسکوپ قرار دارد.
تا به حال پزشکان مجبور بودند از روش‌های تصویربرداری مثل رادیوگرافی (اشعه ایکس) برای ردیابی این ابزارها در داخل بدن استفاده کنند.
حق نشر عکسGETTY IMAGESImage captionمنبع نور در انتهای لوله منعطف آندوسکوپ
پروفسور کو دالیوال استاد دانشگاه ادینبورگ می‌گوید این وسیله قابلیت‌های بسیار وسیعی را در اختیار پزشکان می‌گذارد.
او می گوید: "امکان دیدن جای ابزارهای پزشکی در داخل بدن برای بسیاری از کاربردهای درمانی حیاتی است چون می‌توانیم با حداقل تهاجم به بدن، بیماری را درمان کنیم."
آزمایش نمونه اولیه این دوربین نشان داده که دوربین می‌تواند در شرایط عادی منبع نور را از پشت بیست سانتی‌متر بافت بدن ردیابی کند.
نور آندوسکوپ می‌تواند از بدن بگذرد اما معمولا این پرتوها پراکنده شده یا پس از برخورد به بافتهای بدن برمی‌گردد و مستقیما از داخل به بیرون بدن حرکت نمی‌کند.
از این رو دنبال کردن این نور پراکنده برای فهمیدن اینکه وسیله طبی دقیقا در کجای بدن وجود دارد مفید نیست چون تصویر واضحی به دست نمی‌دهد.
ماهواره های ناسا هر حرکتی را در قاب دوربین هایشان ثبت می کنند
این دوربین جدید فوتونها (واحد کوانتومی نور) را ردیابی میکند و بقدری حساس است که کوچکترین اثر نور را که از بافتهای بدن عبور کرده ردیابی میکند.
این دوربین همچنین می‌تواند مدتی را که طول کشیده پرتو نور از بافتهای بدن بگذرد اندازه بگیرد و به این ترتیب جای دقیق ابزار پزشکی را در داخل بدن مشخص کند.
تولید این دوربین مشترک بین دانشگاه ادینبورگ و دانشگاه هریوت-وات بوده که متخصصان علوم دیگر از جمله فیزیک با همکاری پزشکان، این مشکل طبی را بررسی کرده و فناوری های پیشرفته موجود را برای غلبه بر آن طراحی و تولید کردند.
درمانی تازه ممکن است پیشرفت هانتینگتون را متوقف کند
متخصصان می گویند که این بزرگترین موفقیت در مقابله با بیماری‌های تخریب‌گر اعصاب (Neurodegenerative) در نیم قرن اخیر است.
هانتینگون یکی از وخیم‌ترین بیماری‌های تخریب‌گر اعصاب است و برخی بیماران آن را شبیه ابتلای همزمان به پارکینسون، آلزایمر و بیماری نورون حرکتی توصیف کرده‌اند.
پیتر آلن ۵۱ ساله که بیماری‌اش در مراحل اولیه بوده و این درمان جدید رویش انجام شده می‌گوید: "عاقبت بیماری وضعیت نباتی است که وحشتناک است."
این بیماری ارثی است و مادر، دایی و مادربزرگ پیتر هم از این بیماری درگذشته‌اند.
آزمایش‌ها نشان می دهند که خواهر و برادر پیتر هم به این بیماری دچار خواهند شد. پیتر و خواهر و برادرش در مجموع هشت فرزند جوان دارند و احتمال ابتلا آنها به این بیماری پنجاه درصد است.
در بیماری هانتینگتون مرگ غیر قابل مهار سلولهای مغز سبب می شود وضعیت بیمار از نظر حرکت، رفتار، حافظه و توان فکر کردن مرتبا رو به وخامت برود.
پیتر می‌گوید "زندگی با بیماری تخریب‌گر سیستم عصبی دشوار است چون می‌دانید که هر روز از روز قبل بدتر خواهد بود."
هانتینگتون اغلب بیماران را در پربارترین سالهای عمرشان گرفتار میکند، در دهه سی و چهل زندگی. معمولا ده تا بیست سال بعد از بروز اولین علائم فرد جان خود را از دست می‌دهد.
این بیماری بعلت اشکالی در بخشی از دی‌ان‌ای ایجاد می شود که به آن ژن هانتینگتین می گویند. این ژن مسئول تولید پروتئینی است به نام هانتینگتین که برای مغز ضروری است. اما نقص ژنتیکی باعث معیوب شدن پروتئین و پروتئین معیوب باعث تخریب سلولهای مغز می‌شود.
درمانی جدید که اکنون آزمایش شده، این ژن معیوب را خاموش میکند.
Image captionپروفسور سارا تبریزی
برای اینکه بفمیم این کار چگونه انجام می شود، سلول را مثل یک کارخانه در نظر بگیرید. این کارخانه یک دفتر مرکزی دارد که تمام تصمیم ها در آن گرفته می‌شود. بعد از اینکه تصمیم در این دفتر مرکزی گرفته شد، یک نفر باید این دستور را از دفتر مرکزی بیرون ببرد و به بخشی در کارخانه منتقل کند که کار تولید در آن انجام می‌شود. در این مثال دفتر مرکزی هسته سلول است که تمام دستورها (دی‌ان‌ای) در آنجا قرار دارد و پیامرسان هم آر‌آن‌ای پیامرسان نام دارد. آر‌ان‌ای پیامرسان برای مثال دستور تولید پروتئین را از هسته بیرون می‌برد و آن را به محل تولید پروتئین در سلول (ریبوزوم) ابلاغ میکند.
در بیماری‌هانتینگتون ژن معیوبی وجود دارد که دستور تولید پروتئینی معیوب را می‌دهد. در روشی که در دانشگاه یوسی‌ال بکار گرفته شده برای متوقف کردن تولید این پروتئین، آر‌ان‌ای پیامرسان هدف قرار می‌گیرد. برای این منظور با استفاده از مهندسی ژنتیک، یک رمز ژنتیکی تولید می‌کنند که تصویر آینه‌ای آر‌ان‌ای پیامرسان است و آنتیسنس الیگونوکلئوتید نام دارد. این ماده به آر‌ان‌ای پیامرسان متصل می‌شود و آن را از کار می‌اندازد.
در این کارآزمایی، این دارو در داخل مایع مغزی نخاعی ۴۶ بیمار تزریق شد. مایع مغزی-نخاعی مایعی بی‌رنگ و شفاف است که در داخل مغز و نخاع جریان دارد و آنها را احاطه میکند. پزشکان نمی‌دانستند که این کار چه نتیجه‌ای خواهد داشت و نگران بودند که این تزریق باعث بیماری خطرناک مننژیت شود. اما اولین آزمایش دارو در انسان نشان داد که دارو خطرناک نیست و بیماران بخوبی آن را تحمل می کنند و دارو به نحوی حیاتی پروتئین هانتینگتین معیوب را در مغز کاهش می‌دهد.
پروفسور سارا تبریزی سرپرست این کار تحقیقاتی و مدیر مرکز بیماری هانتینگتون دانشگاه یوسی‌ال به بی‌بی‌سی گفت: "من بیماران زیادی را در کلینیک در بیست سال گذشته دیده‌ام و بیماران زیادی را دیده‌ام که در این مدت مرده‌اند."
"برای اولین بار ما این امکان و این امید را داریم که درمان بتواند بیماری هانتینگتون را کند یا متوقف کند."
پزشکان هنوز این دارو را معادل درمان هانتینگتون نمی‌دانند. آنها باید اطلاعات بسیار مهمی را در دراز مدت جمع‌آوری کنند که نشان دهد آیا کاهش پروتئین هانتینگتین واقعا روند بیماری را در انسان تغییر می‌دهد یا نه.
حق نشر عکسSPLImage captionام‌آر‌آی از مغز جوان بیست و یک ساله مبتلا به هانتینگتون
آزمایش دارو در حیوانات نشان داده که این دارو روند بیماری را تغییر می‌دهد و برخی از قابلیت‌های حرکتی برمی‌گردد.
پروفسور جان هاردی، که بخاطر تحقیقاتش در آلزایمر برنده جایزه شده به بی‌بی‌سی گفت: "من واقعا فکر می‌کنم این بالقوه بزرگترین تحول در بیماری‌های تخریب‌گر سیستم عصبی در پنجاه سال گذشته است."
"این اغراق آمیز به نظر می‌رسد و شاید سال آینده از این حرف خودم شرمنده شده باشم اما این احساس من در این لحظه است."
دانشمندانی که این پروژه تحقیقاتی را انجام داده‌اند می گویند ممکن است رویکرد مشابهی را در دیگر بیماری‌های تخریب‌گر سیستم عصبی بکار گرفت که مثل هانتینگتون بعلت تجمع پروتئین مضر در مغز ایجاد می شود، مثل سینوکلئین، آمیلوئید و تائو، پروتئین‌هایی که در پارکینسون و آلزایمر و دمانس نقش دارند.
نتیجه تحقیق اخیر باعث شده برنامه‌ریزی برای بررسی تأثیر ساکت کردن ژن به منظور کاهش میزان پروتئین تائو آغاز شود.
پروفسور جوانا مالوچی -که اولین ماده شیمیایی را کشف کرده که از مرگ بافت مغزی در یک بیماری تخریب‌گر سیستم عصبی جلوگیری میکند- می گوید این قدمی بسیار بزرگ برای بیماران است و اکنون جای خوش بینی واقعی وجود دارد.
البته پروفسور مالوچی که یکی از مدیران انستیتو تحقیقات دمانس بریتانیا در دانشگاه کمبریج است، فکر میکند ساکت کردن ژن برای درمان دیگر بیماری‌های تخریب‌گر سیستم عصبی هنوز قدمی بی‌اندازه بزرگ است.
او گفت: "موضوع در باره این بیماری‌ها به اندازه هانتینگتون روشن نیست، بسیار پیچیده‌تر است و در باره آنها کمتر هم می‌دانیم."
"اما این اصل که هر ژنی را که بر پیشرفت و احتمال ابتلا به بیماری اثر می‌گذارد می‌توان به این شیوه اصلاح کرد بسیار هیجان انگیز است و باعث اعتماد به نفس و شتاب گرفتن این راه برای درمان‌های آینده می‌شود."
ابداعی تازه برای شناخت بهتر دمانس
این پروژه برای بررسی یکی ازنخستین علائمدمانس یعنی از دست دادن قابلیت جهت‌یابی طراحی شده است.
اپلیکیشن تلفن هوشمند این بازی که "سفر اکتشافی قهرمان دریا" نام دارد اکنون به صورت بیش از سه میلیون کاربر دارد اما دانشمندان با تولید نسخه وی‌آر امکان تحقیق با جزئیات بسیار بیشتری را برای خود فراهم کرده‌اند.
در این بازی کامپیوتری کاربر باید با استفاده از حس جهت‌یابی، راه و مسیر خود را از شبکه پیچیده آبراه‌ها، جزایر بیابانی و اقیانوس‌های منجمد پیدا کند و حتی به هیولای دریایی که عاشق سوسیس است غذا بدهد.
اما این فقط بازی و سرگرمی نیست، وقتی کاربر مشعول بازی است، اطلاعاتی جمع‌آوری می شود که دانشمندان از آن استفاده می‌کنند؛ در این جمع آوری اطلاعات کاربر ناشناس باقی می‌ماند.
حق نشر عکسDEUTSCHE TELEKOMImage captionهیولای عاشق سوسیس
مکس سکات-اسلید که در این پروژه مشارکت دارد به بی‌بی‌سی گفت: "این خیلی جالب است که موضوعی بسیار کسل کننده و محدود به دیوارهای آزمایشگاه به میان مردم برده و تا جایی که ممکن است مفرح شود... ارزش این کار برای ما این است که اطلاعات بسیار غنی‌تری خواهیم داشت، به این ترتیب ما ۱۵ برابر بیشتر اطلاعات جمع می‌کنیم چون مثلا با کمک واقعیت مجازی می‌توانیم تفاوت جهت نگاه و جهت حرکت قایق را تشخیص دهیم."
یافتهنسخه اول بازی سال پیش در همایش بین‌المللی دانشمندان علوم اعصاب ارائه شد.
این یافته‌ها نشان داد توان جهت‌یابی افراد بعد از نوجوانی به طور مستمر کاهش پیدا میکند، مردان ممکن است اندکی در جهت‌یابی بهتر از زنان باشند و کشورهای شمال اروپا (دانمارک، سوئد، ایسلند، فنلاند، نروژ) از دیگر کشورهای دنیا در جهت یابی خیلی بهترند اما دلیل آن روشن نیست.
پروفسور کریستف هولشر رییس موسسه علوم شناختی ETH در زوریخ سوییس می‌گوید: "هیچ پروژه‌ای تا به حال چنین اطلاعاتی را از هم‌کنشی واقعی سه میلیون نفر، آن هم با چنین عمقی جمع‌آوری نکرده است. این به ما امکان می‌دهد تجزیه و تحلیل‌هایی انجام دهیم که با روش‌های کلاسیک به هیچ وجه امکان آن وجود ندارد."
حق نشر عکسUCLImage captionنتیجه تحقیق: مردم کشورهای پررنگتر قابلیت جهت‌یابی بالاتری دارند
محققان انتظار ندارند که همان تعدادی که بازی را در تلفن‌های هوشمند خود انجام می‌دهند از نسخه وی‌آر هم به همان اندازه استقبال کنند، عینک‌های وی‌آر به اندازه تلفن‌های هوشمند پرطرفدار نیستند.
با این حال آنها انتظار دارند حجم اطلاعاتی که گردآوری می‌کنند بسیار بیشتر از آن باشد که در آزمایشگاه ممکن است.
این پروژه که بودجه آن را شرکت مخابرات آلمان (دویچه تلکوم) تامین کرده هنوز در اوایل راه است اما هدف نهایی آن تشخیص زودرس نخستین نشانه‌های دمانس است.
امیدی تازه برای توقف پارکینسون و آلزایمر
این بیماری در بسیاری موارد ده سال بعد از بروز نخستین نشانه‌های بیماری تشخیص داده می‌شود.
دکتر دیودید رینولدز از انجممن تحقیقات آلزایمر بریتانیا می‌گوید هدف این است که بیماری ده تا پانزده سال زودتر از چیزی که الان است تشخیص داده شود: "سفر اکتشافی قهرمان دریا و فهمیدن اینکه ما چگونه جهت و مسیر را تشخیص می‌دهیم به تشخیص بسیار زودتر بیماری کمک میکند... برای توقف یا کند کردن دمانس هیچ دارویی وجود ندارد. اما بسیاری فکر می‌کنند که داروهای موجود فقط وقتی تاثیر دارند که خیلی زودتر از بروز علائم و پیش از آنکه آسیب مغز غیر قابل برگشت شود تجویز شوند."
کشف دارویی جدید برای توقف پیشرفت بیماری‌های مغزی
در سال ۲۰۱۳ شورای پزشکی بریتانیا برای اولین بار توانست از مرگ سلولهای مغزی در یک حیوان جلوگیری کند.
اکنون گزارش شده دو داروی دیگر کشف شده است که به همان اندازه از سلولهای مغزی در انسان حفاظت میکند
پروفسور جووانا مالوچی، پژوهشگر در دانشگاه لستر بریتانیا، کشف اخیر را "بسیار هیجان انگیز" توصیف کرد و گفت که به زودی قرار است آزمایش‌های بالینی روی بیماران مبتلا به دمانس (زوال عقلی) آغاز شود.
کارکرد داروهای جدید
این روش بر معکوس کردن و یا متوقف کردن مکانیزم دفاعی سلولهای عصبی مغز متمرکز است.
هنگامی که یک ویروس به سلولهای مغزی حمله میکند موجب افزایش تولید پروتئینهای ویروسی می‌شود. این روند منجر به تشکیل یک جدار پروتئینی می‌شود که حاصل واکنش سلولهای مغزی در برابر عوامل تحریک‌کننده است.
اما این واکنش ایمنی سلول‌ها، موجب کاهش تولید انواع پروتئینهای دیگر در مغز می‌شود.
بسیاری از بیماری‌های مغزی منجر به تولید پروتئینهای مخرب می‌شوند. تجمع این پروتئین‌ها واکنش ایمنی مشابهی را به دنبال دارد، اما با عواقبی بسیار نامطلوب.
این واکنش ایمنی به حدی فعالیت سلولهای عصبی مغز را مختل میکند که تولید هرگونه پروتئین یک باره متوقف می‌شود.
تکرار این روند در نورون‌های مغز ممکن است به تدریج به توانایی حرکتی بیمار و یا به حافظه او آسیب برساند و یا حتی منجر به مرگ او شود.
گفته می‌شود این روند در بسیاری از بیماری‌هایی که موجب مرگ سلولهای مغزی و از بین رفتن عصب می‌شوند جریان دارد.
بنابر این دانشمندان معتقدند که با متوقف کردن این روند می‌توانند موفق به درمان یک رشته از انواع این بیماری‌ها شوند.
پژهشگران معتقدند با آنکه یکی از داروهای جدید موجب تولید سم در لوزالمعده (پانکراس) می‌شود باز هم به تحول بی‌سابقه‌ای در درمان بیماری‌های مغزی دست یافته‌اند.
My Activity
