بایگانی مطالب خواندنی  جالب..
بایگانی مطالب خواندنی  جالب..

بایگانی مطالب خواندنی جالب..

1-داستان دکتر "نیکی"، پزشک ایرانی تبار2-پژوهش: برای شستن زخم ها آب‌نمک از آب و صابون بهتر است .

داستان دکتر "نیکی"، پزشک ایرانی تباری که قهرمان رسیدگی به مجروحان تیراندازی کالیفرنیا شد



پس از وقوع تیراندازی در یک مرکز خدمات به معلولین در شهر سن برناردینوی کالیفرنیا، تیم نیروهای رزمی ویژه دولتی به محل حادثه شتافتند. در این گروه یک پزشک متخصص شرایط بحرانی نیز وجود داشت. متخصصی نادر که کارش رسیدگی به مجروحان در مواقع شبیه به جنگ است.

به گزارش بازفید، دکتر مایکل نیکی، یک پزشک آمریکایی ایرانی تبار است و پس از شنیدن خبر حادثه با اتومبیل و تجهیزات شخصی خود به محل رفت.

کار این نوع پزشکان متخصص رسیدگی به افرادی است که جراحتشان نه بر اثر تک گلوله، بلکه بر اثر شلیک رگبار شبیه میدان جنگ است.

وقتی که دکتر نیکی به محل رسید اوضاع هنوز حاد بود. نیکی ششمین نفر در تیم نیروهای ویژه موسوم به "سوات" بود و با تفنگی در دست خود را به داخل ساختمان رساند.

این پزشک ایرانی الاصل اولین پزشکی بود که به افرادی که از ناحیه سر و سینه مجروح شده بودند، رسیدگی کرد. در کل ۲۱ نفر مجروح شده بودند که ۱۴ نفرشان جان باختند.

دکتر نیکی در یک کنفرانس خبری گفت: "شانس زنده ماندنشان کم بود. خیلی غم‌انگیز است وقتی که آدم می بینید همشهریانش به هیچ دلیلی جان می دهند."

تمامی اعضای نیروهای سوات آمریکا آموزش اولیه پزشکی دیده و تجهیزات کمک های اولیه همراه خود دارند اما پزشک های تاکتیکی برای رسیدگی به جراحت های خطرناک آموزش دیده اند که بیماران را بر اساس اولویت جراحتشان مورد رسیدگی قرار می دهند.

با افزایش حملات تیراندازی در آمریکا با استفاده از اسلحه های اتوماتیک نیاز به تخصص فوق بیشتر و بیشتر می شود. و به گفته یکی عضو تیم سوات، در موقعیت های اینچنینی حوادثی چون سن برناردینو و پاریس استثنایی هستند چرا که در آنها مهاجمان آماده بودند که به آغوش مرگ بروند.

مایکل نیکی، مهاجر ایرانی در آمریکا خود با وحشت جراحت در میدان جنگ بیگانه نیست. او پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران از مخالفان حاکمیت بود و دو سال را هم در جبهه جنگ ایران و عراق خدمت کرد.

او یکی از معدود پزشکانی بود که به دلیل تخصصش امکان ورود به محل حادثه تیراندازی در کالیفرنیا را یافت.

 

پژوهش: برای شستن زخم ها آب‌نمک از آب و صابون بهتر است

بر اساس نتایج یک تحقیق جدید استفاده از آب‌نمک برای تمیز کردن برخی زخم ها بهتر از آب و صابون است.

محققان دانشگاه مکمستر کانادا در ژورنال پزشکی نیو انگلند نوشته اند که نه تنها آب‌نمک برای تمیز کردن شکستگی های باز بهتر است، بلکه به میزان قابل توجهی ارزان تر است. این برای بسیاری در کشورهای در حال توسعه خبر خوبی است.

دکتر باندری سرپرست این پژوهش، که خود یک استاد جراحی در دانشکده پزشکی مکمستر است، می گوید همه زخم ها باید تمیز شوند اما شواهد نشان می دهد که تمیز کردن زخم ها با صابون از تمیز کردن آنها تنها با آب بهتر نیست، نتیجه ای که انتظار آن نمی رفت.

پژوهشگران در این تحقیق ۲۴۰۰ نفر را که دچار شکستگی های باز در پا و یا دست بودند بررسی کردند و شستن زخم ها با آب و صابون و با محلول آب‌نمک را با سه فشار مختلف آب بررسی کردند.

آنها دریافتند که شستن با آب‌نمک و با فشار پایین در جلوگیری از عفونت موثر تر بود و نیاز به جراحی بیشتر را کاهش داده است.

به گفته پژهشگران استفاده از آب‌نمک به جای آب و صابو

تماشای زیاد تلویزیون قدرت یادگیری را کم می کند

نتایج یک پژوهش جدید نشان می دهد تماشای زیاد تلویزیون، مغز را فرسوده خواهد کرد.

به گزارش یونایتدپرس اینترنشنال، پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو در پی یک تحقیق طولانی، که نتایج آن در نشریه انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است، متوجه شده اند که تماشای تلویزیون در اوایل سن بلوغ به مدت دو ساعت یا بیشتر، با کاهش توان یادگیری در میانسالی ارتباط دارد.

در میان این افراد، آن کسانی که کمتر ورزش می کردند، وضعیتی حتی بدتر در آزمایش های یادگیری داشتند. فعالیت بدنی برای حفظ قدرت یادگیری و سلامت مغز مهم است، از این رو پژوهشگران چندان تعجب نکردند.

پرسش این است که معنای آن برای یک فرد ۵۰ ساله چیست؟ آیا در مسیر تغییرات بیشتری قرار می گیرد یا تفاوتی نمی کند.

این پژوهش با تجزیه و تحلیل اطلاعات دریافتی از ۳۲۴۷ بزرگسال که در سال ۱۹۸۵ بین ۱۸ و ۳۰ سال داشتند و به این مطالعه پیوستند، انجام شده است. هر شرکت کننده هم بیش از سه بار بین آغاز و پایان مطالعه در سال ۲۰۱۱ ارزیابی شده است.

پژوهشگران متوجه شدند حدود ۱۱ درصد شرکت کنندگان،  افرادی که در طول روز سه ساعت یا بیشتر تلویزیون تماشا می کنند، توان یادگیری شان کاهش یافته است.شانزده درصد از شرکت کنندگان با فعالیت بدنی پایین نیز نمرات کمتری داشتند.

حدود چهار درصد شرکت کنندگان که هم "فعالیت بدنی پائین" داشتند و هم به "تماشای زیاد تلویزیون" می پرداختند، افرادی بودند که کارآیی کمتری در آزمایش های یادگیری نشان دادند.

برخی پژوهشگران اشاره کردند که هنوز معلوم نیست آیا تلویزیون موجب پائین تر بودن توان یادگیری می شود یا خیر، زیرا پژوهشگران میزان کارایی یادگیری افراد را در آغاز مطالعه اندازه نگرفتند و آثار نشستن های طولانی بر سلامت نیز هنوز بطور دقیق درک نشده است.

1-تکنولوژی در خدمت تماشای فعالیت سلول های مغز و اعصاب 2-داروی جدید جلوگیری از پیشرفت آلزایمر معرفی شد

تکنولوژی در خدمت تماشای فعالیت سلول های مغز و اعصاب


پژوهشگران دانشگاه رایس در هیوستون تگزاس می گویند، برخلاف باور رایج سلول های عصبی مغز قادر به ترمیم، بازسازی و تکثیر هستند. این سلول ها از پیچیده ترین مکانیسم های زیست شناسی برخوردارند و دانش امروز بشر در این باره همچنان محدود است.

با استفاده از دستگاه های پرتونگاری پیشرفته و میکروسکوپ های قوی، امینه قطب قادر به مشاهده سلول های مغز و ارتباط آنها در محل پایانه های عصبی است.

این پژوهشگر دانشگاه رایس تگزاس می‌گوید "ما در حقیقت به نیای سلولی نورون ها در مغز نگاه می کنیم. این سلول ها توان تجدید و باز آفرینی سلول های مغز را در شبکه های فعال عصبی دارند."

سلول های مغز از طریق پیام های شیمیایی و الکتریکی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و در صورت نیاز، پروتئین های مخصوصی وجود دارد که امکان رشد یک سلول عصبی تازه را از سلول های نیمه تمایز یافته فراهم می کند. حالا تیم پژوهشی دانشگاه رایس، متشکل از پزشک، بیولوژیست، نانو تکنولوژیست و متخصصان الکترونیک، در تلاش هستند تا جزئیات ساز و کار پیام رسانی و رشد و نمو مجدد نورون ها را مشخص کنند.

امینه قطب می گوید "هر سلول مغزی در اینجا، تحت تاثیر محیط و سلول های مجاور قرار دارد و ما در این مرحله به سلسله واکنش هایی نگاه می کنیم که موجب برانگیخته شدن یک سلول توسط سلول های اطراف میشوند." 

در این آزمایشگاه، نمای جالبی از گستردگی شبکه سلول های عصبی وجود دارد و به گفته دکتر قطب این تصویر به درک پیچیدگی های این شبکه کمک می کند.

وی می گوید "چیزی که ما تلاش می کنیم بفهمیم این است که چگونه پیام های شیمیایی به یک ساختار خاص فرستاده میشوند و موجب فعال شدن آن ساختار و ارسال پیام های الکتریکی به سایر قسمت ها میشوند."

پژوهش دانشگاه رایس، یکی از پروژه های نهاد پیشگامی است که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا با اختصاص ۳۰۰ میلیون دلار بودجه تحقیقاتی برای تهیه نقشه ژن های انسانی بنیانگذاری کرد.

امینه قطب امیدوار است، پروژه تحقیقاتی آنها با تقویت دانش عصب شناسی و شناخت ساز و کار رشد و تکثیر سلول های عصبی، امکان درمان های مؤثر برای آلزایمر، سکته مغزی و سایر بیماری های اعصاب فراهم کند.

دانشگاه رایس قرار است به زودی، با تهیه یکی از پیشرفته ترین کامپیوترهای جهان تحلیل داده های گردآوری شده این تیم پژوهشی را آغاز کند.

آمریکا داروی حاوی ویروس تبخال برای درمان سرطان مهاجم پوست را تایید کرد

اداره نظارت بر امور غذایی و دارو در آمریکا دارویی را که حاوی ویروس تبخال است، برای درمان ملانوما یا سرطان مهاجم پوست مورد تأیید قرار داد.

این نخستین بار است که از وجود ویروس بیماریزای تبخال، در یک ترکیب دارویی استفاده می‌شود.

نام این دارو، ایم- لای- گیک است و مستقیما داخل تومور تزریق می‌شود. تزریق ایم- لای- گیک، موجب نفوذ ویروس تبخال، درون سلول‌های بدخیم ملانوما می‌شود و آنها را از بین می‌برد. در ساخت این دارو، از یک ژن محرک سیستم ایمنی و ویروس تبخال ساده، که موجب ایجاد ضایعات دهانی می‌شود، استفاده می‌شود.

اداره نظارت بر امور غذا و دارو آمریکا تاکید کرده است که ایم- لای- گیک، نمی تواند از متاستاز سرطان به مغز و ریه پیشگیری کند و فقط باید برای بیمارانی استفاده شود، که تومورشان قابل برداشته شدن با جراحی نیست .

کارخانجات دارویی آمگان، سازنده این دارو، می گوید که دوره درمان حداقل ۶ ماه است و هزینه تقریبی آن ۶۵ هزار دلار آمریکاست.

ملانوما یک سرطان کشنده و بسیار مهاجم است که داروهای ضد سرطان موجود روی آن اثر نمی کند و طول عمر بیمار پس از تشخیص متاستاز دوردست، غالبأ کمتر از ۶ ماه است. در آمریکا هر سال حدود ۷۴ هزار نفر به ملانوما، مبتلا می‌شوند.

گام بزرگ" پژوهشگران استرالیایی برای تشخیص زودرس آلزایمر

پژوهشگران دانشگاه نیو ساوت ولز استرالیا اعلام کردند ساز و کار مولکولی آسیب مغز را در مراحل ابتدایی بیماری آلزایمر شناسایی کرده اند. نتایج این تحقیق روز دوشنبه در مجله نیچر منتشر شد و محققان آن را گام بزرگی در تشخیص زودرس و درمان آلزایمر می دانند.

نتایج پژوهش اخیر دانشگاه نیوساوت ولز استرالیا، پیشرفت یا گام بسیار مهمی در شناخت بیماری آلزایمر محسوب می شود، زیرا برای نخستین بار نشان داده چگونه سلول های مغزی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند یا به قول سرپرست تیم تحقیق؛ دکتر ولادیمیر سایتنیک، با یکدیگر حرف می زنند.

دکتر سایتنیک و تیم پژوهشگران دانشکده تکنولوژی زیستی نیو ساوت ولز می گویند در مراحل ابتدایی بیماری آلزایمر که فرد هنوز نشانه های بالینی ندارد، آسیب سلولی با تخریب نوعی از مولکول های چسبنده سلول به نام NCAM2 در محل سیناپس ها یا اتصال سلول های عصبی مغز آغاز می شود. 

آنها معتقدند شناسایی این ساز و کار راه را برای درمان های جدید و توقف سیر بیماری آلزایمر باز می کند.

درمان های فعلی، سیر بیماری را متوقف نمی کنند و تنها علائم آن را کنترل می کنند. در ماه سپتامبر "کلینک کلیولند" در اوهایو یک کوکتل دارویی شامل، دکسترومتورفان، داروی رایج ضد سرفه و کینیدین داروی مؤثر بر نامنظمی ضربان قلب برای کنترل بیقراری بیماران معرفی کرد.

دکتر جفری کومینگ از کلینیک کلیولند گفت: "این ترکیب دو دارویی، تأثیر شگرفی در کاهش بیقراری بیماران مورد مطالعه ما داشت و علاوه بر آن نگرانی و فشار کاری پرستاران را به اندازه قابل توجهی کم کرد."

سیناپس های مغزی، شبکه ارتباطی مراکز مهم مغز و پایه و اساس همه عملکردهای آن از جمله تعقل، تفکر، حافظه و یادگیری است و پژوهشگران می گویند درمان باید پیش از آسیب به این شبکه ارتباطی آغاز شود.

دکتر نانسی دونوآن از بیمارستان بیریگام و زنان می گوید: "در واقع ایده اصلی این است که ما درمان را زمانی آغاز کنیم که هنوز پروتئین های مخربی که ارتباط سلول ها را با یکدیگر قطع می کنند، هنوز در مغز ایجاد نشده و بیمار دچار زوال ذهن و از دست دادن رفتن حافظه نیست. و ما احتمال می دهیم آسیب سلولی ۱۰ سال پیش از بروز علائم اتفاق می افتد."

سال ۲۰۱۵ میلادی، پژوهش های مربوط به دمانس و آلزایمر، پیشرفت های شگرفی داشتند و به گفته بسیاری از متخصصان از بن بست خارج شدند. در اواخر ماه ژوئیه سال جاری نیز، کنفرانس بین‌المللی انجمن آلزایمر در آمریکا، شرکت دارویی الی لیلی داروی سولانزماب Solanezumab را برای نخستین بار و پس از چند دهه تلاش و معرفی ۱۲۳ داروی نافرجام، برای درمان بیماران مبتلا به آلزایمر معرفی کرد.

داروی جدید جلوگیری از پیشرفت آلزایمر معرفی شد

کنفرانس بین‌المللی انجمن آلزایمر در آمریکا روز چهارشنبه ۳۱ تیر، داروی جدید درمان بیماران مبتلا به آلزایمر را رسما معرفی کرد.

این نخستین بار است که پس از چند دهه تلاش و معرفی ۱۲۳ دارو، پژوهشگران شرکت دارویی الی لیلی و بیو ژن، نتایج کارآزمایی بالینی را موفق اعلام کرده اند. 

این دارو که سولان زوماب Solanzumab نام دارد، پادتنی است که سلول های عصبی را از طریق متوقف کردن تولید پروتئینی به نام بتاآمیلوئید محافظت می کند.

پروتئین بتاآمیلوئید در ماده خاکستری مغز به طور نابجا ترشح می شود که سلولهای مغزی را وادار به فرسوده شدن و چروکیده شدن می کند، جای آنها می گیرد و موجب مرگ تدریجی سلولها می شود. بعد از مرگ سلول ها و قطع ارتباط آنها، تمام عملکردهای مغز از جمله توانایی یادگیری و به خاطر سپردن، تحلیل می روند. آلزایمر که می تواند سرانجام منجر به مرگ بیمار شود، به دلیل بالا رفتن سن جمعیت، بسیار زیاد شده است.

داروی معرفی شده در کنفرانس بین المللی انجمن آلزایمر، هر ۴ هفته یکبار به صورت وریدی تزریق می شود. در صورتی که بیمار در مرحله پیشرفته آلزایمر نباشد و بیماری او زود تشخیص داده شود، این دارو می تواند به توقف پیشرفت بیماری کمک کند و در مواردی حتی ممکن است بیماری برگشت داده شود.

یکی دیگر از دستاوردهای پژوهشی که در کنفرانس یاد شده معرفی شد، تست تشخیص آلزایمر بود. این تست که توسط گروهی از پژوهشگران دانشگاه آلبرتای کانادا معرفی شده است، از طریق بزاق دهان مدت ها پیش از پیدا شدن علائم حافظه و فراموشی، اختلالات حافظه در افراد را تشخیص دهد.

 به اعتقاد محققان، اگر این تست که ارزان و قابل گسترش است در دسترس همگان قرار بگیرد، تشخیص زودهنگام آلزایمر امکان پذیر خواهد بود. 

داروهای خواب‌آور و ضدافسردگی خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهد

نتیجه مطالعات جدید نشان می‌دهد مصرف طولانی مدت برخی از داروهای ضد افسردگی، ضد حساسیت‌ و خواب‌آور خطر ابتلا به بیماری فراموشی را افزایش می‌دهد. مطالعات جدید می‌گوید، تقریباً همه این داروها از رسیدن ترکیبات شیمیایی به سلول‌های عصبی مغز و تبادل پیام میان آنها جلوگیری می‌کند.

حساسیت‌های فصلی، هر سال میلیون ها نفر را در سراسر جهان از لذت زیبایی‌های بهار و تابستان محروم می‌کنند؛ دو فصلی که سودآورترین زمان برای شرکت‌های دارویی تولید کننده داروهای ضدحساسیت تلقی می‌شوند.

پژوهشگران در دانشگاه جرج واشنگتن آمریکا به تازگی با احتیاط در مورد این نوع داروها اظهارنظر می‌کنند. آنها در جریان تحقیقاتشان به این نکته پی برده‌اند که داروهای ضدحساسیت‌ و ضدافسردگی‌ ممکن است خطر ابتلا به بیماری فراموشی را تشدید کنند.

آنها با ۷ سال مطالعه روی ۳ هزار و ۵۰۰ نفر از افراد سنین ۶۵ سال به بالا دریافته‌اند که نزدیک به ۸۰۰ نفر به بیماری فراموشی دچارند و تقریباً همه آنها از داروهای ضد حساسیت، کنترل ادرار و خواب‌آورها استفاده می‌کردند.

جاما، نشریه جامعۀ پزشکان متخصص بیماری‌های داخلی در آمریکا به تازگی اعلام کرده است افرادی که برای دست کم سه سال هر روز از دوز بالای این گونه داروها استفاده کرده‌اند، ۵۴ درصد بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری فراموشی هستند.

فرضیه‌های منفی زیادی در مورد ضدافسردگی‌های قدیمی، و داروهای مربوط به پارکینسون هم وجود دارد.

در همین زمینه دکتر سیمون ریدلی از مرکز پژوهش های آلزایمر در بریتانیا هشدار داده است که خطر بالای ابتلا به بیماری فراموشی با عواملی که باعث بروز آن می شود فرق دارد.

او گفت: «در پژوهشگران مطالعات اخیر متوجه شده‌اند که ارتباط مستقیمی بین استفادۀ طولانی مدت از این داروها و افزایش خطر ابتلا به فراموشی وجود دارد. این ارتباط لزوماً به این معنی نیست که این داروها فراموشی ایجاد می‌کنند بلکه استفاده از اینها می‌تواند در دراز مدت به ایجاد این بیماری و عوارض دیگر کمک کند.»

این مطالعات هنوز به طور قطعی ادعا نکرده‌اند که این داروها عامل اصلی ایجاد بیماری فراموشی هستند.

عوامل متعددی ممکن است به ابتلا به بیماری فراموشی کمک کنند. برای مثال کم خوابی هم نقش مؤثری در بروز بیماری فراموشی دارد و شاید افراد کم خواب با استفاده از داروهای خواب آور بیشتر در معرض این بیماری هستند.

پروفسور شلی‌گری، استاد و سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه جورج واشنگتن همچنین گفت که همه این داروها عملکرد ترکیبات شیمایی مغز را مختل می‌کنند و مانع از رسیدن این ترکیبات به سلول‌های عصبی مغز می‌شوند.

دانشمندان می‌گویند، از تجویز این گونه داروها برای به ویژه سالمندان باید اجتناب شود، چون مغزشان حساس‌تر و آسیب پذیرتر از سایرین است و بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری فراموشی هستند.

1 -آشنایی با انواع بمب اتم و نحوه کارکردشان . 2 - چگونگی تبدیل انرژی هسته ای به انرژی الکتریکی.

آشنایی با انواع بمب اتم و نحوه کارکردشان

 

 
 


گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org


بمب اتم، واژه‌ای است که در یک قرن اخیر درونمایه‌ی تحولات بسیاری در تاریخ بشر شده است. اما به واقع چرا یک بمب اتمی تا این اندازه ترسناک و کشنده است؟ بزرگ‌ترین جنگ تاریخ بشر که همان جنگ جهانی دوم است با نمایش قدرت بمب اتم در دو شهر ژاپنی هیروشیما و ناکازاکی که صدها هزار نفر را به کام مرگ کشید، پایان یافت.

رقابت برای دست یافتن به این سلاح مرگبار در آخرین روزهای جنگ جهانی و طی مسیری اشتباه توسط دانشمندان آلمانی باعث شد تا مسیر تاریخ آنگونه که امروز شاهد آن هستیم، رقم خورده و نیروهای متفقین پیروز نبردی چند ساله و جانفرسا باشند.

پس از پایان جنگ جهانی دوم و آغاز جنگ سرد، تلاش برای کنترل اشاعه‌ی استفاده از این سلاح‌ها آغاز شد و کشورهای ابرقدرت تلاش کردند تا سایر ملل را از سوق یافتن به سمت تولید سلاح‌های این چنین بازدارند.

این روزها نقشه‌ها و اطلاعات مربوط به طراحی بمب‌های اتمی به اندازه‌ای سری است که دولتمردان کشورهایی که این اطلاعات را در اختیار دارند تلاش می‌کنند تا این اطلاعات به دست سایر ملل یا افراد نرسیده و در این راستا خود تنها دارندگان این سیستم‌ها باشند.

البته باید به این موضوع اشاره کرد که ساخت بمب اتمی فرآیند چندان ساده‌ای نیست و نیازمند هزینه‌ی بسیار بالا، داشتن زیرساخت‌های مناسب و همچنین متخصصانی کاربلد است تا یک بمب اتمی را ایجاد کرده و مورد استفاده قرار دهند. در این مقاله سعی می‌کنیم تا ساختار مربوط به انواع بمب‌های اتم را که شامل دو نوع بمب مورد استفاده قرار گرفته از ابتدای تولد این اسلحه‌ی مرگبار است را تشریح کنیم.

دو ساختار موجود برای بمب‌های اتمی مربوط به ساختار جدید و قدیم این سلاح مرگبار است. ساختار قدیمی بمب‌های اتمی این روزها نیز مورد استفاده قرار گرفته و کاربرد دارد. ابتدا به سراغ ساختار قدیمی بمب‌های اتمی می‌رویم.

- بمب‌های قدیمی را با عنوان بمب‌های فیسیونی یا شکافت هسته‌ای هم می‌شناسند. حتی شماری از این سلاح با عنوان بمب اتمی نیز یاد می‌کنند که یادآور اولین بمب‌های مورد استفاده در پایان جنگ جهانی دوم است.

دانشمندان در بمب‌های اتمی قدیمی حجم زیادی از مواد شکافا یا شکافت پذیر را مورد استفاده قرار می‌دهند که معمولا این ماده اورانیوم است. اورانیوم قادر است در صورت تحریک، زنجیره‌ای از شکافت اتمی را ایجاد کند که نتیجه‌ی آن آزاد شدن مقدار بالایی از انرژی است که قدرت مخرب بمب اتمی ناشی از آن است.

شکافت هسته‌ای دقیقا همان چرخه‌ای است که در راکتور برای تولید انرژی مورد استفاده قرار می‌‌گیرد. البته باید به این موضوع اشاره کرد که خلوص اورانیوم مورد استفاده در راکتورهای اتمی با اورانیومی که در بمب اتمی مورد استفاده قرار می‌گیرد، متفاوت است.

به بیان بهتر خلوص ایزوتوپ مناسب برای انجام واکنش مورد استفاده در بمب اتمی از خلوص ایزوتوپ موثر مورد استفاده در راکتور‌های هسته‌ای بسیار بیشتر است.

با توجه به اینکه بشر تاکنون بیش از چندین بار بمب‌های اتمی قدیمی را مورد آزمایش قرار داده، تبعات استفاده از آن کاملا روشن است. وقوع انفجاری مهیب و انتشار مواد رادیواکتیو پس از انفجار را باید شناخته شده‌ترین اثر بمب‌های اتمی خواند.

قرار گرفتن در معرض امواج رادیواکتیو به اندازه ای خطرناک است که می‌تواند حتی قوی‌ترین انسان‌ها را نیز از پای درآورد. منبع انتشار مواد رادیواکتیو متفاوت است؛ اما همانگونه که روس‌ها تجربه‌ی انفجار در نیروگاه چرونوبیل را دارند، بسیاری از آثار مربوط به انتشار مواد رادیواکتیو به میزان گستردگی پخش شدن منابع انتشار این امواج مرتبط است.

به بیان بهتر با افزایش دامنه‌ی انفجار، مساحت انتشار مواد رادیواکتیو نیز افزایش یافته و در نتیجه خطر افزایش پیدا می‌کند. در صورتی که انفجار نزدیک به سطح انجام شده و بمب مورد نظر در ارتفاع بالا وارد چرخه‌ی انفجار نشود، اثر شدیدتر خواهد بود.

بطوریکه حجم بالایی از خاک یا آب یا هر ماده‌ای که سطح مورد نظر را تشکیل داده در قالب قارچی که پس از انفجار تشکیل می‌شود، آلوده به امواج رادیواکتیو شده و میزان آلودگی در محیط اطراف را بسیار افزایش خواهد داد. به بیان بهتر ذرات آلوده شده به عنوان منبعی برای انتشار هر چه بیشتر عمل خواهند کرد.

اثر چنین انفجاری را می‌توان در دامنه‌ی گسترده توسط ابزارهای دقیقی که توسعه یافته محاسبه کرد که نتایج بسیار متحیرکننده‌ای را از دامنه‌ی آلودگی در پی دارد.

- نوع دیگری از بمب‌های هسته‌ای با نام بمب‌های هیدروژنی شناخته می شوند نیز وجود دارند. به طور حتم هیچ یک از انواع بمب‌های اتمی مورد استفاده دوستدار بشریت نیستند، اما اگر روزی نبردی اتمی بین چند ملت درگرفت، بهتر است همگی از بمب‌های هیدروژنی استفاده کنند!

در بمب‌های هیدروژنی هیچ از یک مواد رادیواکتیو نظیر اورانیوم، پلوتونیوم یا توریوم دلیل اصلی ایجاد چرخه‌ی انفجار نیستند؛ بلکه سنگین‌ترین ایزوتوپ از ماده‌ای که به وفور روی کره‌ی زمین یافت می‌شود، دلیل اصلی ایجاد انفجاری مهیب است.

در بمب‌های هیدروژنی فرآیندی برعکس آنچه که در بمب‌های اتمی کلاسیک شاهد آن هستیم، روی می‌دهد؛ یعنی به جای شکافت هسته‌ای، شاهد همجوشی هسته‌ای هستیم.

درون بمب‌های هیدروژنی راکتور کوچک همجوشی هسته‌ای قرار گرفته که طی فرآیند درون آن، اتم دو ایزوتوپ هیدروژن که یکی دیتوریوم و دیگری تریتیوم است، در طی یک واکنش همجوشی قرار می‌گیرند و فشار وارد شده برای پیوند این دو ایزوتوپ به اندازه‌ای است که منجر به انفجار می‌شود.

در مورد بمب‌های هیدروژنی نیز باید به این موضوع اشاره کرد که تفاوت با راکتورهای همجوشی، در خلوص موادی است که درون راکتور قرار گرفته و منجر به ایجاد انفجار می‌شوند.

بمب‌های هیدروژنی نیز اقدام به انتشار امواج رادیواکتیو می‌کنند، اما در مقایسه با بمب‌های اتمی شکافت هسته‌ای یا همان بمب‌های اتمی قدیمی، نیمه‌ی عمر موارد رادیواکتیو ناشی از انفجار بمب‌های هیدروژنی بسیار کمتر است.

با وجود ایجاد مواد رادیواکتیو کمتر و اثرات کمتر پس از انفجار، قدرت بمب‌های همجوشی هسته‌ای یا همان بمب‌های هیدروژنی بسیار بیشتر است. با استفاده از این بمب‌ها می‌توان هدف مشخصی را مورد حمله قرار داد، بدون اینکه منطقه‌ی بزرگی برای مدت زمان طولانی غیرقابل سکونت شود.

- از سایر بمب‌های اتمی که جزو گروه بمب‌های جدید به شمار می‌روند باید به بمب‌های نوترونی اشاره کرد. بمب‌های نوترونی با نام سلاح‌های گرماهسته‌ای نیز شناخته می‌شوند و دلیل این موضوع تشعشع نوترون‌های پرسرعت به مقدار بسیار زیاد و با انرژی بالا است.

البته باید به این موضوع اشاره کرد که بمب‌های نوترونی همچنان دارای مقدار متنابهی اثر انفجاری و گرمایی هستند؛ اما تشعشع بالای نوترون‌های پرانرژی اصلی‌ترین اثر تخریبی این نوع بمب‌ها است.

نوترون‌های آزاد شده قادرند در انواع مواد ضخیم و محافظت کننده از گرما و انفجار نظیر زره‌های تانک نفوذ کرده و افرادی که درون تانک‌ها قرار دارند را از پای در بیاورند.

بعضا از سلاح‌های نوترونی به عنوان سلاح‌های ضد نفر نیز استفاده می‌شود. با استفاده از سلاح‌های نوترونی می‌توان به راحتی نفرات را بدون اینکه آسیبی به زیرساخت‌ها وارد شود، از پای درآورد.

همانطور که اشاره کردیم هدف بمب های نوترونی از بین بردن سربازانی است که درون تانک‌های زرهی قرار دارند. آمریکا در سال ۱۹۶۲ به دلیل ترس از تانک‌های زرهی شوروی سابق که جایی برای نفوذ امواج رادیواکتیو باقی نگذاشته بودند، اولین بمب نورترونی را آزمایش کرد.

- نوع دیگری از بمب‌ها که بسیار نوپا هستند مربوط به Salted Bomb با بمب‌های نمکی است. هدف اصلی از ساخت این نوع بمب‌ها انتشار امواج رادیواکتیو به طریقی است که ناحیه‌ی گسترده غیرقابل سکونت شود.

نام این نوع بمب برگرفته از اصطلاح Salt the Earth است که به معنای تبدیل منطقه‌ای از زمین به جایی است که خالی از سکنه باشد.

با توجه به اینکه ازدیاد نمک در یک ناحیه مسکونی می تواند منجر به خالی شدن آن منطقه از سکنه شود، از این‌رو نام این بمب نیز با توجه به قابلیتی که دارد، بمب نمکی انتخاب شده است. براساس اطلاعات ارائه شده هنوز نمونه‌ای از این بمب خطرناک ساخته و مورد آزمایش قرار نگرفته است.

تروریست‌ها و گروه‌های شبه نظامی نیز بعضا دست به دامان مواد رادیواکتیو شده و سلاح‌هایی را که با نام بمب‌های کثیف شناخته می‌شوند، ایجاد می‌کنند.

این بمب‌ها شباهتی به انواع بمب‌های اتمی نداشته و اثری از ایجاد فرایند شکافت یا همجوشی در آن‌ها نیست؛ بلکه معمولا مواد انفجاری در مجاورت مواد رادیواکتیو قرار می‌گیرد که این موضوع باعث می‌شود تا پس از انفجار، محیط مورد نظر در دامنه‌ی محدود به امواج رادیواکتیو آلوده شود.

برگرفته از : زومیت
 


موضوع: اندر چگونگی تبدیل انرژی هسته ای به انرژی الکتریکی

 

 
 

انرژی هسته‌ای واژه‌ای است که در سال‌های اخیر بسیار درباره‌ی آن شنیده‌ایم، چراکه استفاده از آن برای تولید انرژی الکتریکی به یکی از چالش‌های کشورمان تبدیل شده است. اما به واقع در نیروگاه‌های هسته‌ای و داخل راکتور چه فرآیندی برای تبدیل انرژی هسته‌ای به انرژی الکتریکی روی می‌دهد؟ با ما همراه باشید.


گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org


فرآیند تولید انرژی الکتریکی از انرژی هسته‌ای چرخه‌ی بسیار بلندبالایی دارد. اما آخرین مرحله از تولید انرژی که در نیروگاه هسته‌ای انجام می‌شود، تفاوت چندانی با نیروگاهی که در آن سوخت مورد استفاده زغال سنگ یا سوخت‌های فسیلی است، ندارد. تفاوت کلی سوخت هسته‌ای با سایر سوخت‌های مورد استفاده در نیروگاه‌ها که شامل انواع فسیلی است، در محدودیت این منابع سوختی است. البته باید به تفاوت آلودگی‌ها و شدت گازهای گلخانه‌ای منتشر شده نیز اشاره کرد.

همانطور که اشاره کردیم، فرآیند تولید سوخت هسته‌ای توسط اورانیوم با روش تولید انرژی الکتریکی توسط سایر سوخت‌های فسیلی تفاوت چندانی ندارد. برای تولید انرژی از یک منبع، باید مقداری انرژی به آن وارد کنیم تا ماده‌ی مورد نظر انرژی خود را به شکل بزرگ‌تر آزاد کند. برای مثال در زمان استفاده از زغال سنگ، این ماده در معرض انرژی حرارتی قرار گرفته و پس از شعله‌‌ور شدن انرژی آن آزاد می‌شود که از این انرژی برای بخار کردن آب و چرخاندن توربین‌ها استفاده می‌شود. تفاوت در منابع انرژی مورد استفاده برای تولید انرژی الکتریکی در میزان انرژی آزاد شده است. انرژی آزاد شده توسط سوخت هسته‌ای بسیار بیشتر بوده و می‌تواند مقدار بسیار بیشتری انرژی الکتریکی را تولید کند. برای آزاد کردن انرژی اورانیوم کافی است با فراهم کردن شرایط مورد نظر، امکان شکافت ه