1-داستان دکتر "نیکی"، پزشک ایرانی تبار2-پژوهش: برای شستن زخم ها آب‌نمک از آب و صابون بهتر است .

داستان دکتر "نیکی"، پزشک ایرانی تباری که قهرمان رسیدگی به مجروحان تیراندازی کالیفرنیا شد

پس از وقوع تیراندازی در یک مرکز خدمات به معلولین در شهر سن برناردینوی کالیفرنیا، تیم نیروهای رزمی ویژه دولتی به محل حادثه شتافتند. در این گروه یک پزشک متخصص شرایط بحرانی نیز وجود داشت. متخصصی نادر که کارش رسیدگی به مجروحان در مواقع شبیه به جنگ است.

به گزارش بازفید، دکتر مایکل نیکی، یک پزشک آمریکایی ایرانی تبار است و پس از شنیدن خبر حادثه با اتومبیل و تجهیزات شخصی خود به محل رفت.

کار این نوع پزشکان متخصص رسیدگی به افرادی است که جراحتشان نه بر اثر تک گلوله، بلکه بر اثر شلیک رگبار شبیه میدان جنگ است.

وقتی که دکتر نیکی به محل رسید اوضاع هنوز حاد بود. نیکی ششمین نفر در تیم نیروهای ویژه موسوم به "سوات" بود و با تفنگی در دست خود را به داخل ساختمان رساند.

این پزشک ایرانی الاصل اولین پزشکی بود که به افرادی که از ناحیه سر و سینه مجروح شده بودند، رسیدگی کرد. در کل ۲۱ نفر مجروح شده بودند که ۱۴ نفرشان جان باختند.

دکتر نیکی در یک کنفرانس خبری گفت: "شانس زنده ماندنشان کم بود. خیلی غم‌انگیز است وقتی که آدم می بینید همشهریانش به هیچ دلیلی جان می دهند."

تمامی اعضای نیروهای سوات آمریکا آموزش اولیه پزشکی دیده و تجهیزات کمک های اولیه همراه خود دارند اما پزشک های تاکتیکی برای رسیدگی به جراحت های خطرناک آموزش دیده اند که بیماران را بر اساس اولویت جراحتشان مورد رسیدگی قرار می دهند.

با افزایش حملات تیراندازی در آمریکا با استفاده از اسلحه های اتوماتیک نیاز به تخصص فوق بیشتر و بیشتر می شود. و به گفته یکی عضو تیم سوات، در موقعیت های اینچنینی حوادثی چون سن برناردینو و پاریس استثنایی هستند چرا که در آنها مهاجمان آماده بودند که به آغوش مرگ بروند.

مایکل نیکی، مهاجر ایرانی در آمریکا خود با وحشت جراحت در میدان جنگ بیگانه نیست. او پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران از مخالفان حاکمیت بود و دو سال را هم در جبهه جنگ ایران و عراق خدمت کرد.

او یکی از معدود پزشکانی بود که به دلیل تخصصش امکان ورود به محل حادثه تیراندازی در کالیفرنیا را یافت.

پژوهش: برای شستن زخم ها آب‌نمک از آب و صابون بهتر است

بر اساس نتایج یک تحقیق جدید استفاده از آب‌نمک برای تمیز کردن برخی زخم ها بهتر از آب و صابون است.

محققان دانشگاه مکمستر کانادا در ژورنال پزشکی نیو انگلند نوشته اند که نه تنها آب‌نمک برای تمیز کردن شکستگی های باز بهتر است، بلکه به میزان قابل توجهی ارزان تر است. این برای بسیاری در کشورهای در حال توسعه خبر خوبی است.

دکتر باندری سرپرست این پژوهش، که خود یک استاد جراحی در دانشکده پزشکی مکمستر است، می گوید همه زخم ها باید تمیز شوند اما شواهد نشان می دهد که تمیز کردن زخم ها با صابون از تمیز کردن آنها تنها با آب بهتر نیست، نتیجه ای که انتظار آن نمی رفت.

پژوهشگران در این تحقیق ۲۴۰۰ نفر را که دچار شکستگی های باز در پا و یا دست بودند بررسی کردند و شستن زخم ها با آب و صابون و با محلول آب‌نمک را با سه فشار مختلف آب بررسی کردند.

آنها دریافتند که شستن با آب‌نمک و با فشار پایین در جلوگیری از عفونت موثر تر بود و نیاز به جراحی بیشتر را کاهش داده است.

به گفته پژهشگران استفاده از آب‌نمک به جای آب و صابو

تماشای زیاد تلویزیون قدرت یادگیری را کم می کند

نتایج یک پژوهش جدید نشان می دهد تماشای زیاد تلویزیون، مغز را فرسوده خواهد کرد.

به گزارش یونایتدپرس اینترنشنال، پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو در پی یک تحقیق طولانی، که نتایج آن در نشریه انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است، متوجه شده اند که تماشای تلویزیون در اوایل سن بلوغ به مدت دو ساعت یا بیشتر، با کاهش توان یادگیری در میانسالی ارتباط دارد.

در میان این افراد، آن کسانی که کمتر ورزش می کردند، وضعیتی حتی بدتر در آزمایش های یادگیری داشتند. فعالیت بدنی برای حفظ قدرت یادگیری و سلامت مغز مهم است، از این رو پژوهشگران چندان تعجب نکردند.

پرسش این است که معنای آن برای یک فرد ۵۰ ساله چیست؟ آیا در مسیر تغییرات بیشتری قرار می گیرد یا تفاوتی نمی کند.

این پژوهش با تجزیه و تحلیل اطلاعات دریافتی از ۳۲۴۷ بزرگسال که در سال ۱۹۸۵ بین ۱۸ و ۳۰ سال داشتند و به این مطالعه پیوستند، انجام شده است. هر شرکت کننده هم بیش از سه بار بین آغاز و پایان مطالعه در سال ۲۰۱۱ ارزیابی شده است.

پژوهشگران متوجه شدند حدود ۱۱ درصد شرکت کنندگان،  افرادی که در طول روز سه ساعت یا بیشتر تلویزیون تماشا می کنند، توان یادگیری شان کاهش یافته است.شانزده درصد از شرکت کنندگان با فعالیت بدنی پایین نیز نمرات کمتری داشتند.

حدود چهار درصد شرکت کنندگان که هم "فعالیت بدنی پائین" داشتند و هم به "تماشای زیاد تلویزیون" می پرداختند، افرادی بودند که کارآیی کمتری در آزمایش های یادگیری نشان دادند.

برخی پژوهشگران اشاره کردند که هنوز معلوم نیست آیا تلویزیون موجب پائین تر بودن توان یادگیری می شود یا خیر، زیرا پژوهشگران میزان کارایی یادگیری افراد را در آغاز مطالعه اندازه نگرفتند و آثار نشستن های طولانی بر سلامت نیز هنوز بطور دقیق درک نشده است.