کهکشانی خارج از منظومه شمسی که اکسیژن دارد کشف شد! +تصاویر
4 فروردین 1399 07:0
آرزوی دیرینه مردم این است که به
کشف و استعمار فضایی فراتر از کهکشانمان بپردازند، اما شرط اول تحقق این
رویا حضور اکسیژن است. برای انجام این کار حتی اگر تمام و کمال به مسائل
فنی توجه داشته باشید، مشکلات دیگری نیز وجود دارد. یکی از این مشکلات این
است که مردم باید نفس بکشند و اکسیژن لازم برای حفظ زندگی بشر تا به حال در
خارج از کهکشان ما پیدا نشده است.
براساس گزارشی که اخیراً در روزنامه دیلی میل منتشر شده است، ستاره
شناسان برای نخستین بار مولکول‌های اکسیژن را در یک کهکشان خارج از منظومه
شمسی رصد کردند.
اکسیژن اتمی (O2) سومین عنصر رایج موجود در جهان است که در پشت هیدروژن و
هلیوم قرار دارد. با توجه به این، دانشمندان مدتها است که معتقدند که باید
بتوانند اکسیژن مولکولی را در فضایی خارج از کهکشان ما پیدا کنند اما
قبلاً هرگز نتوانسته‌اند این کار را انجام دهند.
اکنون، جونجی وانگ ( Junzhi Wang) و تیمی از ستاره شناسان از رصدخانه
نجوم شانگهای، حضور اکسیژن قابل تنفس را در یک کهکشان معروف به مارکارین
231 (Markaryan 231)، با فاصله ای بیش از نیم میلیارد سال نوری از زمین، در
نزدیکی صورت فلکی دب اکبر شناسایی کرده‌اند. به گزارش رصدخانه نیوز،
کهکشان مارکارین نزدیکترین کهکشان به خودمان است که حاوی یک کوازار و
همچنین یک یا دو سیاه چاله کلان جرم است.
کشف موج نور در تلسکوپ 30 متری IRAM در گرانادا، اسپانیا گرفته شد. این
کشف، به دانشمندان کمک کرد تا شواهدی از اکسیژن مولکولی موجود در کهکشان
مارکارین 231 را نیز کشف کنند، اکسیژنی که برای اولین بار در خارج از
کهکشان راه شیری یافت می‌شود.
رصدخانه IRAM Pico Veleta در گرانادا، اسپانیا. عکاس خوان دو دیوس سانتاندر ولا.
آنها کشف خود را با تجزیه و تحلیل امواج نوری که از آن کهکشان توسط این
تلسکوپ به زمین ارسال میشد، بدست آوردند. جالب آنکه به طور معمول وجود
اکسیژن و گازهای دیگر در اتمسفر زمین، بررسی دقیق امواج نوری از کهکشان‌های
دوردست را سخت‌تر می‌کند. این امواج نوری به طور معمول توسط عناصر گازی
مختلف جذب یا به وسیله آنها به سمت دیگری تابیده می‌شوند و به همین دلیل
بررسی دقیق آنها غیر ممکن است.
کهکشان راه شیری. عکس توسط ناسا
اما امواج نوری «مارکاریان ۲۳۱» از یک شی آسمانی شبه ستاره‌ای کوازار
(QSO) تابیده شده‌اند. کوازارها یا اشیا شبه ستاره‌ای طبقه‌ای از اشیاء
فراتر از کهکشان راه شیری هستند که از نظر بصری شبیه ستاره هستند اما طیف
نوری که می‌تابانند قرمز است. آنها منابع امواج رادیویی قدرتمند و شبیه
ستاره هستند.
دریافت امواج نور از دو نقطه مختلف انجام شد که یکی از آنها توسط تلسکوپ
۳۰ متری IRAM در گرانادا اسپانیا و دیگری تلسکوپ Northern Extended
Millimeter Array در کوه‌های آلپ فرانسه بود. در نتیجه، آنها تابشی را در
طیف آن کهکشان با طول موج 2.52 میلی متر پیدا کردند که این خود نشانگر
اکسیژن مولکولی است.
زمینه ژرف هابل؛ کهکشان های دوردست که از طریق تلسکوپ هابل مشاهده شده‌اند. تخمین زده می‌شود که جهان دارای 200 میلیارد کهکشان باشد.
گری ملنیک (Gary Melnik)، اخترفیزیک در مرکز اخترفیزیک
هاروارد-اسمیتسونیان، که عضو تیمی که به این نتیجه رسید، نبود می‌گوید برای
اینکه کاملاً تأیید کنیم که تابش تیم شانگهای بخاطر وجود اکسیژن است، آنها
باید طول موج دیگری را از این مولکول پیدا کنند. این آزمایش ممکن است ساده
تر از آنچه بنظر میرسد انجام شود، اما مساله اینجاست که سایر مولکول‌ها
نیز می‌توانند در این طول موج تابش کنند. آنها برای تأیید یافته‌های خود،
تعداد زیادی از ملکول‌های دیگری که تشعشع را در طول موج مشابهی از خود
ساطع می‌کنند مورد مطالعه قرار دادند. آنها دریافتند که هیچکدام از آنها به
جز اکسیژن قبلاً در فضا یافت نشده‌اند.
با توجه به بررسی ها، دانشمندان تخمین زدند اکسیژن موجود در کهکشان
«مارکاریان ۲۳۱» احتمالاً ۱۰۰ بار بیشتر از مقدار رصد شده در کهکشان راه
شیری است. علاوه بر زمین، اکسیژن در دو بخش دیگر از کهکشان راه شیری، در
سحابی اورایِن و ابر رو مارافسای کشف شده است، اگرچه حضور این عنصر در هر
دو مکان نادر بوده است. برخی دانشمندان اظهار داشته‌اند دلیل وجود اکسیژن
بین ستاره‌ای وجود مولکول‌های آب و اکسیژن در ذرات گرد و غبار است که این
موضوع نیز بخشی از چیزی می باشد که این کشف جدید را بسیار شگفت‌انگیز
می‌کند.
تیم جونزی امیدوار است که انجام تحقیقات بیشتر به آنها کمک کند تا
اطلاعات بیشتری در رابطه با نقش وجود اکسیژن در شکل گیری و پیشرفت
کهکشان‌ها و چگونگی تأثیر آن در ایجاد محیط لازم برای شکل گیری زندگی کسب
کنند.
وجود میلیاردها تن یخ روی یکی از سیاره‌های نزدیک به خورشید، موجب شگفتی دانشمندان شده است.
به گزارش مشرق،
کارشناسان اعلام کرده اند در مطالعه‌ای شگفت انگیز این امکان وجود دارد که
نزدیکی مدار سیاره تیر به ستاره خورشید سبب تولید یخ بر روی این سیاره
می‌شود. با توجه به نزدیکی سیاره تیر به ستاره خورشید، این سیاره دارای
درجه حرارت بسیار بالا و سوزانی است، اما مطالعه دانشمندان پارادوکسی
منحصربه فرد و باورنکردنی به وجود آورده است.
تجزیه و تحلیل از شیمی سطح سیاره نشان
می‌دهد که گرمای سیاره تیر می‌تواند سبب تولید یخ برسطح سیاره شود. بنا بر
مطالعه‌های دانشمندان دمای روز برسطح سیاره تیر تا ۴۰۰ درجه سلیسیوس افزایش
می‌یابد، اما برسطح این سیاره‌ها دهانه‌هایی وجود دارند که از تابش نور
مستقیم خورشید دور هستند و در نتیجه تشکیل یخ برروی این دهانه‌ها امکان
پذیر است.
بنابر مطالعه دانشمندان دمای دهانه‌های حاوی یخ سیاره تیر تا منفی ۲۰۰
درجه سلیسیوس میرسد. کارشناسان این یافته‌ها را با استفاده از داده‌های
کاوشگر فضایی MESSENGER به دست آورده اند که در به بررسی سطح سیاره،
ژئوشیمی و حرکت سیاره پرداخته بود.
کارشناسان ناسا اعلام کرده اند کشف وجود یخ
در سیاره تیر به یک دهه پیش باز می‌گردد، اما تاکنون درخصوص چگونگی ایجاد
یخ بر سطح این سیاره اطلاعاتی در دست نبود. مطالعه جدید نشان می‌دهد آب
می‌تواند حتی بر روی سیاره‌ای با درجه حرارت بالا به شکل بلور یخ تشکیل
شود.
کاوشگر MESSENGER ناسا در سال ۲۰۱۱ در ماموریت تیر به دور سیاره گردش و وجود یخ در قطب‌های سیاره را شناسایی کرده است.
کارشناسان از جمله دلایل ایجاد یخ برسطح
سیاره تیر را وجود مواد معدنی در آن می‌دانند. گروه‌هایی از اکسیژن پیوند
یافته و اتم‌های هیدروژن که به نام هیدروکسیل شناخته می‌شوند در ایجاد یخ
در سطح سیاره اثر گذار هستند. پروتون‌های تولید شده در اثر بادهای خورشیدی
به میزان فراوان بر سطح سیاره تیر برخود می‌کنند، زیرا میدان مغناطیسی فوق
العاده قوی برای دفع این ذره‌ها وجود ندارد. این پروتون‌ها هم در تشکیل
میلیاردها تن یخ آب در چاله‌های یخ زده در قطب شمال سیاره تیر اثر گذار
هستند.
میدان مغناطیسی می‌تواند سبب حرکت پروتون
در سراسر سیاره تیر شود و به این ترتیب پروتون‌ها در خاک و گروه‌های
هیدروکسیل وارد می‌شوند و تحت گرمای خورشید گروه‌های هیدروکسیل دارای انرژی
شده و به یکدیگر برخورد می‌کنند. این برخوردها منجر به شکل گیری مولکول آب
می‌شود. مولکول آب از نسبت هیدروژن و اکسیژن به دست می‌آید. در اثر این
فعل و انفعال شیمیایی، هیدروژن مازاد تولید شده به اتمسفر سیاره تیر
می‌رود.
درباره مولکول‌های آب به دست آمده، برخی از
آنها در اثر نور خورشید تجزیه شد و به عنصرهای اولیه خود تبدیل می‌شوند و
سایر مولکول‌های آب از سطح سیاره فرار کرده وارد فضا می‌شوند و درنهایت
مقداری از مولکول‌های آب روی قطب‌های سیاره تیر باقی می‌مانند.
کارشناسان اعلام کرده اند بنابر نوعی فرآیند شیمیایی منحصربه فرد،
مولکول‌های آب باقی مانده در سطح سیاره تیر در اثر مرور زمان به یخ تبدیل
می‌شوند.
مدل شبیه سازی شده به وسیله کارشناسان نشان
می‌دهد در طی ۳ میلیون سال، در سیاره تیر حدود ۱۰ تریلیون تن متریک یخ آب
جمع شده است که حدود تقریبی ۱۰ درصد از سطح سیاره تیر است. بخش دیگری از
یخ‌های موجود برروی سیاره تیر امکان دارد در اثر برخورد اجسامی، چون سیاره ک
ها، دنباله دارها و یا برخورد شهاب سنگ‌ها به وجود آمده باشد.
به گفته محققان، سیاره تیر و کره ماه
همواره به وسیله شهاب سنگ‌ها مورد اصابت قرار می‌گیرند و کارشناسان وجود
بخشی از مولکول‌های آب بر روی سیاره تیر و کره ماه را به دلیل برخورد شهاب
سنگ‌های حاوی مولکول‌های یخ می‌دانند. بیشتر بخوانید: کرونا؛ ماموریت‌های آژانس فضایی اروپا را به تعویق انداخت
