I
استفاده از دو درون‌کاشت (ایمپلنت) ارتباط بین دو سوی نخاع قطع شده را بار دیگر برقرار می‌کند
استفاده از
تراشه‌های درون-کاشت (ایمپلنت) در مغز دو میمون فلج، به این حیوانات امکان
داده است تا حرکت پاهای خود را کنترل کنند و راه بروند.
پژوهشگران
مدرسه پلی‌تکنیک فدرال در لوزان، سوئیس، با انجام دو عمل جراحی، تراشه‌هایی
را در مغز دو میمون ماکاک فلج قرار دادند و یکی از این دو حیوان پس از شش
روز و دیگری ظرف دو هفته قدرت حرکت پاهای خود را به دست آورد. این عمل
باعث افزایش امید به درمان بیماران قطع نخاعی شده است.
اعضای این
گروه پژوهشی در توضیح روش خود گفته‌اند که دو تراشه کامپیوتری به صورت رابط
بین مغز و نخاع عمل می‌کنند. نقش این دو تراشه فراهم کردن امکان مبادله
علایم عصبی بین مغز و نخاع دو حیوان است.
ارتباط بین دو تراشه از
طریق یک کامپیوتر صورت می‌گیرد و به علائم ارسالی از مغز امکان می‌دهد تا
با "جهش" از فراز محل قطع نخاع، کنترل مغز بر اعصاب حرکت دهنده عضلات پا را
بار دیگر برقرار سازد.
به این ترتیب، فرمان ارسالی از مغز بار دیگر
از طریق نخاع، اعصاب هدایت کننده عضلات پا را تحریک کرده و این عضلات را به
حرکت وا می‌دارد.
گرگوار کورتین، استاد مهندسی اعصاب در پلی تکنیک
لوزان، گفته است که "راز اصلی این روش در این است که ما عضلات مورد نظر
حیوان را به نحوی تحریک می‌کنیم تا بتواند پاهایش را به حرکت در آورد."
ماکت مغز میمون (به صورت شفاف) و محل نصب تراشه
این گروه تحقیقی در گذشته هم روش مشابهی را بروی موش
انجام داده بود. در آن تحقیقات، موش‌های فلج قادر شدند حرکت کنند و حتی از
پله بالا بروند.
در مورد انسان هم، از الکترودها و درون کاشت‌ها
برای بازگرداندن قدرت حرکت به دست و پا استفاده شده اما تفاوت روش گروه
سوئیسی با روش‌های دیگر در این است که برای نخستین بار، این مغز میمون است
که کنترل کامل عضلات را در اختیار می‌گیرد. و البته به شکل "بی‌سیم (وای
فای)."
فلج اندام‌ها غالبا نتیجه حوادثی است که به قطع نخاع منجر
می‌شود و ارتباط بین مغز و سایر اندام‌ها را قطع می‌کند. محل قطع نخاع
میزان "فلجی" بیمار را تعیین می‌کند و هرچه این محل بالاتر باشد، میزان
فلجی بیشتر است. قطعی میانه نخاع معمولا باعث فلج پاها و قطعی نخاع در
نقطه‌ای بالاتر باعث فلج دست و پا می‌شود.
در روش جدید، دو تراشه
رابط به کار می‌رود که شامل یک حسگر برای ارسال علائم مغزی و یک محرک عصبی
در نخاع است. این دو تراشه در دو سوی محل قطع نخاع نصب می‌شود و عملا به
صورت پلی برای بین دو طرف عمل می کند.
درون‌کاشت اول به اندازه یک
سکه با قطر حدود دو سانتیمتر است که روی غشاء حرکتی مغز قرار می‌گیرد و این
همان محل تصمیم‌گیری مغز در مورد راه رفتن است. این درون‌کاشت علایم
ارسالی شامل فرمان راه رفتن را دریافت و ارسال می‌کند. اگرچه ممکن است فردی
دچار قطع نخاع باشد، اما مغز او همچنان به راه رفتن و صدور دستور حرکت
"فکر می‌کند" و دستور راه رفتن را می‌دهد.
در افراد سالم، این علائم
مغزی با عبور از نخاع، به اعصاب محرکه عضلات پا می‌رسد و پاها را به حرکت
وا می‌دارد. در روش درمانی جدید، این علایم به صورت بی‌سیم به یک کامپیوتر
ارسال می‌شود و کامپیوتر با تبدیل آنها به علایم کامپیوتری، آنها را برای
تراشه دوم می‌فرستد. درون‌کاشت، یا همان تراشه نخاعی، براساس دستور
دریافتی، با ارسال چند پالس برقی، عصب مورد نظر را وادار می‌کند تا عضلات
پا را منقبض کرده و باعث حرکت شود.
به گفته گروه تحقیقاتی ناظر در
دانشگاه بوردو، میمون‌های درمان شده قادر بودند کمابیش بلافاصله پس از
تحریک تراشه مورد نظر راه بروند بی آنکه به آموزش خاص یا درمان فیزیوتراپی
نیاز داشته باشند. در عین حال، آنان گفته‌اند که کاربرد این روش در انسان
به "تفکر" بیشتری نیاز دارد.
قطار مگلو خط چو شینکانسن در ژاپن، سریع‌ترین قطار در دنیا است.
ژاپن
قصد دارد با استفاه از قطار مگلو جدیدِ خود که سال گذشته رکورد سرعت
قطارها را شکست و با سرعتی برابر با 602 تا 603 کیلومتر در ساعت حرکت کرد،
اعتبار راه‌آهن این کشور را احیا کند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به
نقل از پرس تی‌وی، قطارهای مگلو یا ماگلو، قطارهایی هستند که به طور شناور
در هوا و با فاصلۀ کمی از ریل، حرکت می‌کنند. این قطارها در واقع برای
حرکت خود از نیروی الکترومغناطیسی استفاده می‌کنند، بنابراین می‌توانند با
سرعت‌هایی نزدیک به هواپیما حرکت کنند.
براساس
گزارش شبکۀ خبری سی‌ان‌ان امریکا در سال 1964 میلادی که ژاپن میزبان
مسابقات المپیک تابستانی بود، افتتاح خط راه‌آهن سریع‌السیر شینکانسن که
رکوردار سرعت قطارها در دنیا شد، راه‌آهن این کشور را با توجهات بین‌المللی
مواجه کرد.
توکیو، پایتخت ژاپن، در سال 2020 بار دیگر
میزبان مسابقات المپیک تابستانی خواهد بود و به نظر می‌رسد قطار جدید این
کشور بار دیگر اعتبار راه‌آهن این کشور را افزایش خواهد داد.
این
قطار مگلو سال گذشته در نزدیکی کوه فوجی رکورد شکست و 374 مایل (حدود 602
کیلومتر) در ساعت حرکت کرد. این قطار یک هفته پیش از این رکوردشکنی 366
مایل (حدود 589 کیلومتر) در ساعت حرکت کرده‌بود که این سرعت خود رکورد
جدیدی بود.
در حال حاضر قطارهای مگلو با سرعت‌های پایین‌تری در شهرهای شانگهای و چانگشای چین و اینچئونِ کرۀ جنوبی در حال فعالیت هستند.
قرار است خط مگلو چو شینکانسن، توکیو را به شهر جنوبیِ ناگویا متصل کند و سفر در این خط تنها 40 دقیقه به طول بیانجامد.
با
توجه به فاصلۀ حدود 256 کیلومتری میان این 2 شهر و با درنظر گرفتن زمانی
که برای سوار شدن به هواپیما در فرودگاه تلف می‌شود، استفاده از این قطار
از سفر با هواپیما سریع‌تر و بهصرفهتر خواهد بود.
ژاپن همچنین طرح‌هایی برای گسترش خط مگلو چو شینکانسن تا شهر اوساکا دارد.
این قطار با 16 واگن قادر به انتقال یکهزار مسافر است.
پروژۀ
قطارهای مگلو ژاپن از سال 1997 در حال اجرای آزمایشات مختلف است. ژاپنی‌ها
در طی سالها به سرعتی برابر یا 550 کیلومتر رسیده‌بودند، اما اعلام کردند
تا زمانی که به امنیت کامل در سفر این‌گونه قطارهای فوق‌سریع دست‌نیابند،
به آزمایش ادامه خواهند داد.
دریای راس بزرگترین زیستگاه حفاظت شده حیات دریایی دنیا اعلام شد
28 اکتبر 2016 - 07 آبان 1395
پنگوئن آدلی در دریای راس
نمایندگان اتحادیه اروپا و ٢٤ کشور دیگر دریای راس در قاره جنوبگان را به عنوان زیستگاه حفاظت شده حیات دریایی اعلام کردند.
ماری
مک‌کالی وزیر خارجه نیوزیلند اعلام کرد کمیسیون حفظ منابع زنده دریایی
قاره جنوبگان، در جلسه خود که در هوبارت استرالیا برگزار شد به اتفاق آرا
دریای راس را منطقه محافظت شده اعلام کرد.
طرفداران حفظ محیط زیست از
این تصمیم برای محافظت از دست‌نخورده‌ترین زیست‌بوم دریایی دنیا استقبال و
اظهار امیدواری کردند که تصمیم مشابهی در دیگر آبهای بین‌المللی اتخاذ
شود.
دریای راس خلیج عمیقی در اقیانوس منجمد جنوبی است و ١.٥ میلیون
متر مربع از این دریا در ٣٥ سال آینده از صید و ماهیگیری تجاری محافظت
خواهد شد.
این دریا فقط دو درصد اقیانوس منجمد جنوبی را تشکیل می‌دهد
اما زیستگاه ٣٨ درصد پنگوئن‌های آدلی، سی درصد مرغان باران و شش درصد
نهنگ‌های مینک قطب جنوب است.
یک نهنگ مینگ در دریای راس
این منطقه از نظر تامین مواد مغذی اعماق اقیانوس که با
جریان‌های آبی به دیگر نقاط جهان برده می‌شود اهمیت اساسی در حیات در کره
زمین دارد.
دریای راس همچنین محل زندگی شمار عظیمی کریل (سخت‌پوستی
کوچک شبیه میگو) است که غذای اصلی نهنگ‌ها و فُک‌ها را تشکیل می‌دهد. صید
بیش از حد و تغییرات آب وهوایی تاثیر قابل توجهی بر جمعیت کریل‌ها گذاشته و
باعث نگرانی شده است.
این تصمیم برای محققان و دانشمندان هم خبر
خوبی است چون با توجه به این که دریای راس تقریبا از دست‌اندازی های بشر در
امان مانده، به مثابه یک آزمایشگاه طبیعی است.
این طرح که آمریکا و
نیوزیلند آن را ارائه کرده بودند پس از سالها مذاکره به تصویب رسیده و بر
اساس آن دریای راس منطقه "بهره‌برداری ممنوع" اعلام شده؛ به این معنی که در
٣٥ سال آینده ذخایر معدنی و منایع جانوری و گیاهی آن نباید مورد استفاده
تجاری و صنعتی قرار گیرند.
اما در مناطقی خاصی از این دریا صید کریل و دندان‌ماهی برای مقاصد تحقیقاتی مجاز خواهد بود.
پنگوئن آدلی در میان یخ‌های دریای راس
لوییس پیو "نگهبان اقیانوس‌های" سازمان ملل با ابراز
"شعف" از این تصمیم گفت این بزرگترین منطقه محافظت شده دنیا، چه آبی و چه
خاکی، خواهد بود.
آقای پیو سالها برای محافظت از این منطقه تلاش و
با شنا در آبهای سرد دریای راس سعی در جلب توجه جهانی به این منطقه دنیا
کرده و سرانجام موفق شد روسیه را متقاعد کند که به این توافق رضایت دهد.
در مذاکرات سال گذشته روسیه تنها کشوری بود که که به اجماع دیگر کشورها ملحق نشد اما روسیه امسال با کشورهای دیگر هم‌صدا بود.
ولادیمیر
پوتین سال ٢٠١٧ را سال اکولوژی و همچنین مجمع‌الجزایر فرانتس یوزف در
اقیانوس منجمد شمالی را نیز منطقه محافظت شده اعلام کرده است.
یکی از
نکات مورد بحث طول مدت محافظت از دریای راس بود. چین پیشنهاد کرده بود مدت
این محافظت بیست سال باشد اما کشورهای دیگر با در نظر گرفتن طول عمر
جانداران این منطقه بیست سال را بسیار کوتاه دانستند و سرانجام بر سر سی و
پنج سال به توافق رسیدند
جمعیت حیات وحش دنیا 'در ۴۰ سال ۵۸ درصد کاهش یافته'
27 اکتبر 2016 - 06 آبان 1395
یک گزارش جدید خاطر نشان می‌کند که جمعیت حیات وحش دنیا از سال ۱۹۷۰ به این سو ۵۸ درصد کاهش یافته است.
صندوق
جهانی طبیعت و انجمن جانورشناسی لندن در گزارشی گفته‌اند که اگر چنین
روندی ادامه یابد، زندگی دو سوم مهره‌داران تا سال ۲۰۲۰ تحت تاثیر قرار
خواهد گرفت.
این آمار نشان می‌دهد که جانداران رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و زمین‌های مرطوب بیشترین لطمه را دیده‌اند.
در این گزارش آمده که جمعیت گونه‌های آب شیرین از سال ۱۹۷۰ به این سو، ۸۱ درصد کاهش داشته است.
فعالیت‌های
انسانی از قبیل تخریب زیستگاه‌ها، تجارت حیوانات وحشی، آلودگی هوا و
تغییرات آب و هوایی روی روند کاهش جمعیت حیات وحش دنیا اثر گذاشته است.
دکتر
مایک بارت، از مدیران صندوق جهانی طبیعت گفته است که در صورت ادامه وضعیت
فعلی، جمعیت حیات وحش دنیا به سیر نزولی خود ادامه خواهد داد. او گفت "ما
به نقطه‌ای رسیده‌ایم که دیگر بهانه‌ای برای ادامه راه و روش فعلی وجود
ندارد."
او گفت "ما دلایل کاهش جمعیت حیات وحش را می‌دانیم و از
تاثیر زندگی انسان‌ها بر طبعیت و جمعیت حیات وحش آگاهیم و وقت آن رسیده که
کاری بکنیم."
محققان این گزارش اطلاعات جمع‌آوری شده از چهار هزار گونه مختلف جانوری (پرنده، ماهی، پستان‌دار، دوزیست و خزنده) را بررسی کرده‌اند.
تعداد فیل‌های آفریقایی به دلیل شکار به شدت کم شده
چنین گزارشی هر دو سال یکبار منتشر می‌شود و هدف آن ارزیابی وضعیت حیات وحش دنیا است.
در این گزارش همچنین به کاهش تعداد فیل‌های آفریقایی به دلیل کشتار آنها برای فروش عاج اشاره شده است.
