50 روش برای شکوفایی استعداد کودکان

50 روش برای شکوفایی استعداد کودکان

دوران کودکی همواره به عنوان بهترین و شادترین دوره زندگی انسان شناخته شده است. کودکی دنیائی از معصومیت و پاکی در کنار شادی و سبکبالی را در ذهن تداعی می کند. بسیاری از بزرگسالان در کشاکش سختی ها و مشکلات زندگی با یاد کردن از دوران خوش کودکی خود، دمی از غم زمانه فارغ می شوند و بر بال خاطرات به دنیایی کوچ می کنند که در آن از فشار مسئولیت و مرارت خبری نیست و مسلماً آرزوی هر پدر و مادری فراهم کردن یک چنین دوران کودکی ای برای فرزند دلبندشان خواهد بود.

اما مسئله اینجاست که شادی و نشاط آموختنی نیست و شکوفایی استعدادهای او هم نباید بدون در نظر گرفتن علائق او باشد. شاید شما نتوانید به فرزند خود یاد بدهید که خوشحال باشد ولی فراهم کردن امکانات و بستر مناسب برای خوشبختی و شاد زیستن فرزند، هدیه ای است که فقط شما می توانید به فرزندتان بدهید. در همین رابطه با مطالبی که در این ایمیل مرور خواهید کرد ما روشهایی را به شما پیشنهاد می کنیم که می توانند شما را در فراهم کردن این خوشبختی در سایه ی به ظهور رساندن استعدادهای خدادادی او، به فرزندتان یاری دهند.

1. به فرزند خود اجازه دهید علائق خود را کشف کند. به بازی ها و فعالیتهایی که او انتخاب می کند توجه نشان دهید. این گونه بازیها می تواند اطلاعات بسیاری درباره استعدادهای نهفته فرزندتان در اختیار شما قرار دهد.

2. فرزند خود را روی طیف وسیعی از تجارب قرار دهید. این امر باعث فعال شدن استعدادهای نهفته می گردد. فکر نکنید چون او علاقه ای نشان نمی دهد، بنابراین استعدادی هم در آن زمینه ندارد.

3. بگذارید مرتکب اشتباه شود. اگر همه کارها را به طور کامل و بی نقص انجام دهد، هرگز برای کشف و گسترش یک استعداد، خطر نخواهد کرد.

4. سؤال بپرسید. با پرسیدن سؤالهای اساسی از قبیل: چرا آسمان آبی است؟ به کودک خود کمک کنید تا با شگفتیهای دنیا مواجه شود. به اتفاق هم پاسخ سؤال را بیابید.

5. پروژه های خانوادگی ویژه ای را طرح ریزی نمایید. فعالیتهای مشترک می تواند استعدادهای جدید را بیدار کند و گسترش دهد.

6. کودک را مجبور به یادگیری نکنید. این امید که برای پیشرفت و رشد دادن استعدادهای کودکان، باید هر روز درسهای خاصی را به آنان آموخت، ممکن است آنان را مضطرب یا دلزده سازد.

7. انتظارات سطح بالایی داشته باشید، اما این انتظارات باید واقع بینانه باشند.

8. در انجام کارها، کودک خود را سهیم کنید. بگذارید او با انجام کارها موفقیت را در ذهن خود مجسم کند. بگذارید ببیند که شما درگیر فعالیتهای معنادار هستید و به او اجازه دهید درگیر این فعالیتها شود.

9. محیطی را فراهم آورید که به لحاظ تحریکات حسی غنی باشد. مواد و اسبابهایی را در خانه قرار دهید که حواس کودک را تحریک می کنند، موادی از قبیل: نقاشی با انگشت، آلات موسیقی و عروسک های خیمه شب بازی.

10. شور و اشتیاق خود را به یادگیری فعال حفظ کنید.

11. کودک خود را با برچسب زدن به او محدود نکنید. این برچسبها ممکن است شرایطی را به او تحمیل نماید که با استعدادهای ذاتی اش همخوانی ندارند.

12. به عنوان خانواده و با یکدیگر به بازی بپردازید.

13. برای فعالیتهایی نظیر خواندن، گوش دادن به موسیقی و صحبت کردن برنامه زمانی منظم در نظر بگیرید.

14. موادی را برای کودک در نظر بگیرید که همواره بتواند با رجوع به آنها به دنیای خود دسترسی داشته باشد.

15. بگذارید فرزندتان به فعالیتهای گروهی که مورد علاقه اش هستند، بپردازد.

16. برای پرورش خلاقیت کودک خود داستانهای طنز آمیز برایش بخوانید.

17. فعالیتهایی را که فرزندتان انجام می دهد مورد انتقاد یا قضاوت قرار ندهید. اگر احساس کند مورد ارزشیابی قرار می گیرد، احتمالا" شکوفاسازی استعدادهای خود را پیگیری نخواهد کرد.

18. با کودک خود بازی کنید و از این طریق سرزندگی و شوخ طبعی خود را به او نشان دهید.

19. خانواده را در موفقیتهای خود سهیم کنید. درباره اتفاقات خوشایندی که طی روز اتفاق افتاده اند، صحبت کنید تا عزت نفس او از این طریق افزایش یابد.

20. کاری کنید که فرزندتان به کامپیوتر خانه، مدرسه یا یک کتابخانه عمومی دسترسی داشته باشد.

21. به صحبتهای کودک خود گوش فرا دهید. چیزهایی که او به آنها اهمیت بسیاری می دهد، می تواند سرنخی از استعدادهای خاصی باشد که از آنها برخوردار است.

22. فضای خاصی را در خانه برای پرداختن به فعالیتهای خلاقانه در نظر بگیرید.

23. هنگامی که کارهای روزمره ای را که به عهده فرزندتان گذاشته اید، با موفقیت انجام می دهد، حس مسئولیتش را در انجام کارهای خانه مورد قدردانی قرار دهید.

24. بصورت خانوادگی از مکانهای جدید دیدن کنید.

25. بازی های بازپاسخ به فرزند خود بدهید. اسباب بازی هایی مانند سر هم کردن قطعات و عروسکهای دستی باعث تشویق بازیهای تخیلی می شود.

26. بگذارید در روز تا حدی به رویاپردازی و کنجکاوی بپردازد.

27. داستانهای الهام بخشی را بخوانید که قهرمانانشان در زندگی موفقیت هایی را کسب کرده اند.

28. با دادن جایزه به فرزند خود رشوه ندهید. از مشوقهایی استفاده کنید که به کودک این پیام را منتقل می کنند که یادگیری نباید به خاطر گرفتن جایزه باشد.

29. اجازه بدهید فرزندتان به گروههای همسالی بپیوندد که همگام با استعدادهای او هستند.

30. برای برانگیختن علائق کودک، درباره خبرهایی که می شنوید، با او به بحث بپردازید.

31. سوگیریهایی جنسیتی را تشویق نکنید. برای کودک خود هم اسباب بازیها و فعالیتهای زنانه و هم مردانه تدارک ببینید.

32. از مقایسه کودک خود با دیگران اجتناب ورزید. به او کمک کنید تا عملکرد فعلی خود را با عمکرد گذشته اش مقایسه کند.

33. سعی کنید پدر یا مادری اقتدارگرا باشید.

34. برای برانگیختن علائق و استعدادهای فرزندتان از موقعیتهای گروهی یا جمعی(خارج از منزل) بهره ببرید. با هم به کتابخانه، موزه، کنسرت، یا مسابقه بروید.

35. پاداشهایی به فرزندتان بدهید که نقاط قوتش را تقویت می کند.

36. کودکتان را به صحبت درباره آینده اش تشویق کنید. از دیدگاههای او حمایت کنید بدون آنکه به سمت حیطه یا رشته ای خاص هدایتش نمایید.

37. کودک خود را با افراد جالب و موفق آشنا کنید.

38. خانه خود را به عنوان فضایی برای یادگیری تلقی کنید. فضای آشپزخانه و آشپزی برای آموزش ریاضیات و علوم بسیار مناسب است.

39. در احساسات با یکدیگر سهیم شوید. سرکوبی حوادث می تواند به سرکوبی استعدادهای کودک بیانجامد.

40. کودک خود را تشویق به خواندن کنید.

41. ابداعات و ساخته های کودک خود را به شوخی بگیرید.

42. با کودک خود فعالیتهایی را انجام دهید که در ارتباط با علائق و استعدادهایش است.

43. به کودک خود بیاموزید که به قوه شهود خویش اعتماد کند و به ظرفیتهایش اعتماد داشته باشد.

44. به کودک خود حق انتخاب بدهید. این عمل، قدرت اراده او را مستحکم و حس نوآوری را در وی بیدار می کند.

45. به کودک خود یاد بدهید که برای شکوفا ساختن استعداد خویش چگونه از کتابها استفاده کند. به عنوان مثال، برای یادگیری "درست کردن چیزی" از کتابهای "چگونه ..." استفاده کند.

46. در گوشه ای از خانه فضایی را برای به نمایش گزاردن ساخته ها و جایزه های کودک اختصاص دهید.

47. کودک خود را تشویق کنید تا در حیطه هایی که با مشکل مواجه است، دست و پنجه نرم کند و کلنجار برود. به او کمک کنید تا با هر محدودیتی رو در رو شود.

48. رابط بین دنیای واقعی و استعدادهای خاص کودک خود باشید. به او کمک کنید راهی برای نشان دادن استعدادهایش بیابد.

49. کودک را با مطالبی آشنا کنید که درباره افتخارات و استعدادهای کودکان است. کتابهایی مانند "مهندس کوچکی که می توانست ..." می تواند نگرش "می توانم انجام دهم" را تشویق کند.

50. کودک خود را همان طور که هست بپذیرید.

ریشه های سردمزاجی زنان و مردان در چیست؟....ووو

ریشه های سردمزاجی زنان و مردان در چیست؟

یکی از مضامین مشترک در سوالات درباره سلامت جنسی دلایلی است که زنان را به رابطه جنسی با همسرشان بی‌علاقه می‌کند.


10 موردی که در زیر می‌آوریم از جمله شایع‌ترین دلایل بیعلاقگی زنان به رابطه زناشویی است...

1 مصرف قرص‌‌های خوراکی ضدبارداری
برخی از زنان با مصرف قرص‌های ضدبارداری خوراکی دچار کاهش میل جنسی می‌شوند. البته این قضیه درباره همه زنان صادق نیست. برعکس در گروهی از زنان به خاطر رفع نگرانی از بارداری ناخواسته میل جنسی افزایش هم پیدا می‌کند.

در صورتی که زن وشوهر از این تاثیر کاهنده میل جنسی قرص‌های ضدبارداری در برخی از موارد آگاه نباشند، ممکن است این موضوع به تعارض و اختلاف آن دو بینجامد و این اختلاف هم بیشتر رابطه زناشویی آنها را مختل کند.
یکی از سازوکارهایی که قرص‌های ضدبارداری ممکن است از طریق آن بر میل جنسی اثر بگذارند، افزایش دادن میزان «گلوبولین متصل‌شونده به هورمون جنسی» (SHBG) است. SHBG یک ماده پروتئینی است که به تستوسترون در بدن زنان متصل می‌شود؛ در نتیجه میزان تستوسترون آزاد در خون آنها کاهش می‌یابد. توجه داشته باشید که هورمون تستوسترون- هورمونی که میل جنسی مردان را هم ایجاد می‌کند- در ایجاد میل جنسی زنان هم دخیل است. هر چه میزان تستوسترون «آزاد» در خون زن کاهش یابد، میل جنسی او نیز کاهش می‌یابد. در این موارد باید از سایر روش‌های ضدبارداری غیرهورمونی استفاده کنید.

2 مصرف داروهای ضدافسردگی
مصرف این داروها نیز یکی از علل شایع کاهش میل جنسی در زنان است. البته خود افسردگی هم باعث کاهش میل جنسی می‌شود. در این موارد باید از یک متخصص کمک بگیرید تا هم افسردگی‌تان درمان شود و هم دارویی برایتان انتخاب شود که کمترین اثر جانبی از لحاظ جنسی را داشته باشد.

برخی از زنانی که قرص‌های ضدافسردگی از گروه مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) مانند فلوکستین، فلووکسامین، سرترالین یا پاروکستین مصرف می‌کنند، ممکن است دچار کاهش علاقه به فعالیت جنسی شوند. همچنین ممکن است توانایی آنها برای رسیدن به حالت برانگیختگی یا اوج لذت جنسی (اُرگاسم) هم مختل شود. تا به حال راه حل ایده آلی برای حل این مشکل به دست نیامده است. ممکن است تغییر دوز دارو یا داروهای «تعطیلات دارویی» (کاهش و قطع متناوب دارو) این مشکل را حل کند.

برخی از پزشکان داروهایی مانند ویاگرا را که برای ناتوانی جنسی مردان ساخته شده است، برای این زنان تجویز می‌کنند اما به دلایلی که کاملا درک نشده است، این دارو در برخی از زنان اثر می‌کند، و در برخی دیگر نه. ممکن است پزشک داروی ضدافسردگی از نوع سروتونینی را با سایر داروهای ضدافسردگی که آثار جانبی جنسی کمتری دارند، مانند بوپروپیون، میترازاپین، نفازودون، ربوکستین و غیره تعویض کند.

3 شیردهی
شیردهی از پستان ( به خصوص اگر با کم‌خوابی همراه باشد) در گروهی از زنان باعث کاهش میل جنسی می‌شود. علت این وضعیت تولید هورمون پرولاکتین در بدن زنان است که تولید شیر در پستان را باعث می‌‌شود. پرولاکتین باعث کاهش میل جنسی هم می‌شود. حال اگر زنی بخواهد یک دوره کامل دوساله به بچه‌اش شیر بدهد، ممکن است در برخی موارد روابط زناشویی با همسرش دچار مشکل شود.
البته توجه داشته باشید این یک مشکل همگانی نیست و تنها در گروهی از زنان رخ می‌دهد. در بسیاری از موارد پس از چند ماه شیردهی از پستان میل جنسی زن دوباره افزایش می‌یابد، در غیر این صورت باید پرولاکتین خون اندازه‌گیری شود. پزشک بر اساس نتایج آزمایش، اگر میزان پرولاکتین خون زن خیلی بالا باشد، ممکن است از داروهای ضدپرولاکتینی مانند کابرگولین استفاده کند. البته شیوه عاقلانه این است که ابتدا روابط کلی زن و شوهر مورد بررسی قرار گیرد تا معلوم شود آیا کاهش میل جنسی زن تحت تاثیر اختلافات آنها هست یا نه.

4 کم‌خوابی
کمخوابی ممکن است یک علت کاهش میل جنسی باشد. خستگی بیش از حد زن ممکن است مانع رابطه جنسی او با همسرش شود. شایع‌ترین علت کم‌خوابی در زنان گرفتاری ناشی از رسیدن به بچه‌ها است. زنی که نوزادی دارد که هر سه تا چهار ساعت باید به او شیر دهد یا کودکی دارد که به سادگی به خواب نمی‌رود و خواباندن او مشکل است، با کابوس‌های شبانه بیدار می‌شود، با فشار زیادی مواجه است و از آنجایی که زنان هنوز هم بیشترین سهم را در مراقبت از کودکان دارند، این مشکلات شبانه ممکن است باعث شود الگوی خواب آنها مختل شود.

در برخی از زنان دیگر مشکلات در رابطه با همسر باعث بیخوابی می‌شود؛ این زنان ممکن است از خوابیدن کنار شوهرشان احساس ناراحتی کنند و برای خوابیدن به کاناپه پناه ببرند. ممکن است دلایل محیطی مانند صدای وسایل نقلیه شهری، حیوانات خانگی همسایه‌ها، خیابان‌های شلوغ مجاور یا سرو صدای همسایگان باعث به هم خوردن خواب زنان شود. گرچه در اوایل ازدواج این بیخوابی‌ها ممکن است به فعالیت جنسی بیشتر هم بینجامد اما با گذر از این دوره شکوفایی اولیه، خواب اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. خواب آلودگی هریک از زوجین رابطه جنسی آنها را دچار اشکال می‌کند. کمک شوهر به زن برای کاهش خستگی او در این موارد اهمیت دارد.

5. استرس
فشارهای شغلی، مشکلات مالی، استرس‌های تحصیلی، خانواده‌های گسترده که در آنها زن باید از سایر نزدیکان هم مراقبت کند و سایر موضوعات مهم در زندگی ممکن است باعث ایجاد استرس در زن و کاهش میل جنسی او شود.

زنانی که مشکلات تنش‌زای زیادی بر سرشان ریخته است، ممکن است حتی نتوانند رابطه جنسی را آغاز کنند، حتی لمس هم ممکن است برای‌‌شان آزارنده باشد. حال اگر استرس ناشی از اختلافات با خود شوهر باشد، وضع بدتر هم می‌شود. برخی از شوهران ممکن است فکر کنند رابطه جنسی در چنین وضعیتی به رفع استرس همسرشان کمک می‌کند؛ برداشتی که درست نیست. وقتی استرس وجود دارد، بهترین گزینه صحبت کردن با همسر است. برای بسیاری از زنان صرف بیان استرس‌های روزانه‌شان باعث آسودگی‌شان می‌شود. پس از آرامش یافتن زن است که ممکن است فعالیت جنسی برایش قابل‌قبول باشد.

6 اختلاف با همسر
در برخی از زنان اختلاف ها و نارضایتی در رابطه با شوهر ممکن است روابط جنسی آنها را تحت تاثیر قرار دهد. در بسیاری از موارد کاهش میل جنسی نسبت به همسر رخ می‌دهد، گاهی هم مرد در رابطه جنسی فقط همسرش را به عنوان یک شیء در نظر می‌گیرد و رابطه عاطفی عمیق با او برقرار نمی کند. در این موارد خشمی که زن به علت نارضایتی از همسرش احساس می‌کند، با احساسات شهوانی در آمیخته می‌شود. راه حل در این موارد مراجعه به یک درمانگر جنسی است تا به بررسی روابط زوجین بپردازد و شیوه‌هایی برای بهبود زندگی جنسی آنها توصیه کند.

7 کاهش میزان تستوسترون آزاد
همانطور که قبلا گفتیم کاهش میزان تستوسترون آزاد در خون در زنان نیز مانند مردان باعث کاهش میل جنسی می‌شود. تستوسترون کل (میزانی که به طور معمول در آزمایش‌ها سنجیده می شود) به ما می گوید که در مجموع چقدر تستوسترون در جریان خون وجود دارد. اما بخشی از این تستوسترون به مولکول‌هایی درون خون مانند «گلوبولین اتصالی هورمون جنسی» (SHBG) متصل هستند. هنگامی که تستوسترون به این مولکول‌ها متصل می?شود، آثار فیزیولوژیک خود را از جمله در مورد میل جنسی اعمال نمی‌کند و تستوسترون آزاد است که آثار مربوط به این هورمون را ایجاد می‌کند.
در مواردی که مکمل‌های تستوسترون برای حل کاهش میل جنسی به زنان تجویز می‌شود، باید میزان تستوسترون آزاد تحت نظر باشد تا هم آثار مفید آن ظاهر شود و هم از آثار جانبی آن مانند رشد موهای اضافی جلوگیری شود. البته از آنجایی که بسیاری از آزمایشگاه‌ها تستوسترون آزاد را اندازه نمی‌گیرند، با اندازه گیری تستوسترون کل و ‌ SHBG می‌توان تستوسترون آزاد را محاسبه کرد. میزان طبیعی تستوسترون آزاد در یک زن 4/0 تا 8/0 نانوگرم در دسی‌لیتر است. در صورت پایین بودن میزان تسستوسترون آزاد، مکمل تجویز می‌شود. در حال حاضر بهترین راه موجود استفاده از فروارده‌های پوستی (ترانس‌درمال) است. ژل‌های تستوسترون معمولا با دوزی در حد یک دهم دوز مردانه یک نقطه شروع خوب است که معمولا روی پوست باسن یا پشت ساق استعمال می شود. برچسب‌های پوستی حاوی تستوسترون هم در بازار وجود دارند. البته باید توجه داشت که صرف تجویز مکمل تستوسترون همه مشکلات جنسی یک زن را حل نمی‌کند، و باید به سایر ابعاد این مساله که در این 10 مورد به آنها اشاره کردیم، هم پرداخت .

8 میزان بالای SHBG
زنی که میزان «گلوبولین اتصالی هورمون جنسی» (SHBG) بالایی دارد ممکن است دچار کمبود میل جنسی شود؛ در این حالت میزان تستوسترون آزاد در دسترس در خون کاهش می‌یاید.
شمار زیادی از پژوهشگران جنسی استفاده از قرص‌های ضدبارداری خوراکی را به عنوان یک عامل شایع افزایش SHBG در نظر می‌گیرند. در این صورت استفاده از سایر روش‌های ضدبارداری غیرهورمونی ممکن است مشکل را حل کند.

9 ترس از صمیمت
ناتوانی در رسیدن به حدی از صمیمیت که برای رابطه جنسی و حفظ این روابط ضروری است، یک دلیل بسیار شایع برای کاهش میل جنسی از جمله در زنان است.

10 تصویر ذهنی نامناسب از بدن
زنانی که تصور ذهنی شان این است که بدن‌شان از چشم همسر‌شان یا خودشان غیرجذاب است، ممکن است به این علت دچار کاهش میل جنسی شوند. در مجموع برای حل این 10 مشکل شایع، برخی از موارد را می‌توان با مطالعه و کسب اطلاعات، تامل در نفس و اندیشیدن به خود، و برقراری ارتباط با همسر حل کرد. در برخی از موارد دیگر هم نیاز به کمک تخصصی به وسیله پزشک، متخصص آزمایشگاهی و درمانگر جنسی وجود دارد.

نظر شما :

چند عادت خوب برای خوابی خوب

ما در رختخوابی خوب، بهتر می‌خوابیم
بیشتر متخصصان خواب بر سر یک نکته با هم اشتراک نظر دارند: بیشتر مشکلات بی‌ خوابی مربوط می‌شود به عادات نادرست. ما با این عادات نادرست، نا خواسته، کاری می‌کنیم که بدن مان خواب را پیدا نکند. راه حلش هم این است که محیط و فضای شب مان - اتاق خواب و رختخواب- را به فضایی مخصوص خواب و آرام تبدیل کنیم، و حالا چند توصیه...

اتاق خواب، فقط مخصوص خواب است
در اتاق خواب تان فقط چیزهایی را قرار دهید که ازشان خوش تان می‌آید و آرام تان می‌کنند. این چیزها شامل رنگی که برای دیوارهای اتاق انتخاب می‌کنید، مبل راحتی، تختخواب و سایر لوازم مربوط به آن می‌شود، اما از این هم می‌توانید فراتر بروید: کتاب های ترسناک و تحریک کننده به اتاق تان نیاورید – مطالعه را به مکان های دیگر یا کاناپۀ سالن اختصاص دهید. اگر اخبار به شما استرس وارد می‌کنند، رادیوی تان را روی شبکۀ موسیقی تنظیم کنید. و مطمئناً، به هیچ وجه نباید در رختخواب به امور کاری تان بپردازید یا فاکتورهای تان را بررسی کنید و یا به هر چیزی غیر از خواب مشغول شوید.

چند عادت خوب برای خوابی خوب
یک مؤسسه امریکایی بررسی های بر روی وضعیت های مرتبط با رختخواب، اتاق خواب و کیفیت خواب انجام داده است. این تحقیق، یک تحقیق علمی بسیار وسیع و به شدت علمی نیست و ما می‌توانیم چند نکتۀ خوب از آن بیاموزیم:

افرادی که هر روز رختخواب شان را مرتب می‌کنند، تقریباً شانس بیشتری برای بهتر خوابیدن دارند.

ما زمانی که ملافه های مان به تازگی عوض شده باشند، بیشتر به سمت خوابی خوب متمایل خواهیم شد.

بیشتر مردم ترجیح می‌دهند که برای خوابیدن، اتاق شان خنک، کاملاً تهویه شده و کاملاً تاریک باشد. این شرایط با توصیه های اغلب متخصصان هماهنگ است.

رختخوابی خوب برای راحت خوابیدن
بی خوابی نه تنها بر کیفیت زندگی که بر سلامت مان هم اثر می‌گذارد. سیستم دفاعی بدن و حافظه مان، بیشتر از بقیۀ اعضا، به خوابی تمام و کمال نیاز دارند. و اخیراً ثابت شده افرادی که کمبود خواب دارند، نسبت به بقیه استعداد بیشتری در افزایش وزن دارند. عادات مناسب برای خواب تان برگزیند و برای آنها تلاش کنید، واقعاً ارزشش را دارد ! حتی اگر رختخوابی که تهیه می‌کنید گران است، خیلی مهم نیست زیرا شما یک سرمایه گذاری ارزشمند برای سلامتی خودتان انجام داده اید.

نظر شما :

فوق العاده ترین مکان برای استراحت را می شناسید؟

استراحت کردن در آب،بسیار مناسب است ، به هیچ وجه از این کار نترسید!

حدوداً، 10% از افراد از محیط های آبی می‌ترسند. چند راه حل به شما می‌دهیم که به کمک آنها بر این ترس ها غلبه کنید و لذت از آب را بازیابید.

یک پنجم فرانسوی ها از آب می‌ترسند
شما ترجیح می‌دهید که یک مارمولک روی حوله تان باشد تا اینکه در یک محیط وسیع و آبی، آب تنی کنید؟ از آب نمی‌ترسید؟ یک پنجم فرانسوی ها این مشکل را دارند. این ترس ها درجات متفاوتی دارند، از یک ترس ساده از آب گرفته تا آب هراسی.

برخی افراد جرأت خطر کردن را ندارند و دوست ندارند به جایی بروند که زیر پای شان خالی باشد یا زیر انگشتان پای شان را نبینند. برخی دیگر شنا کردن بلدند ولی به هیچ وجه سرشان را زیر آب نمی‌برند. بعضی ها هم از جاهایی که بچه ها گِل پاشی می‌کنند، فراری اند، عده ای دیگر حتی از حمام یا دوش گرفتن هم هراس دارند.

این ترس ها عموماً دلایل متفاوتی دارد، مانند والدینی پر استرس: «مواظب باش، زیر پایت خالی می‌شود!»، «از ساحل دور نشو!». برخی دیگر هم تجربه های ناخوشایندی داشته اند که ضربه ای روحی بهشان وارد کرده است. دوستانی که برای سرگرم شدن یکدیگر را در آب هل می‌دهند، یا یک مربی شنای بد که او را مجبور کرده به آب بپرد، یا شاهد غرق شدن کسی بودن و...، همه و همه ممکن است علت های ترس از آب باشند.

رفتار درستی داشته باشید
اولین چیز این است که از انجام سه رفتار عموماً آگاهانه بپرهیزید: خشونت به خرج دادن، استدلال کردن برای ترس و وارد رقابت شدن با دیگران. این رفتارها محدودیت های خودشان را دارند و ممکن است آثار معکوسی به بار بیاورند، ضمناً باعث باقی ماندن هراس از آب نیز می‌شوند. کسی که در اعماق وجودش از آب می‌ترسد، خودش را ملزم می‌کند و انرژی بسیار زیادی به کار می‌گیرد که اضطراب هایش را ساکت کند تا بتواند از عرض استخر به موفقیت گذر کند، یا وارد وان حمام شود یا با قایق تا وسط دریا برود.

هدف، انجام این کارها همراه با ترس نیست بلکه فرد باید این عنصر را احساس کند. حال آنکه با استدلال کردن و دلیل آوردن، فرد مجبور به کاری می‌شود و از آن لذت نمی‌برد. در مواجهه با چنین شرایطی که فرد آن را بسیار خطرناک تصور می‌کند، مغز برای پذیرش استدلال و منطق نفوذ ناپذیر است. از آنجایی که واقعیت و احساسات افراد مختلف متفاوتند، مقایسۀ افراد با یکدیگر فایدۀ چندانی نخواهد داشت.

آشتی کردن با آب
اگر این ناخوشی در آب بسیار شدید است، مراحل را با ریتم دلخواه خود انجام دهید، به تدریج و بدون زور. مراحل لذت و آرامش باید در قلب یک جریان حضور داشته باشند.

در ابتدا شرایطی که باعث ترسیدن شما و روی آوردن تان به این راه حل ها می‌شوند را لیست کنید. عمل شنا کردن باعث ترس تان می‌شود یا اینکه زیر پای تان خالی باشد؟ احتمال رفتن آب داخل چشم، گوش، دهان یا بینی نگران تان می‌کند؟ یا فرو بردن تمام سر در آب آزارتان می‌دهد؟ حمل شدن توسط آب ناخوشایند است؟ یا به خاطر نفس کشیدن در اعماق آب می‌ترسید؟ در مرحلۀ بعد، سعی کنید با این عناصر خو بگیرید.

در استخر، سعی کنید از طریق پله ها یا نردبان به حوضچه دسترسی داشته باشید. در دریا، یک گوشۀ آرام و امن را انتخاب کنید. از یک فرد مورد اعتماد یا یک دوست بخواهید که همراهی تان کند. تا جایی که قوزک پاهای تان وارد آب شود، در دریا قدم بزنید و مناظر زیبای اطراف تان را تحسین کنید. خودتان را با دویدن و راه رفتن به پشت، سرگرم کنید. به محض اینکه فهمیدید با مقاومت آب، کمتر و کمتر نیاز به متکی بودن به زمین دارید، خودتان را به شناور شدن در آب مشغول کنید.

به وسایل کمکی فکر کنید
به طور کلی آماده شدن در استخر، تخته ها و توپی ها می‌توانند به شما کمک زیادی بکنند تا روی آب بمانید.

با استفاده از این توپی ها، که به کمر و پشت گردن تان بسته شده، می‌توانید روی آب شناور بمانید. در ابتدا در حالی که زیر هر یک از بازوهای تان یکی از این توپی ها را قرار داده اید، تا شانه ها در آب فرو بروید و سپس پاهای تان را از سطح زمین جدا کنید. تصور کنید که روی یک دوچرخه نشسته اید و پا بزنید. برای یافتن تعادل روی آب، به پشت دراز بکشید، هر کدام از توپی ها را زیر یک بازو قرار دهید. خودتان را بکشید تا بدن تان خوب روی سطح آب شناور بماند. خودتان را رها کنید. به آهستگی و از عمق نفس بگیرید و بیرون دهید.

به محض اینکه احساس آرامش کردید، همین کار را با بازوی دیگر هم انجام دهید. برای اینکه بتوانید روی شکم دراز بکشید، همان کار را انجام دهید. یک توپی زیر هر یک از بازوها قرار دهید. صورت تان را روی آب بگذارید و پاهای تان را بالا بیاورید. با پاهایی که کاملاً در سطح آب قرار گرفته اند، حالتی کاملاً افقی داشته باشید. این حرکات را آنقدر تکرار کنید تا کاملاً ثابت شوید و بتوانید این وضعیت را بیش از 5 ثانیه حفظ کنید.

اگر می‌ترسید که سرتان را وارد آب کنید، از یک تخته استفاده کنید. تخته را پشت، زیر سرتان بگذارید. به آهستگی حالت افقی بگیرید، ضربه ها یا حرکات کوچکی انجام دهید تا روی سطح آب بمانید. برای شکم، این تخته ها به عنوان تکیه گاهی در سطح بازوها استفاده می‌شوند زیرا دست ها روی آنها قرار می‌گیرند.

با استفاده از این وسایل، بهتر به تعادل می‌رسید. روی شکم یا پشت دراز بکشید، دست ها و پاها را برای بهتر شناور بودن، از هم باز کنید. وقتی که متوجه شدید در هر دو حالت می‌توانید راحت باشید، خودتان را با جابه‌جایی از این حرکت به دیگری سرگرم کنید. برای اصلاح وضعیت وقتی به پشت دراز کشیده اید، سرتان را به داخل بیاورید، چانه تان را به سینه بچسبانید و پاها را پایین ببرید. بگذار

شما به فیس بوک معتاد هستید ؟!

شما به فیس بوک معتاد هستید ؟!

سلامت نیوز : «سینتیا نیوتن» دختری 12ساله دارد. یک روز دختر او برای انجام تکالیف مدرسه از «سینتیا» کمک خواست ولی این مادر نمی‌توانست به فرزند کمک کند زیرا به شدت مشغول «فیس‏بوک» بود. دختر به اتاق خود رفت و ای‌میلی برای مادرش فرستاد و از او کمک خواست ولی «سینتیا» آن را هم ندید زیرا باز هم سخت مشغول «فیس‏بوک» بود. «سینتیا» می‌گوید: «من معتاد فیس‏بوکم. من در فیس‏بوک غرق می‌شوم. این موضوع اسباب سرافکندگی من شده است.»

وی تقریبا 20ساعت در هفته را در این سایت اجتماعی می‏گذراند و 40ساعت در هفته هم کار می‌کند. قبلا چند بار سعی کرده که استفاده از فیس‏بوک را کم کند ولی موفق نشده است. دکتر «پائولا پایل» روان‌شناس خانواده می‌گوید: تعداد افراد مانند «سینتیا» رو به افزایش است. این افراد در واقع دچار نوعی اختلال در روابط اجتماعی خود شده‏اند. استفاده از فیس‏بوک به نوعی «وسواس» تبدیل شده که فرد را از دنیای واقعی (که ممکن است ناخوشایند باشد) جدا می‌کند و به دنیای زیبای مجازی می‏برد.

او در آنجا دنیایی غیرواقعی برای خود ساخته است. دنیایی که از سختی، بی‏پولی، بدهی، جر و بحث با دیگران، ونگ‏ونگ بچه و... خبری نیست. در واقع فرد با غرق کردن خود در فیس‏بوک، مانند کبک سر خود را زیر برف می‌کند و از دنیای کاذبی که برای خود می‏سازد لذت می‏برد، دنیایی که در واقعیت دستیابی به آن برایش ممکن نیست.

علاوه بر این، با این کار مدتی هم از فکر کردن به مشکلات لاینحل زندگی یا وظایف دشواری که بر عهده دارد، فارغ می‌شود اما باید دانست مشکل از خود فیس‏بوک نیست زیرا بسیاری از کاربران به شکل صحیح از این شبکه اجتماعی استفاده می‌کنند. «سینتیا» می‌گوید: «من صبح بعد از بیدار شدن، اول به فیس‏بوک سر می‌زنم و موقع برگشتن به خانه و همچنین قبل از خواب دوباره به آن سر می‏زنم. یک روز یکی از دوستان زمان کودکستان خود را در فیس‏بوک پیدا کردم.

او برایم تعریف کرد که چقدر در آن زمان به من علاقه داشته و از اینکه در کلاس اول از من جدا شد، چقدر ناراحت بود. وقتی که فهمیدم تا این حد برای او باارزش و مهم بوده‏ام، بسیار خوشحال و هیجان‏زده شدم.»دکتر «جوآنا لیپاری» یکی از روان‌پزشکان بالینی دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: «مشکل اینجاست که این دنیا واقعی نیست. فیس‏بوک دنیایی زیبا، شاد، جالب و خیال‏انگیز است. افراد اغلب، شیرینی‏های زندگی خویش را در آن مطرح می‌کنند و این انسان‌های شیرین و دوست‏داشتنی می‌خواهند که با شما دوست باشند. خیلی وسوسه‏انگیز است.»«سینتیا» می‌گوید همه این مسایل را می‌داند و از اینکه این همه وقت خود را صرف فیس‏بوک می‌کند و در نتیجه از بسیاری از امور مهم زندگی خود باز می‌ماند، بسیار ناراحت است. وی بسیاری از دوستان صمیمی و ارزشمند خود را در دنیای واقعی از دست داده است.

 او می‌گوید که راجع به ترک ناگهانی این عادت هم فکرکرد ولی این فکر برایش بسیار ناگوار بود. ثابت شده است که فیس‏بوک به‏رغم ایجاد ارتباط بین فرد و دوستان متعدد، احساس تنهایی را افزایش می‌دهد! فرد به جای ارتباط واقعی و رودررو با دوستان خود، وقت خودش را با فیس‏بوک می‏گذراند و در واقع کیفیت دوستان را فدای کمیت آنان می‌کند. از فیس‏بوک به عنوان جانشینی برای دوستان واقعی خود استفاده نکنید، بلکه آن را به عنوان ابزاری جهت تحکیم دوستی‏های قبلی خود به کار‌گیرید. دکتر «لیپاری» می‌گوید، چند علامت برای اعتیاد به فیس‏بوک مطرح است:
1- کاهش و تغییر ساعت خواب به خاطر فیس‏بوک: اگر شما از وقت خواب‌تان می‏زنید و شب‌ها تا دیروقت پای فیس‏بوک می‏نشینید و فردا خسته و خواب‏آلوده هستید، ممکن است فیس‏بوک برایتان به یک وسواس تبدیل شده باشد. در حالت طبیعی نباید به خاطر فیس‏بوک از خودتان و زندگی‏تان غافل شوید.

2- گذراندن بیش از یک ساعت در روز پای فیس‏بوک: تعیین اینکه زمان طبیعی استفاده از شبکه‌های اجتماعی چقدر است، کار آسانی نیست. دکتر «لیپاری» می‌گوید: «من نمی‌توانم تصور کنم که کسی بیش از یک ساعت در روز به فیس‏بوک نیاز داشته باشد.»

3- حساس شدن نسبت به دوستی‏های گذشته: ارتباط دوباره با دوستان قدیمی یکی از بزرگ‌ترین جاذبه‌های فیس‏بوک است و اصولا دوستی با دوستان سابق در فیس‏بوک غلط نیست ولی این موضوع، به گفته دکتر «پایل» ممکن است به راحتی از کنترل خارج شود. او می‌گوید: «یکی از مراجعان من در فیس‏بوک با دوست سابق خود برخورد کرد. آنها ساعت‌ها به درد دل کردن با یکدیگر در فیس‏بوک مشغول شدند. او درباره نارضایتی از زندگی زناشویی خود با دوست سابقش حرف زد. یکی از اقوام او این نوشته‌ها را دید و موضوع را به والدین دختر اطلاع داد. والدین او با شوهرش تماس گرفتند. آنها اکنون در آستانه طلاق هستند.»

4- غفلت از کار به خاطر فیس‏بوک: اگر به قصد اینکه به سراغ فیس‏بوک بروید سعی می‌کنید کار خود را زودتر تمام کنید احتمالا مشکل دارید.

5- نگرانی و هراس از اینکه روزی نتوانید از فیس‏بوک استفاده کنید: دکتر «پایل» می‌گوید: اگر یک روز بدون فیس‏بوک گذراندید و این موضوع باعث استرس شما شد، بهتر است به فکر تغییر وضعیت باشید.